Brandenburgia: Różnice pomiędzy wersjami

W 1320 wygasła brandenburska linia Askańczyków, stąd od 1323 do 1373 Brandenburgią władali przedstawiciele dynastii [[Wittelsbachowie|Wittelsbachów]], znani bardziej jako władcy [[Bawaria|Bawarii]]. W 1356 Brandenburgię podniesiono do rangi elektoratu, którym pozostawała do końca istnienia [[Święte Cesarstwo Rzymskie|Świętego Cesarstwa Rzymskiego]] w 1806. Po okresie rządów [[Luksemburgowie|Luksemburgów]], kiedy to w 1373 r. dzięki staraniom cesarza rzymskiego i króla czeskiego [[Karol IV Luksemburski|Karola IV Luksemburga]] Elektorat Brandenburgii stał się częścią [[Królestwo Czech|Korony Królestwa Czech]] (władcy czescy uzyskali dzięki temu drugi głos elektorski), w 1415, marchia zostaje podarowana (ściślej – oddana w zastaw z prawem wykupu, który nigdy nie nastąpił) przez króla rzymskiego i węgierskiego oraz namiestnika Królestwa Czeskiego [[Zygmunt Luksemburski|Zygmunta Luksemburskiego]] dynastii [[Hohenzollernowie|Hohenzollernów]], którzy rządzą nią aż do końca [[I wojna światowa|I wojny światowej]].

 

 

Brandenburgia była jednym z krajów niemieckich, który w XVI wieku (1539) przyjął [[protestantyzm|wyznanie reformowane]]. W następnym stuleciu nastąpił rozwój terytorialny kraju – w 1618 nastąpiło połączenie jej w unii personalnej z [[Prusy Książęce|Księstwem Prus]], pozostającym lennem [[Korona Królestwa Polskiego|Królestwa Polskiego]] do 1657, a w 1614 przyłączenie terenów położonych wzdłuż [[Ren]]u. Powstałe w rezultacie państwo było niespójne i trudne do obrony, co dało się we znaki podczas [[wojna trzydziestoletnia|wojny trzydziestoletniej]].