|
== Historia ==
=== Budowa ===
Począwszy od 1897 [[Reichsbank|Bank Rzeszy]] miał w Toruniu od [[1897]] roku swoją placówkę, która mieściła się w kamienicy na rogu ulic [[Ulica Bankowa w Toruniu|Bankowej]] i [[Ulica Żeglarska w Toruniu|Żeglarskiej]]. Jako, że w późniejszym czasie otrzymała ona status oddziału głównego, któremu podlegały filie w [[Chełmno|Chełmnie]], [[Chełmża|Chełmży]] i [[Lidzbark]]u, w [[1905]] roku zapadła decyzja o budowie nowej siedziby rozwijającego się oddziału.
Pod budowę wybrano działkę na zachód od zespołu staromiejskiego, powstałą poprzez zniwelowanie [[Mury miejskie w Toruniu|murów miejskich]] i zasypanie [[fosa|fosy]] (stąd przebiegająca obok ulica nosi nazwę [[Ulica Fosa Staromiejska w Toruniu|Fosa Staromiejska]]). Była to jedna z ostatnich niezagospodarowanych parceli uzyskanych w ten sposób, gdyż wcześniej w miejscu dawnych fortyfikacji powstały już: [[Kościół św. Katarzyny w Toruniu|kościół garnizonowy]] (1897), [[Urząd Miasta Torunia|landratura]] ([[1901]]), [[Teatr im. Wilama Horzycy w Toruniu|Teatr Miejski]] ([[1903]]), czy [[Kościół św. Szczepana w Toruniu|kościół św. Szczepana]] ([[1904]]), a równocześnie trwała budowa gmachu [[Collegium Maius Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu|Szkoły Przemysłowej]].
Projektantem został młody [[berlin|berliński]] [[architekt]] [[Julius Habicht]], kierownik biura budowlanego Reichsbanku. Prowadzenie budowy zlecono natomiast architektowi Grossowi, zaś za same prace budowlane odpowiadało przedsiębiorstwo Knoch&Kallmeyer z [[Halle (Saale)|Halle]].
Zaprojektowany przez Habichta gmach nawiązuje stylem do [[Architektura renesansu w Niderlandach|niderlandzkiego renesansu]]. Jest to [[kondygnacja|trzykondygnacyjny]] budynek przykryty wysokim, strzelistym [[dach dwuspadowy|dwuspadowym dachem]]. Jego wysokość dorównuje niemal wysokości pozostałej części budynku. Bank powstał na planie prostokąta, przy czym elewacje wschodnia i zachodnia są dwa razy dłuższe od północnej i południowej. Główne wejście, zwieńczone łukiem koszowym, znajduje się w głównejcentralnej osi najbogatszej, południowej elewacji. [[Portal]] nad wejściem dodatkowo zaznaczony został czterema [[kolumna (architektura)|kolumnami]], na których wspiera się znajdujący się na wysokości I piętra [[balkon]]. Najbardziej dekoracyjną częścią elewacji jest wyraźnie wyodrębniony [[Szczyt (architektura)|szczyt]]. Zdobienia szczytu podzielone zostały na cztery horyzontalne segmenty, w których umieszczono: siedem okienek [[poddasze|poddasza]], fryz z [[medalion (architektura)|medalionami]] z głowami [[Lew afrykański|lwów]] oraz kilka rzędów blend otoczonych kwiatowo-floralną [[Stiuk|dekoracją]]. Na skrajach szczytu powstały dwie ozdobne wieżyczki. Całość wieńczy mierząca 2,90 m<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.turystyka.torun.pl/index.php?strona=200#banki | tytuł = Inne zabytki. Banki | opublikowany = Toruński Serwis Turystyczny | język = pl | data dostępu = 2012-10-07}}</ref> [[alegoria]] [[Fortuna|Fortuny]]. Figura trzymającej w ręku chustę kobiety z odsłoniętym biustem, wykonana została z blachy. Szczyt północny jest skromniejszy, co przejawia się także w jego zwieńczeniu – zamiast figury podobnej do Fortuny, na jego czubku ustawiono kamienny [[kwiaton]].
Ośmioosiowe fasady wschodnią i zachodnią rozwiązano odmiennie. Ta pierwsza w odróżnieniu od pozostałych jest [[Symetria figury|niesymetryczna]]. Oprócz zdobionych [[witraż]]ami podwojonych okien w jej części południowej, fasadę wschodnią wyróżniają dwa balkony (na wysokości pierwszego i drugiego piętra). Fasada zachodnia posiada duże, zamknięte półkolem okna przyziemia, natomiast okna wyższych kondygnacji są prostokątne, a ich zamknięcie wskazuje na pewne cechy [[styl arkadowy|stylu arkadowego]]. Oprócz tego, fasada zdobiona jest przez przerwane [[tympanon]]y z owalnym medalionem pośrodku, a także czteroosiowy balkon na pięciu zdwojonych [[woluta|wolutowych]] wspornikach. Ściany zewnętrzne pokryto delikatnie [[boniowanie|boniowanymi]] [[Cios (architektura)|ciosami]] ze skały wulkanicznej (tzw. ''Weiberner Tuff'').
|
