Wikipedia

Freddie Mercury: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
→‎Początki: lit.gram, , drobne merytoryczne, jęz.
Linia 35:
Urodził się jako Farrokh Bulsara 5 września 1946 w szpitalu rządowym w [[Stone Town]] w [[Zanzibar (autonomia)|Zanzibarze]] (obecnie część [[Tanzania|Tanzanii]]), ówczesnej [[Kolonia (geografia polityczna)|kolonii]] [[Imperium brytyjskie|brytyjskiej]]{{r|mr-mercury}}. Jego rodzice, brytyjski urzędnik Bomi oraz Jer Bulsara, byli [[Parsowie|Parsami]] z [[Gudźarat]]u, byli wyznawcami [[zaratusztrianizm]]u.
 
Jako pierwszy publiczny występ młodego Farrokha można uznać pozowanie do zdjęcia, za które fotograf naw [[Zanzibar (autonomia)|Zanzibarze]] otrzymał miejscową nagrodę za najlepszą fotografię 1947. W wieku pięciu lat Bulsara zaczął uczęszczać do szkoły prowadzonej przez brytyjskie zakonnice. Następnie został wysłany do dużej brytyjskiej szkoły z internatem w [[Panchgani]] (około 200&nbsp;km na południowy wschód od [[Mumbaj|Bombaju]]) w Indiach, gdzie zaczęto nazywaćnazywano go Freddie. Szkołę charakteryzowała dyscyplina, czego przykładem była kara obcięcia chłopcu długich włosów z powodu bójki z kolegą. Przyszły wokalista wykazywał talent muzyczny i dzięki swojej ciotce<ref>{{cytuj stronę |url=http://www.ebertfest.com/nine/freddiem.html |tytuł=Freddie Mercury, The Untold Story |język=en}}</ref> zaczął uczyćuczył się gry na [[fortepian]]ie. Następnie zaczął grać w swoim pierwszym [[rock and roll]]owym zespole – The Hectics – który współtworzyli z nim: Derrick Branche, Bruce Murray, Farang Irani i Victory Rana. W szkole Mercury interesował się sztuką oraz sportem – [[krykiet]]em, [[boks]]em oraz [[Bieg długodystansowy|biegami długodystansowymi]]. W wieku dziesięciu lat wygrał szkolny turniej [[tenis stołowy|tenisa stołowego]], poza tym angażował się w zajęcia chóru oraz teatru. Mimo tego, że nie widywał swoich rodziców często{{r|HIGHLY STRUNG WE FIGHT OVER}}, to w przeciwieństwie do wielu innych gwiazd muzyki rockowej dobrze wspominał czasy szkolne{{r|The Show Must Go On The Life}}. W Indiach mieszkał także ze swoją ciotką i babką i uczęszczał do Cathedral and John Connon School oraz St. Mary’s High School w Bombaju. W [[1963]] wrócił nado [[Zanzibar (autonomia)|ZanzibarZanzibaru]], by kontynuować naukę w szkole przy klasztorze Św. Józefa.
 
W [[1964]], w wieku 18 lat, ze względu na wojnę domową w Zanzibarze wraz z rodzicami i młodszą siostrą Kashmirą wyjechał do [[Anglia|Anglii]] i zamieszkał w Feltham, w [[London Borough of Hounslow|Hounslow]] – mieście aglomeracji zachodniego [[Londyn]]u. W przeciwieństwie do rodziców, Mercury był bardzo zadowolony z przeprowadzki do Europy – już w Zanzibarze interesował się zachodnim światem muzyki i mody{{r|Untold story}}. W [[1964]] ukończył technikum Isleworth School (obecnie West Thames College), gdzie wystąpił w sztuce [[Arnold Wesker|Arnolda Weskera]] pt. ''The Kitchen''. Następnie rozpoczął studia w Ealing College of Art na wydziale grafiki. W [[1969]] uzyskał dyplom ze sztuki grafiki i projektowania. W tym czasie zarabiał jako sprzedawca w [[Ciucholand|sklepie z używaną odzieżą]] w Kensington Market w [[Londyn]]ie, gdzie pracował razem z [[Roger Taylor (Queen)|Rogerem Taylorem]]. Wcześniej w czasie wakacji przyszły wokalista dorabiał w dziale [[catering]]u na lotnisku [[Port lotniczy Londyn-Heathrow|Heathrow]], które znajdowało się blisko jego domu.
 
