NaaaaNa prośbę przybyłych na misje do parafii pabianickiej misjonarzy franciszkańskich ze [[Lwów|Lwowa]] (m.in. ojca prowincjała [[Peregryn Haczela|Peregryna Haczeli]] OFMConv.), po wysłuchaniu jego kazania misyjnego{{odn|Treszkowa. Lwów|1971|s=27}}, Rajmund oraz jego brat Franciszek (rok później w 1908 również Józef){{odn|Święty Maksymilian Maria Kolbe, prezbiter i męczennik. brewiarz.pl}} za zgodą rodziców postanowili iść za głosem powołania, wstępując do [[Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych|zakonu franciszkanów]]{{odn|Szafrańska|1983|s=14}}. W 1907 Rajmund Kolbe rozpoczął naukę w małym seminarium franciszkanów we Lwowie, 4 września 1910 zaczął [[nowicjat]] w zakonie franciszkanów, przyjmując imię Maksymilian{{odn|Treszkowa. Lwów|1971|s=28}}. W 1912 rozpoczął studia w [[Kraków|Krakowie]], kilka miesięcy później został wysłany do [[Papieski Wydział Teologiczny Świętego Bonawentury w Rzymie|Międzynarodowego Kolegium Serafickiego]] w [[Rzym]]ie. [[Śluby zakonne|Śluby wieczyste]] złożył 1 listopada 1914 przyjmując imię Maria. Uzyskał [[Doktor (stopień naukowy)|doktorat]] z [[filozofia|filozofii]] na [[Papieski Uniwersytet Gregoriański|uniwersytecie Gregorianum]] w 1916; a z [[teologia|teologii]] w 1919 na wydziale ojców franciszkanów, jednak interesował się także matematyką i fizyką – w 1915 w urzędzie patentowym złożył szkic „Eteroplanu”, aparatu umożliwiającego podróż w kosmos – był to projekt pojazdu międzyplanetarnego, opartego na zasadzie trójczłonowej rakiety nośnej{{r|AER}}. 8 października 1917 otrzymał święcenia [[diakon]]atu, a 28 kwietnia 1918 przyjął [[Sakrament święceń|święcenia kapłańskie]], które mu udzielił kard. [[Basilio Pompilj]]{{odn|Święty Maksymilian Maria Kolbe, prezbiter i męczennik. brewiarz.pl}}. Mszę świętą [[Prymicja|prymicyjną]] odprawił w kościele S. Andrea delle Fratte w Rzymie. W 1919 wrócił do Polski i podjął wykłady z historii Kościoła w seminarium ojców franciszkanów w Krakowie. W 1920 ponownie został skierowany do Lwowa, gdzie w zastępstwie o. [[Wenanty Katarzyniec|Wenantego Katarzyńca]] OFMConv. objął kierownictwo nowicjatu, jednak wkrótce potem sam zmożony [[Gruźlica człowieka|gruźlicą]] był zmuszony udać się na leczenie do [[Zakopane]]go{{odn|Treszkowa. Lwów|1971|s=28}}
