Oblężenie Gdańska (1308): Różnice pomiędzy wersjami

Działania Łokietka opóźniły ofensywę brandenburską, ale nie zdołały jej zapobiec. Na początku sierpnia [[1308]] roku, margrabiowie Brandenburgii, [[Otto IV ze Strzałą]] i [[Waldemar Wielki (margrabia brandenburski)|Waldemar Wielki]], zbrojnie najechali Pomorze Gdańskie, wezwani przez pozostałych na wolności członków rodu Święców. Ich główne siły składały się przede wszystkim z rycerstwa [[Nowa Marchia|Nowej Marchii]], reprezentowanego przez ród [[Wedel (ród)|Wedlów]], oraz z sojuszniczych wojsk rodu Święców. Brandenburczycy otrzymali też wsparcie od Henryka von Wacholz i [[Lista biskupów lubuskich|biskupa lubuskiego]] [[Fryderyk I (biskup lubuski)|Fryderyka]]. 10 sierpnia najeźdźcy przekroczyli polską granicę podążając do [[Gorzów Wielkopolski|Gorzowa Wielkopolskiego]]. Stamtąd ruszyli szlakiem handlowym, wiodącym z [[Berlin]]a do [[Toruń|Torunia]], przechodząc przez okolice [[Wałcz]]a, na [[Chojnice]] i [[Człuchów]], gdzie skręcili na trakt biegnący do Gdańska. Doszli do [[Kościerzyna|Kościerzyny]], łupiąc ją wraz z okolicznymi wioskami. Następnie zatrzymali się wwe wsi [[Gołubie]], gdzie po przebyciu 300  km zrobili dłuższy postój, by pozwolić wypocząć swoim oddziałom. Miejsce to zostało też z góry wybrane jako punkt, w którym wojska brandenburskie mają połączyć się z siłami Święców, nadciągającymi ze Słupska. Od 23 sierpnia, pojedyncze oddziały zaczęły wyruszać w stronę Gdańska i [[Tczew]]a. Wysłano też silny podjazd, który zdobył i spalił gród w [[Chmielno (województwo pomorskie)|Chmielnie]], zagrażający liniom komunikacyjnym armii. Po połączeniu ze Święcami pełne siły dowodzone przez margrabiów Brandenburgii liczyły co najmniej 300 rycerzy i ok. 300 towarzyszących im wojowników niższych rangą.