Wyższym stopniem naukowym jest stopień naukowy doktora [[habilitacja|habilitowanego]]. Nadawany jest w drodze przewodu habilitacyjnego, do którego może być dopuszczona osoba, która ma stopień naukowy doktora i wniosła udokumentowany ([[publikacja naukowa|publikacje naukowe]]) znaczny wkład naukowy lub artystyczny.
Zasady przyznawania stopnia naukowego doktora i doktora habilitowanego w Polsce określado 2018 r. określała [[ustawa]] z 2003 o stopniach i tytułach (naukowych i w zakresie sztuki)<ref>Ustawa z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz stopniach i tytule w zakresie sztuki. ({{Dziennik Ustaw|2017|1789}}).</ref>, znowelizowana ustawą z 2011 r.<ref>Ustawa z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki oraz o zmianie niektórych innych ustaw. ({{Dziennik Ustaw|2011|84|455}}).</ref> Od 2018 r. obowiązuje ustawa z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce ({{Dziennik Ustaw|2018|1668}}). Poprzednie polskie uregulowania nie wymagały bezwzględnie posiadania przez kandydata tytułu zawodowego magistra lub równorzędnego (choć zasada ta zazwyczaj była przestrzegana) i zdarzały się nadzwyczajne przypadki nadawania stopnia naukowego doktora osobom bez studiów wyższych, np. [[Lwowska szkoła matematyczna|matematykowi lwowskiemu]] – późniejszemu profesorowi [[Stefan Banach|Stefanowi Banachowi]]. W niektórych innych krajach również zazwyczaj do przyznania stopnia naukowego doktora potrzebny jest dyplom ukończenia [[Uczelnia|uczelni]] wyższej.
