Obóz zagłady w Treblince: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Linia 37:
'''Obóz zagłady w Treblince''' (oficjalnie '''SS-Sonderkommando Treblinka'''{{odn|Materski|Szarota (red.)|2009|s=107}}{{odn|Kopówka|2002|s=7}}, zwyczajowo '''Treblinka II'''{{odn|Kopówka|2002|s=7}}) – [[III Rzesza|niemiecki]] [[Narodowy socjalizm|nazistowski]] [[obóz zagłady]] funkcjonujący od lipca 1942 roku do listopada 1943 roku na terenie [[Kosów Lacki (gmina)|gminy Kosów]] w [[Powiat sokołowski|powiecie sokołowskim]], przy linii kolejowej [[Siedlce]] – [[Sokołów Podlaski]] – [[Małkinia Górna|Małkinia]], nieopodal [[Treblinka (województwo mazowieckie)|wsi]] i [[Treblinka (stacja kolejowa)|stacji]] Treblinka, od których pochodzi jego nazwa.
 
Obóz został utworzony w ramach [[Einsatz Reinhardt|akcji „Reinhardt”]]; prowadzono w nim [[Zagłada Żydów|eksterminację ludności żydowskiej]]. Niemcy kierowali do niego przede wszystkim transporty z [[Getto|gett]] w [[Okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945)|okupowanej Polsce]], w tym z [[Getto warszawskie|getta warszawskiego]]. Ponadto w Treblince byli mordowani [[ŻydziPolacy]] [[austria]]ccy, [[Protektorat Czech i Moraw|czescy]], [[Grecja|greccy]], [[Królestwo Jugosławii|jugosłowiańscy]], [[Niemcy|niemieccy]] i [[Pierwsza Republika Słowacka|słowaccy]] oraz [[Romowie]] i [[Sinti]]. Ofiary zabijano w stacjonarnych [[Komora gazowa|komorach gazowych]] przy użyciu [[Spaliny|gazów spalinowych]].
 
Z transportów wyłączano niewielką liczbę Żydów, przede wszystkim fachowców oraz młodych mężczyzn, których następnie zatrudniano w [[Komando|komandach]] pracujących na terenie obozu lub w jego bezpośrednim sąsiedztwie. Więźniowie – docelowo również skazani na śmierć – byli narażeni na głód, choroby oraz bestialstwo strażników. Z czasem w Treblince zawiązała się obozowa konspiracja. 2 sierpnia 1943 roku w obozie wybuchło [[Powstanie w Treblince|powstanie]], w którego trakcie zbiegło około 400 więźniów (blisko siedemdziesięciu przeżyło wojnę).