Rudolf Heß: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 37.248.166.24 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Paweł Ziemian BOT. Znacznik: Wycofanie zmian |
m drobne techniczne |
||
Linia 73:
16 maja Heß pod zbrojną eskortą pojechał do Londynu, gdzie spędził 4 dni w [[Tower of London|londyńskim więzieniu Tower]]<ref name=hess17>{{Cytuj książkę |autor= Stephen McGinty | tytuł=Sekretne życie Rudolfa Hessa | strony=80}}</ref>, a 20 maja został przewieziony ambulansem do posiadłości Mytchett Place<ref name=hess18>{{Cytuj książkę |autor= Stephen McGinty | tytuł=Sekretne życie Rudolfa Hessa | strony=17}}</ref>. 26 czerwca 1941 przewieziono go z posiadłości Mytchett Place do Wojennego Szpitala Urazowego (Maindiff Court) dla rannego personelu wojskowego<ref name=hess19>{{Cytuj książkę |autor= Stephen McGinty | tytuł=Sekretne życie Rudolfa Hessa | strony=378}}</ref>. Został potraktowany jako [[jeniec wojenny]]<ref>Bożena Bankowicz, Marek Bankowicz, Antoni Dudek ''Słownik historii XX'' wieku, wyd. 1992, s. 113.</ref> i zakwaterowany w willi, w której zostały specjalnie zainstalowane podsłuchy. 16 czerwca 1941 Heß w akcie desperacji rzucił się z pierwszego piętra klatki schodowej willi. Jedynie jednak złamał nogę, ponieważ skoczył na nogi<ref>Ray Conyers Nesbit i Georges Van Acker: ''Tajemniczy lot Rudolfa Hessa, mity i fakty'', wyd. polskie 2000, s. 161.</ref>. Został poddany badaniom lekarzy [[Psychiatria|psychiatrów]] i umieszczony do końca wojny w szpitalu psychiatrycznym<ref name="Zastępca Hitlera cz. 2" />. Wiedział już, że cały jego wysiłek był daremny, a lot zakończył jego karierę polityczną<ref name="Zastępca Hitlera" />. Dokumenty dotyczące pobytu Heßa na terenie Wielkiej Brytanii, w tym rozmów z Brytyjczykami, zostały utajnione przez Brytyjczyków na 75 lat, do 2016 roku<ref name="Hess">TVP, Bogusław Wołoszański: ''[[Sensacje XX wieku]]'', odc. ''Hess'', 1995 r.</ref>. Możliwe, że Heß celowo udawał niezrównoważonego psychicznie, ponieważ na mocy ustaleń [[Konwencje genewskie|konwencji genewskiej]] jako psychicznie chory musiałby zostać odesłany do Niemiec<ref>Ray Conyers Nesbit i Georges Van Acker: ''Tajemniczy lot Rudolfa Hessa, mity i fakty'', wyd. polskie 2000, s. 164.</ref>. Po zakończeniu wojny resztki wraku samolotu Heßa zostały umieszczone w muzeum<ref name="Zastępca Hitlera cz. 2" />.
Nawiązywanie kontaktów z wrogiem bez wiedzy Hitlera było uznawane za zdradę stanu<ref>Guido Knopp ''Ludzie Hitlera'', wyd. 1999, s. 271.</ref>. Niemcy podali w oficjalnym komunikacie, że Heß poleciał w odruchu szaleństwa, że od jakiegoś czasu stan jego zdrowia był zły i cierpiał na zaburzenia halucynacyjne<ref>[[Otto Skorzeny]]: ''Nieznana wojna'', wydanie polskie 1999, s. 70.</ref>. Naziści podejrzewali, że do dziwnego lotu skłonił Heßa astrolog, dlatego wielu z nich zostało następnie umieszczonych w [[Obozy niemieckie (1933–1945)|obozach koncentracyjnych]]<ref>Greg Annussek ''Jak Hitler uratował Mussoliniego'', wydanie polskie 2007, s. 64 i 65.</ref>. 12 maja 1941 Hitler formalnie przemianował urząd Zastępcy Führera na Kancelarię Partii, na czele której stanął Martin Bormann<ref>Ian M. Baxter ''Kwatery wojenne Hitlera'', wydanie polskie 2001, s. 83 i 84.</ref>. Nazwisko Heßa, jego fotografie i cytaty jego przemówień znajdowały się w wielu niemieckich czasopismach, drukach i książkach. Zostały wydane zarządzenia usuwania ich<ref>Kurt Pätzold, Manfred Weissbecker: ''Rudolf Hess. Ciekawa historia'', wyd. polskie 2001, s. 222 i 223.</ref>. Pojawienie się Heßa na ziemi brytyjskiej było ówcześnie dużym wydarzeniem; w trakcie wojny polityk bez uprzedzenia udał się do kraju przeciwnika<ref>Kurt Pätzold, Manfred Weissbecker: ''Rudolf Hess. Ciekawa historia'', wyd. polskie 2001, s. 206.</ref>. Hitler twierdził, że jeśli Heß wróci do Niemiec powinien zostać uśmiercony lub umieszczony w szpitalu psychiatrycznym<ref name="Ludzie Hitlera s. 279" />.
