Pałac Kultury i Nauki: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
→Historia: uzupełnienie |
||
Linia 69:
Dla zadecydowania o wysokości obiektu architekci rosyjscy i polscy zebrali się w rejonie [[most Śląsko-Dąbrowski|mostu Śląsko-Dąbrowskiego]] na prawym brzegu Wisły. Nad osią przyszłego drapacza chmur latał mały samolot ciągnący za sobą balon. Grupa stojąca koło mostu miała kontakt radiowy z pilotem samolotu. Początkowo balon latał na wysokości 100 metrów, potem coraz wyżej: 110 i 120. Rosjanie z Rudniewem na czele uznali, że 120 m wystarczy dla najwyższego punktu miasta. Polacy z prowadzącym grupę pełnomocnikiem ds. budowy pałacu i zarazem naczelnym architektem Warszawy [[Józef Sigalin|Józefem Sigalinem]]<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.pkin.pl/wp-content/uploads/2011/11/Historia_PKiN-2.doc| tytuł = Historia PKiN| data dostępu = 7 lipca 2009}}</ref> zaczęli jednak wołać „Wyżej!” po każdych kolejnych 10 metrach podwyższania wysokości balonu. Ostatecznie wieża główna ustalona została na wysokości 120 m, wieżyczka – 160 m plus iglica – 230 metrów.
Budowa gmachu trwała od 2 maja 1952 do [[22 lipca]] 1955, a pracowało przy niej ok. 3500–5000 robotników
{{Osobny artykuł|Osiedle Przyjaźń (Warszawa)}}
W czasie prac zginęło 16 osób; pochowano ich w kwaterze D na [[Cmentarz prawosławny w Warszawie|cmentarzu prawosławnym]]<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Paszkiewicz | imię = Piotr | tytuł = Wolski cmentarz prawosławny w Warszawie. Przewodnik | wydawca = Komisja Opieki nad Zabytkami przy Metropolii Prawosławnej | miejsce = Warszawa | data = 1990 | strony = 14 | nazwisko2 = Sandowicz | imię2 = Michał}}</ref>.
Jeszcze przed ukończeniem budowy, dwa dni po śmierci Józefa Stalina, 7 marca 1953, wspólną uchwałą Rady Państwa i Rady Ministrów [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]] nadano budynkowi nazwę ''Pałac Kultury i Nauki imienia Józefa Stalina'', któremu jednocześnie postanowiono wznieść pomnik przed pałacem (pod uchwałą podpisali się ówczesny Prezes Rady Ministrów [[Bolesław Bierut]] i Przewodniczący Rady Państwa [[Aleksander Zawadzki]])<ref>{{Monitor Polski|1953|23|280}}.</ref><ref>{{Cytuj pismo |tytuł = Uchwała Rady Państwa i Rady Ministrów Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej |url = http://www.pbc.rzeszow.pl/publication/3216|czasopismo = [[Nowiny (dziennik rzeszowski)|Nowiny Rzeszowskie]] |strony = 3 |data = nr 59 z 9 marca 1953}}</ref>. Ogłoszono konkurs, który jednak nie przyniósł zadowalających rezultatów – nawet wyróżniający się projekt [[Xawery Dunikowski|Xawerego Dunikowskiego]] wzbudził niesmak partyjnych decydentów. Ostatecznie pomnik nigdy nie powstał.
|