Osiemdziesięciu pięciu męczenników Anglii i Walii: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Poprawiam Szablon:Przypisy i dodaję nagłówek |
m Poprawiam szablon cytowania |
||
Linia 51:
== Geneza męczeństwa ==
Podłożem prześladowań katolików w okresie [[reformacja|reformacji]] były uregulowania prawne wynikające z [[Akt Supremacji|Aktu Supremacji]], które czyniły monarchę angielskiego głową [[anglikanizm|Kościoła Anglii]]. Pierwsi katoliccy męczennicy ponieśli śmierć za panowania Henryka VIII, jednak później doszło do rekatolicyzacji kraju za panowania jego córki [[Maria I Tudor|Marii Tudor]] (1553–1558) i w tym okresie skazano blisko [[Męczennicy królowej Marii|300 męczenników protestanckich]]. Z kolei [[Elżbieta I Tudor|Elżbieta I]] była wychowywana w wierze protestanckiej i po jej wstąpieniu na tron Parlament angielski uchwalił w 1559 roku drugi Akt Supremacji, a także dalsze reformy religijne zmierzające do zachowania w Królestwie Anglii jednej religii - anglikanizmu. Katolickie praktyki religijne zostały formalnie zakazane, jednak w praktyce początkowo tolerowano je, jeśli odbywały się one w prywatnych domach. Nieprzestrzeganie prawa w tym zakresie było wtedy zagrożone jedynie grzywną<ref>{{cytuj książkę|autor=Gerard Noel|tytuł=Występni papieże Renesansu|wydawca=Amber|miejsce=Warszawa|
Zmiana stanowiska rządu angielskiego nastąpiła po promulgacji w kwietniu 1570 bulli [[papież]]a [[Pius V|Piusa V]] [[Regnans in Excelsis]] ekskomunikującej zarówno Elżbietę jak i każdego jej poddanego, który ośmieliłby się wykonywać jej rozkazy, a także serii buntów i spisków wynikłych w rezultacie tej bulli (m. in. spisek Ridolfiego w 1570/71). Rząd angielski zaczął podejmować surowe środki przeciwko jezuitom, i wkrótce po wykryciu kolejnych spisków (m.in. spisku Babingtona w 1586), a następnie wybuchu wojny hiszpańsko-angielskiej (1585-1604) parlament angielski uchwalił ustawę „przeciwko jezuitom, kapłanom seminaryjnym i innym podobnym nieposłusznym ludziom” („against Jesuits, seminary priests and other such like disobedient persons”). Odtąd odbywanie katolickich praktyk religijnych groziło surowymi represjami, polegającymi m.in. na [[konfiskata|konfiskacie majątków]] i [[Pozbawienie wolności|więzieniu]]. Część spośród represjonowanych katolików faktycznie była uwikłana w antykrólewską działalność polityczną (np. przygotowania do [[Wielka Armada|Wielkiej Armady]], [[spisek prochowy]] w 1605), jednak część z nich stracono jedynie za takie czyny jak np. starania o papieską dyspensę na zawarcie małżeństwa<ref name="EB"/>. Na religijny charakter prześladowań wskazuje zdaniem części autorów fakt, że wielu katolikom formalnie oskarżonym o zdradę oferowano łaskę w zamian za przejście na anglikanizm<ref>[http://www.newadvent.org/cathen/15026b.htm Burton, Edwin. "Accusations of Treason." The Catholic Encyclopedia. Vol. 15. New York: Robert Appleton Company, 1912] [dostęp 23 kwietnia 2011]</ref>.
Linia 169:
{{Przypisy|
<ref name="EB">{{cytuj stronę| url = http://www.britannica.com/EBchecked/topic/214362/Forty-Martyrs-of-England-and-Wales | tytuł = Forty Martyrs of England and Wales | data dostępu = 4 marca 2011| autor = | opublikowany = [[Encyklopedia Britannica]] | język =en | id =}}</ref>
<ref name="FS">{{cytuj książkę|autor=[[Henryk Fros]] SJ, [[Franciszek Sowa]]|tytuł=Księga imion i świętych|tom=6| tytuł tomu = W-Z|wydawca=WAM, Księża Jezuici|miejsce=Kraków|
<ref name="FR">{{cytuj stronę| url = http://www.franciszkanie.pl/news.php?page=3&tp=sweci&id=6662 | tytuł = Bł. Artur Bell (1591-1643) | data dostępu = 4 marca 2011| autor = | opublikowany = [[Encyklopedia Britannica]] | język = | id =}}</ref>
}}
| |||