Porwanie książąt z Altenburga: Różnice pomiędzy wersjami

Przyczyny konfliktu pomiędzy elektorem Fryderykiem II Łagodnym a Kunzem von Kauffung sięgają [[wojna domowa w Saksonii|wojny domowej w Saksonii]] (1446–1449). Von Kauffung uczestniczył w niej po stronie Fryderyka, zapewne na jego prośbę. Został jednak wkrótce wzięty do niewoli. Odzyskał wolność po zapłaceniu 4000 guldenów okupu. Po zakończeniu wojny (zapewne w latach 1451–1452) zażądał od elektora odszkodowania za okup, zniszczenie dóbr w [[Turyngia|Turyngii]] i majątku Schweikershain w [[Saksonia|Saksonii]]. Elektor odrzucił te żądania, argumentując, że von Kauffung jako wolny rycerz uczestniczył w wojnie na własne ryzyko. Wystawił mu także rachunek. Po rocznych rokowaniach strony postanowiły oddać w 1455 sprawę do sądu polubownego. Sądy w [[Magdeburg]]u i [[Freiberg]]u wydały wyrok korzystny dla Kunza von Kauffung. Natomiast sąd w [[Lipsk]]u przyznał rację elektorowi i to postanowienie było ostateczne.

 

 

Po porwaniu spiskowcy rozdzielili się. Wilhelm von Mosen i Wilhelm von Schönfels planowali udać się z księciem Ernestem przez [[Vogtland]] do [[Czechy|Czech]], natomiast Kauffung wraz z księciem Albrechtem pojechali przez Stolberg i Thalheim, chcąc dotrzeć do swoich dóbr w Czechach. Po dotarciu do Czech porywacze chcieli przedstawić żądania finansowe. Ich plany jeszcze tego samego dnia pokrzyżował książę Albrecht, który zbiegł i sprowadził pomoc. Odsiecz (według różnych źródeł{{doprecyzuj|data=2015-11|jakich?}} mieszkańcy wsi, węglarze, zakonnicy) pokonała Kunza von Kauffung i jego rycerzy koło klasztoru Grünhain w [[Rudawy|Rudawach]].

 

== Bibliografia ==

* Hans Schache: ''Kunz von Kauffungen.'' {{ISBN|3-910166-12-1}}.

* Uwe Schirmer: ''Kunz von Kauffungen und der Prinzenraub zu Altenburg (1455). Strukturen eines spätmittelalterlichen Konfliktes.'' Zeitschrift für Historische Forschung Bd. 32 (2005), Heft 3, S. 369–405.