Andrzej Potocki (hetman polny koronny): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
kat., drobne merytoryczne
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
drobne techniczne
Linia 28:
 
== Życiorys ==
Syn [[Stanisław Rewera Potocki|Stanisława Rewery Potockiego]]. Poseł sejmiku halickiego na [[sejm ekstraordynaryjny]] 1647 roku<ref>Przemysław Paradowski, W obliczu "nagłych potrzeb Rzeczypospolitej". Sejmy ekstraordynaryjne za panowania Władysława IV Wazy, Toruń 2005, s. 255.</ref>. Poseł na sejm [[1653]] roku z [[ziemia halicka|ziemi halickiej]]<ref>Tomasz Ciesielski, Sejm brzeski 1653 r., Toruń 2003, s. 278.</ref>. Poseł halickisejmiku halickiego ziemi halickiej na sejm jesienny [[1666]] roku<ref>Paweł Krakowiak, Dwa Sejmy w 1666 roku, Toruń 2010, s. 489.</ref>. W 1660 [[chorąży wielki koronny]], od 1668 [[województwo kijowskie|wojewoda kijowski]]. Odznaczył się w [[Bitwa pod Chocimiem (1673)|bitwie pod Chocimiem]], gdzie dowodził lewym skrzydłem wojsk koronnych (1673). Po [[abdykacja|abdykacji]] [[Jan II Kazimierz Waza|Jana II Kazimierza]] w 1668 roku, popierał do polskiej korony kandydaturę carewicza [[Fiodor III|Fiodora]]<ref>Wacław Uruszczak, Fakcje senatorskie w sierpniu 1668 roku, w: Parlament, prawo, ludzie, studia ofiarowane profesorowi Juliuszowi Bardachowi w sześćdziesięciolecie pracy twórczej, Warszawa 1996, s. 316.</ref>. Był członkiem konfederacji malkontentów w 1672 roku<ref>Pisma do wieku i spraw Jana Sobieskiego. T. 1, cz. 2, Kraków 1881, s. 1003.</ref>. Był elektorem [[Jan III Sobieski|Jana III Sobieskiego]] z [[województwo kijowskie|województwa kijowskiego]] w 1674 roku<ref>Volumina Legum, t. V, Petersburg 1860, s. 153.</ref>, choć zwalczał politykę profrancuską i antybrandenburską króla. W 1675 rozbił [[Chanat Krymski|Tatarów]] pod [[Bitwa pod Kałuszem (1675)|Kałuszem]]. W 1680 mianowany [[wojewodowie krakowscy|wojewodą krakowskim]], a [[kasztelan]]em [[Kraków|krakowskim]] w 1682. W 1683 podczas wyprawy wiedeńskiej [[Jan III Sobieski|król]] powierzył mu tymczasowe rządy nad [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzecząpospolitą]]. Wówczas, prowadząc działania wojenne na [[Podole|Podolu]], odzyskał większą część tej krainy (m.in. [[Niemirów (obwód winnicki)|Niemirów]] i [[Zamek w Nagórzance|Jagielnicę]]) z rąk tureckich. W 1684 został [[Hetman polny koronny|hetmanem polnym koronnym]]. Następnie brał udział w nieudanych wyprawach mołdawskich w latach 1684 i 1685.
 
Dziedzic rodowego [[Iwano-Frankiwsk|Stanisławowa]] w którym ufundował [[kolegiata|kolegiatę]] i w której spoczął po śmierci, a którego szczątki zostały sprofanowane i wyrzucone z rodowych krypt podczas planowanego niszczenia stanisławowskiej kolegiaty przez ukraińskich komunistów po 1963 r.