=== Przed Queen ===
W Ealing Art College, gdzie uczyło się wielu muzyków, Mercury poznał [[Tim Staffell|Tima Staffela]], a dzięki niemu w [[1968]] pozostałych członków zespołu [[Smile (zespół muzyczny)|Smile]], czyli [[Brian May|Briana Maya]] oraz [[Roger Taylor (Queen)|Rogera Taylora]]. Przyszłej gwieździe muzyka grupy bardzo przypadła do gustu. Coraz częściej przebywał w towarzystwie muzyków zespołu, bywał na koncertach, doradzał im, a sam po raz pierwszy od przyjazdu do Anglii zaczął grać{{r|Queen before Queen}}. Pierwszą poważną próbą wokalisty był zespół [[Ibex (zespół muzyczny)|Ibex]], którego członkami byli również Mike Bersin, John „Tupp” Taylor i Mick „Miffer” Smith. Debiutancki występ nowego wokalisty miał miejsce 23 sierpnia, a wśród zagranych piosenek był [[cover]] [[Elvis Presley|Elvisa Presleya]] „[[Jailhouse Rock (piosenka)|Jailhouse Rock]]”. Zespół, który był pod wpływem takich wykonawców jak [[Jimi Hendrix]], [[Led Zeppelin]] i [[Cream]], w listopadzie [[1969]] zmienił nazwę na Wreckage.
 
W lutym [[1970]], po odpowiedzi na ogłoszenie prasowe i przesłuchaniu, Mercury dołączył do mało znanej grupy Sour Milk Sea (pozostali jej członkowie to Chris Dummett, Jeremy Gallop, Paul Milne i Robert Tyrell). W związku z nieporozumieniami na tle muzycznym rozpadła się ona w ciągu ok.około dwóch miesięcy. Niewiele później, w związku z brakiem rozwoju Smile, Staffel odszedł do grupy Humpy Bong. Mercury przekonał dwójkę pozostałych członków grupyzespołu, że powinni razem kontynuować granie, dołączył do zespołunich, zaproponował nową nazwę formacji – Queen i stworzył jej logo. Na gitarze basowej początkowo grał Mike Grose, następnie Barry Mitchell, a w lutym [[1971]] po przesłuchaniach, do grupy na stałe dołączył [[John Deacon]].
 
Mercury od początku przywiązywał dużą wagę do swojego wizerunku, co było powodem zmiany nazwiska. Jeden z wersów utworu „My Fairy King” z debiutanckiego [[Queen (album)|albumu]] zespołu brzmi „Mother Mercury, look what they've done to me...” Jak twierdzi Brian May, wokalista oznajmił członkom zespołu, że w utworze jest mowa o jego własnej matce i postanowił zmienić nazwisko Bulsara na Mercury. Uważał, że nowe, nawiązując do [[Mitologia rzymska|rzymskiego]] [[Merkury (mitologia)|boga]], lepiej pasuje do gwiazdy muzyki, którą zamierzał zostać. Był silnie przekonany, że ma muzycznemu światu wiele do zaoferowania, chodził w rzucających się w oczy strojach, które sam projektował. Na scenie pojawiał się w kostiumach z głębokimi wycięciami i falbanami, a także pokrytymi cekinami. Nie unikał makijażu i malował paznokcie lewej dłoni.
 
[[Queen]] zostali gwiazdą po sukcesie singla „[[Bohemian Rhapsody]]”, utworu który dziś jest uznawany za jeden z najlepszych utworów w historii [[rock]]a. Mercury, który był wielokrotnie pytany, o czym jest utwór, mówił, że nie lubi tego tłumaczyć i odpowiadał, że nie wie{{r|imdb-title-tt0158550}}.
 
