Efekt lotosu: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy
int., lit.
Linia 6:
W kulturach wschodnich lotosy są symbolem czystości. Mimo że rosną w mulistych rzekach i jeziorach, ich liście i kwiaty zawsze pozostają czyste. [[Botanika|Botanicy]], badający budowę liści tych roślin, odkryli naturalny mechanizm powodujący ich zdolność do samooczyszczania. Struktura mikroskopowa powierzchni liści oraz jej [[skład chemiczny]] powodują, że liście nie mogą zamoknąć. Krople wody toczą się po powierzchni liścia (przypominając płynną [[rtęć]]), zbierając przy tym zanieczyszczenia (cząstki [[Muł (geologia)|mułu]], drobne [[zwierzęta]]). Zjawisko to nazwano właśnie ''efektem lotosu''. Odkryto je później także u innych roślin, np. u [[Kolokazja jadalna|taro]] ''Colocasia esculenta''.
 
Nanotechnolodzy, wykorzystując ''efekt lotosu'', zaczęli tworzyć [[farba|farby]], [[dachówka|dachówki]], [[tkanina|tkaniny]] i inne powłoki, nadając im zdolność do samooczyszczania się podobną do liści niektórych roślin. Efekt ten osiąga się poprzez traktowanie powłok środkami fluorochemicznymi lub [[Silikony|silikonem]]. Można go też osiągnąć, stosując mieszaninę [[Poli(tlenek etylenu)|politlenku etylenu]] i [[glukoza|glukozy]] lub [[Sacharoza|sacharozy]]. Nowe farby pozwalają na nadawanie zdolności samooczyszczania nawet powierzchniom [[szkło|szklanym]], np. na dachach [[Pomarańczarnia (budynek)|oranżerii]] i [[Szklarnia (ogrodnictwo)|szklarni]].
 
Inna metoda<ref>Zhiguang Guo, Feng Zhou, Jingcheng Hao, Weimin Liu, 2005. Stable Biomimetic Super-Hydrophobic Engineering Materials. J. Am. Chem. Soc. 127(45): 15670 - 15671; (dostęp DOI: 10.1021/ja0547836) [http://pubs.acs.org/doi/abs/10.1021/ja0547836 abstrakt]</ref> pozwala na nadanie powierzchniom [[aluminium|aluminiowym]] właściwości super[[Hydrofobowość|hydrofobowych]]. Uzyskuje się to przez zanurzenie aluminium w [[Wodorotlenek sodu|wodorotlenku sodu]], a następnie nałożenie cienkiej warstwy [[perfluorononan]]u o grubości 2 [[nanometr]]ów. Powoduje to w efekcie zwiększenie [[kąt zwilżania|kąta zwilżania]] z 67° do 168°. W obrazie uzyskanym w [[mikroskop elektronowy|mikroskopie elektronowym]] okazało się, że uzyskana w ten sposób powierzchnia aluminium przypomina [[kutykula|kutykulę]] na liściach lotosu z przestrzeniami powietrznymi w mikroporowatej strukturze powłoki.
 
Kolejnym sposobem na uzyskanie powierzchni hydrofobowej jest jej modyfikacja laserem [[Laser femtosekundowy|femtosekundowym]]<ref>A. Y. Vorobyev, Chunlei Guo, 2015. Multifunctional surfaces produced by femtosecond laser pulses; [http://scitation.aip.org/content/aip/journal/jap/117/3/10.1063/1.4905616 przeczytaj online]</ref>. Polega ona na wypaleniu laserem na powierzchni metalu rowków o głębokości około 75µm odległych od siebie o około 100µm. Powoduje to zmniejszenie sił adhezji pomiędzy metalem a wodą i tym samym zwiększeniuzwiększenie kąta zwilżania do 158°. Kropla wody zsuwa się z takiej powierzchni przy przechyleniu jej o jedynie 4°. Przy upuszczaniu z wysokości kropla wody odbija się kilkukrotnie od powierzchni.
 
== Przypisy ==