Ryga: Różnice pomiędzy wersjami

W obrębie państwa polsko-litewskiego Ryga otrzymała najpierw 20 lat autonomii (Freiheistsjahre) i po upływie tego okresu król [[Stefan Batory]] podpisał 15 stycznia 1581 r. akt poddania się Rygi jego władzy. Po pokonaniu [[Iwan IV Groźny|Iwana Groźnego]] w 1582 r. król uroczyście wjechał do miasta przez bramę Marschallpforte, a następnie w tym samym roku założył w nim kolegium [[Jezuici|jezuickie]]. W listopadzie 1582 r. Sejm Rzeczypospolitej zatwierdził nowy przywilej dla miasta ''Corpus Privilegiorum Stephaneum''. Król Stefan Batory nadał Rydze [[prawo składu]] w [[1581]] i 1582 roku<ref>Stan Lewicki, Historja handlu w Polsce na tle przywilejów handlowych : (prawo składu), Warszawa 1920, s. 148. </ref>. [[Kategoria:Miasta posiadające prawo składu]]. W 1584 r. miasto zawarło specjalną konwencję ułatwiającą handel z Wielkim Księstwem Litewskim. W latach 1584–1589 miastem wstrząsnęły niepokoje określane jako „rozruchy kalendarzowe”, których tłem było wprowadzenie [[Kalendarz gregoriański|kalendarza gregoriańskiego]], spór o kościół św. Jakuba pomiędzy katolikami a protestantami i w konsekwencji wypędzenie jezuitów oraz konflikt między Radą Miejską a [[Gildia (historia)|Gildiami]] o władzę w mieście. W trakcie starć publicznie stracono w 1586 r. dwóch stronników króla Polski: [[wójt]]a Testiusza i [[syndyk]]a Wellinga. Nastroje uspokoiły się w czasie panowania [[Zygmunt III Waza|Zygmunta III Wazy]], gdy pod mury miasta podeszły wojska [[Województwo wendeńskie|wojewody wendeńskiego]] [[Jerzy Farensbach|Jerzego Farensbacha]] i stracono dwóch przywódców gildii protestanckiej notariusza Gizego i [[ławnik (samorząd)|ławnika]] Brynka.