Godzina „W”: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→1 sierpnia: stan czujności |
dodane informacje dotyczą pierwszej mobilizacji + WP:WAGA |
||
Linia 21:
Ponieważ rozkaz określający dzień i godzinę rozpoczęcia walki został wydany przez „Montera” ok. godz. 19.00<ref>{{cytuj książkę | tytuł = Encyklopedia Warszawy | wydawca = Wydawnictwo Naukowe PWN | miejsce = Warszawa | data = 1994 | strony = 682 | isbn = 83-01-08836-2}}</ref> – na krótko przed rozpoczynająca się o 20.00 [[godzina policyjna|godziną policyjną]]{{odn|Ciechanowski|2014|s=334}} – stąd też zaczął być przekazywany 1 sierpnia od godz. 7.00{{odn|Rozwadowski|2005|s=173}}. Dowódcy obwodów otrzymali go pomiędzy 7.00 a 9.00, zgrupowań pomiędzy 9.00 a 13.30. Po południu liczba łączniczek i gońców roznoszących rozkazy mobilizacyjne przekroczyła 6000{{odn|Borkiewicz|1969|s=47}}.
Rozkaz rozpoczęcia powstania 1 sierpnia zaskoczył większość dowódców{{odn|Borkiewicz|1969|s=47}}. Oprócz niewystarczającej ilości broni, wystąpił także problem braku czasu na wydobycie jej ze skrytek oraz zebranie żołnierzy, którzy często byli rozproszeni po całej Warszawie{{odn|Borkiewicz|1969|s=47}}. W godzinę „W”, tj. o godz. 17.00, mobilizacja oddziałów powstańczych osiągnęła w skali miasta 60% ich stanów osobowych{{odn|Rozwadowski|2005|s=173}}
▲Rozkaz rozpoczęcia powstania 1 sierpnia zaskoczył większość dowódców{{odn|Borkiewicz|1969|s=47}}. Oprócz niewystarczającej ilości broni, wystąpił także problem braku czasu na wydobycie jej ze skrytek oraz zebranie żołnierzy, którzy często byli rozproszeni po całej Warszawie{{odn|Borkiewicz|1969|s=47}}. W godzinę „W”, tj. o godz. 17.00, mobilizacja oddziałów powstańczych osiągnęła w skali miasta 60% ich stanów osobowych{{odn|Rozwadowski|2005|s=173}}. Przykładowo wstrząsem dla oddziałów zgrupowania ”Żaglowca” na Żoliborzu (stawiennictwo na zbiórkach 70% stanu osobowego) okazał się brak broni, o której dostatku wcześniej zapewniano. Żołnierze zgrupowania czuli się oszukani. W rezultacie część plutonów zgrupowania rozeszła się do domów argumentując, że “z gołymi rękami nie pójdą na karabiny maszynowe”<ref>Andrzej Leon Sowa „Kto wydał wyrok na miasto. Plany operacyjne ZWZ-AK (1940 – 1944) i sposoby ich realizacji.“ Wydawnictwo Literackie 2016, ISBN 978-83-08-06095-7, str. 330</ref>.
Nie wszystkim oddziałom udało się utrzymać przygotowania w tajemnicy do godz. 17.00. Pierwsze strzały zostały oddane ok. godz. 13.50 przy ul. Krasińskiego na [[Żoliborz]]u do patrolu [[Lotnisko bielańskie|lotników niemieckich]] przez żołnierzy drużyny [[Zdzisław Sierpiński|Zdzisława Sierpińskiego]] transportujących broń dla obwodowego oddziału [[Zgrupowanie Żniwiarz|Zgrupowania „Żniwiarz”]]{{odn|Borkiewicz|1969|s=51}}. Niemcy szybko ściągnęli na miejsce potyczki czołg oraz kilka samochodów z karabinami maszynowymi. Przeczesując okoliczny teren ok. 15.30 zaskoczyli na ul. Suzina grupę powstańców z [[IV Batalion OW PPS im. Jarosława Dąbrowskiego|IV Batalionu OW PPS im. Jarosława Dąbrowskiego]] i [[Socjalistyczna Organizacja Bojowa|Socjalistycznej Organizacji Bojowej]] (SOB) pobierających broń w kotłowni [[Warszawska Spółdzielnia Mieszkaniowa|WSM]]. W czasie walki poległ m.in. dowódca SOB [[Włodzimierz Kaczanowski]]. Starcia spowodowały obsadzenie przez Niemców skrzyżowań najważniejszych ulic na Żoliborzu, wiaduktu przy [[Warszawa Gdańska|Dworcu Gdańskim]] oraz zaalarmowały jednostki stacjonujące w [[Cytadela Warszawska|Cytadeli]] i na [[Lotnisko bielańskie|lotnisku bielańskim]]{{odn|Borkiewicz|1969|s=51}}.
| |||