Bank Polski (Królestwo Polskie): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Mix321 (dyskusja | edycje)
→‎Represje popowstaniowe: drobne merytoryczne
Mix321 (dyskusja | edycje)
→‎Represje popowstaniowe: drobne merytoryczne
Linia 32:
Otwarto go ostatecznie 6 maja 1828 r.<ref name=":1" />, a jego statut określać miał król Polski<ref name=":0" />. Była to instytucja rządowa o własnej [[Osobowość prawna|osobowości prawnej]]<ref name=":3" />. Również król zgodnie z ustawą mianował na wniosek ministra przychodów i skarbu jego kierownictwo, złożone z prezesa, wiceprezesa i trzech dyrektorów. Członkowie zarządu kierowali poszczególnymi obszarami działalności, a prezes z mocy prawa zajmował się nadzorem nad giełdą. Organem nadzoru i kontroli nad bankiem była Komisja Umorzenia Długu Krajowego, której przewodniczył senator, a po powstaniu listopadowym [[kontroler generalny Królestwa Polskiego]]<ref name=":6" />. Komisja miała szerokie uprawnienia kontrolne, a o kontrolę mogli się do niej zwracać nawet klienci banku. Jako organ doradczy funkcjonowało zaś sześciu radców handlowych wybieranych przez Zgromadzenie Kupców Warszawskich<ref name=":9" />. Roczne sprawozdanie z działalności zarząd był zobowiązany za pomocą ministra przekazać Sejmowi<ref name=":6" />.
 
Siedzibę Banku Polskiego stanowił wybudowany dla niego gmach na rogu ul. [[Ulica Elektoralna w Warszawie|Elektoralnej]] i [[Ulica Senatorska w Warszawie|Senatorskiej]] w Warszawie<ref name=":5" /> (od tego gmachu wziął nazwę położony u ich zbiegu Plac Bankowy)<ref name=":10" />, a na prowincji bank działał za pomocą kas skarbowych, miejskich, solnych, celnych i pocztowych, które miały obowiązek dokonywać wymiany banknotów na bilon i odwrotnie<ref name=":9" />.
 
=== Zakres działalności ===
Linia 57:
Od 1834 r. rozpoczęto [[Rusyfikacja Polaków w okresie zaborów|rusyfikację]] Banku Polskiego<ref name=":1" />, kiedy zorganizowano kursy języka rosyjskiego dla urzędników banku. Dwa lata później wprowadzono zasadę pierwszeństwa zatrudnienia dla osób wykazujących się znajomością [[Język rosyjski|języka rosyjskiego]], a w 1837 r. nałożono na personel obowiązku znajomości tego języka<ref name=":6" />. W 1832 r. zaczęto także emitować pieniądz dwujęzyczny w miejsce polskiego<ref name=":3" />, a w 1841 r. zastąpiono złote rosyjskimi rublami<ref name=":1" /> z dwujęzycznymi napisami<ref name=":3" /> po kursie 1 rubel = 6,66 zł. Od 1852 r. zaprzestano przyjmowania biletów kasowych i bankowych denominowanych w złotych<ref name=":4" />. W 1859 r. zastąpiono dotychczasowe emisje pieniądzem rosyjskojęzycznym<ref name=":1" />, a w 1864 r. Aleksander Kruze jako pierwszy Rosjanin został prezesem Banku Polskiego<ref name=":4" /> (chociaż Rosjanie znaleźli się w zarządzie banku już w 1840 r. w osobach jego dwóch dyrektorów<ref name=":9" />).
 
Po wybuchu powstania styczniowego personel Banku Polskiego 9 czerwca 1863 r. przekazał powstańcom Aleksandra Waszkowskiego depozyty o wartości 3,6 mln zł, 0,5 mln rubli i wiele listów zastawnych<ref name=":10">{{Cytuj |tytuł = Nasz pierwszy Bank Polski |czasopismo = Bankier.pl |data dostępu = 2018-10-30 |url = https://www.bankier.pl/wiadomosc/Nasz-pierwszy-Bank-Polski-7287113.html |język = pl}}</ref>.
 
9 stycznia 1867 r. Bank Polski przeszedł na kalendarz juliański, a 1 stycznia dwa lata później wprowadzono w nim język rosyjski we wszystkich dziedzinach jego pracy. Natomiast warszawską mennicę unieruchomiono w 1865 r., a zamknięto trzy lata później<ref name=":6" />.