Ministerstwo Propagandy i Oświecenia Publicznego Rzeszy: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Tworzę Szablon:Cytuj
Linia 34:
Ministerstwo Propagandy używało wielu środków medialnych do przekazywania wiadomości i treści narodowo socjalistycznych, które miały powodować kontrolę nad ludźmi. Plakaty, gazety publikacje i sztuka były używane i wyraźnie kontrolowane przez ministerstwo w tym celu.
 
Przemówienia były także używane do spotęgowania propagandowego efektu. Goebbels komentując pierwsze przemówienie Hitlera jako kanclerza powiedział „To będzie miało wielkawielką wartość propagandową… będzie używane i pokazywane w kinach przez lata… cóż za osiągnięcie”. Niedługo przed wygłoszeniem tego przemówienia przez Hitlera, Goebbels poinstruował go i skorzystał z okazji aby zwrócić uwagę na znaczenie propagandy mówiąc: „Wygląda na to, że nie możesz mieć dobrego rządu bez dobrej propagandy, ale wtedy nie możesz mieć dobrej propagandy bez dobrego rządu. Jednakże nie możesz kłamać! Nie możemy nigdy kłamać! To Żydzi, którzy muszą zapłacić za swoje kłamstwa naszemu narodowi!”. Jednakże najbardziej znanym przemówieniem okresu II wojny światowej zostało wygłoszone przez Josepha Goebbelsa. Jego [[Przemówienie w Pałacu Sportu]] zostało wygłoszone po klęsce Niemców pod [[Bitwa stalingradzka|Stalingradem]] i było obliczone na zbudowanie społecznego poparcia dla „wojny totalnej”. Hitler wygłaszał przemówienia przez radio, lecz jego przemowy wygłaszane osobiście (np. podczas [[Zjazd NSDAP|zjazdów NSDAP]]) były bardziej efektowne ze względu na jego umiejętności oratorskie.
 
„Uważam radio za najbardziej nowoczesne i najbardziej kluczowy instrument wpływania na masy…” to słynny i ważny cytat z wypowiedzi Goebbelsa. Radio było bez wątpienia eksploatowane w pełni swoich możliwości przez nazistów. Fabryki radia otrzymywały specjalne granty finansowe aby budowały tańsze odbiorniki; były one ustawione fabrycznie przez co nie można było odbierać zagranicznych przekazów a jedynie niemieckie. Za słuchanie obcych stacji (szczególnie BBC) przewidziane były kary. W szczytowym momencie II wojny światowej mieszkańcy Rzeszy i terenów okupowanych mogli podlegać egzekucji z tego tytułu.