Sancja Szymkowiak: Różnice pomiędzy wersjami

W Zgromadzeniu spełniała różne prace. Była wychowawczynią, nauczycielką, tłumaczką, [[furtian]]ką, refektarką. Siostry strapione, załamane, cierpiące, znajdowały u niej zawsze pociechę, światło i duchowe wsparcie. Dla każdego miała dobre słowo i uśmiech, toteż w czasie okupacji jeńcy francuscy i angielscy, którym s. Sancja służyła jako tłumacz nazywali ją ''Aniołem dobroci'', a po śmierci całowali jej martwą rękę i mówili: "Święta Sancja".

 

 

Ciężkie przeżycia, zimno, głód, podcięły jej wątłe siły, zapadła na gruźlicę gardła. Śluby wieczyste złożyła już na łożu śmierci 6 lipca 1942. Były one dla niej pewnego rodzaju mistycznym przygotowaniem do zbliżającej się śmierci.