=== Proces norymberski ===
Linia 93:
[[Plik:Rudolf Hess-Gedenkmarsch.jpg|thumb|left|Kult Heßa]]
Heß interesował się tajnymi sztukami. Chętnie kierował się radami [[Jasnowidzenie|jasnowidzów]], astrologów i [[Okultyzm|okultystów]]<ref>Bogusław Wołoszański ''Największy wróg Hitlera'', wydanie 2012, s. 279.</ref>. Następnie do jego zainteresowań doszło [[Radiestezja|różdżkarstwo]] i tłumaczenie snów. Miał przewlekłe dolegliwości żołądkowe<ref>Guido Knopp ''Ludzie Hitlera'', wyd. 1999, s. 266.</ref>. Był chorowity i praktykował alternatywne metody leczenia, medycynę niekonwencjonalną<ref name="Zastępca Hitlera" />. Brytyjscy lekarze badający Heßa w czasie wojny określili go jako [[Neurotyczność|neurotyka]] na punkcie swego zdrowia<ref>Ray Conyers Nesbit i Georges Van Acker: ''Tajemniczy lot Rudolfa Hessa, mity i fakty'', wyd. polskie 2000, s. 125.</ref> oraz człowieka o osobowości paranoidalnej typu psychopatycznego o silnych skłonnościach do [[Hipochondria|hipochondrii]] i histerii<ref>Ray Conyers Nesbit i Georges Van Acker: ''Tajemniczy lot Rudolfa Hessa, mity i fakty'', wyd. polskie 2000, s. 165.</ref>. W więzieniu Heß miał do dyspozycji książki z więziennej biblioteki oraz pozycje, które pozwolono mu zachować z czasów pobytu w Wielkiej Brytanii. Jego ulubionymi autorami byli [[William
Sympatycy Heßa wielokrotnie przedstawiali go jako godną współczucia ofiarę mściwego, niemoralnego, bezprawnego sądu zwycięzców wojny. Pomijali jego winy i współpracę z Hitlerem w służbie idei uznanej za zbrodniczą. Niemieckie siły skrajne obrały go sobie jako idola i postać legendarną, jako męczennika „sprawy pokoju”, skrzywdzonego przez aliantów<ref>Kurt Pätzold, Manfred Weissbecker: ''Rudolf Hess. Ciekawa historia'', wyd. polskie 2001, s. 253.</ref> po tym, jak zwrócił się do nich z propozycjami pokojowymi. Postać tragiczną, potraktowaną niesprawiedliwie. Po śmierci Heßa całe więzienie Spandau zostało zburzone, by zapobiec pielgrzymowaniu tam jego zwolenników<ref>Kurt Pätzold, Manfred Weissbecker: ''Rudolf Hess. Ciekawa historia'', wyd. polskie 2001, s. 272 i 273.</ref>. Jego sympatycy w Niemczech organizują publiczne marsze dla czczenia różnych rocznic z jego życiorysu<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.tvn24.pl/wiadomosci-ze-swiata,2/niemcy-marsz-neonazistow-w-30-rocznice-smierci-rudolfa-hessa,765775.html|tytuł=''Neonaziści maszerowali w Berlinie w rocznicę śmierci Hessa''|opublikowany=tvn24.pl|data=19 sierpnia 2017|data dostępu=19 sierpnia 2017}}</ref>. Sam Heß powiedział swojemu synowi, że uważa [[skinhead]]ów za „fanfaronów i idiotów”<ref>Guido Knopp ''Ludzie Hitlera'', wyd. 1999, s. 229.</ref>.
| |||