Mercury był zafascynowany baletem. Jesienią [[1979]] Derek Dean i Wayne Eagling zaprosili go do występu z Royal Ballet podczas gali dobroczynnej. [[7 października]] zatańczył, śpiewając na żywo „[[Bohemian Rhapsody]]” i „[[Crazy Little Thing Called Love]]”, co publiczność nagrodziła owacją na stojąco. Podczas prób poznał młodego garderobianego Petera Freestone’a, który został później jego wieloletnim asystentem{{r|Freddie Mercury A Royal Dancer}}.
Linia 57:
{|
|
: ''Czuję się w tych kwestiach winny bardziej, niż to można wyrazić – na przykład, gdy jesteśmy za kulisami i gasną światła i zaczyna się ryk tłumu, nie działa to na mnie w taki sposób jak na '''Freddiego Mercury’ego''', który wydawał się kochać i rozkoszować się miłością i uwielbieniem tłumu.''{{r|popmusic-Cobain-note}}
|}
 
Wspólnie z Mayem, Taylorem i Deaconem zagrał ponad 700 koncertów na całym świecie. Słynne występy grupy to koncert na [[Stadion Wembley (1923)|stadionie Wembley]] (trasa [[Live Magic]], 11 i 12 lipca [[1986 w muzyce|1986]]), występ za [[Żelazna kurtyna|żelazną kurtyną]] w [[Budapeszt|Budapeszcie]] (1986), rekordowe pod względem ilości publiczności zgromadzonej publiczności show w Ameryce Południowej w ([[São Paulo]], 20 marca [[1981 w muzyce|1981]], 130 000 widzów), ostatni koncert grupy w angielskim Knebworth Park 9 sierpnia [[1986 w muzyce|1986]] (150 000 widzów).
 
Jednym z najsłynniejszych wydarzeń podczas działalności brytyjskiej grupy był charytatywny koncert [[Live Aid]] ([[1985 w muzyce|1985]]). Głównym jego bohaterem był Mercury, występ trwał 20 minut i został zaliczony do najlepszych koncertów w historii muzyki rockowej{{r|Queen win greatest live gig}}. Bezpośrednio po nim, [[Elton John]] powiedział „ukradli przedstawienie dla siebie”, a organizator koncertu, [[Bob Geldof]], wiele lat później stwierdził, że Freddie Mercury urodził się właśnie po to, żeby zagrać przed 1,6 miliarda ludzi, którzy oglądali koncert w telewizji{{r|Is this real life Rockumentary}}.
 
Frontman [[Queen]] miał niezwykływyjątkowy kontakt z publicznością, co powodowało, że koncerty grupy cieszyły się niezwykłą renomą. Stałym ich elementem była zabawa polegająca na powtarzaniu fraz śpiewanych przez wokalistę – „eeooo”, „deeeeoooo” itp.
 
Nieodłącznym elementem scenicznego show były charakterystyczne stroje, które projektowały m.in. [[Zandra Rhodes]]{{r|Queen s Freddie Mercury Shopping}} i Diana Moseley, np. białe spodnie, obcisłe kostiumy rodem z baletu, żółta skórzana kurtka z trasy koncertowej [[Magic Tour (Queen)|Magic Tour]] czy koronacja na koniec koncertu przy dźwiękach „[[Hymn Wielkiej Brytanii|God Save the Queen]]”. Od czasu gry w Wreckage, kiedy 12 grudnia 1969 odkręcił ciężką podstawę statywu mikrofonu, która utrudniała mu poruszanie się po scenie, używał połowy statywu, co z czasem stało się jego znakiem rozpoznawczym.
Linia 87:
 
==== Barcelona ====
Dużym wydarzeniem była płyta ''[[Barcelona (album)|Barcelona]]'' nagrana wspólnie z [[Katalonia|katalońską]] śpiewaczką [[Opera|operową]] [[Montserrat Caballé]]. Mercury był oczarowany głosem diwy od lutego 1983, kiedy po raz pierwszy zobaczyłusłyszał ją występującą w operze ''Un ballo in maschera'' [[Giuseppe Verdi]]ego.
 
Pierwsze spotkanie obojga artystów odbyło się w hotelu Ritz w [[Barcelona|Barcelonie]] i zakończyło się kilkugodzinnym [[jam session]]. Mercury chciał nagrać z diwą wspólny utwór, na co Katalonka odpowiedziała propozycją nagrania całej płyty. Rejestracja materiału przebiegała zupełnie inaczej niż wyobrażała to sobie śpiewaczka. Była przekonana, że w krótkim czasie nagra kilka napisanych i gotowych piosenek. Caballé nie wiedziała, że w momencie rozpoczęcia nagrań materiał nie jest gotowy ze względu na styl pracy Mercury’ego, czyli wspólnego śpiewania i wielu ćwiczeń w celu uzyskania jak najlepszego efektu. Montsy, jak nazywana była diwa, zgodziła się na tę metodę, a samą płytę uznała za jeden za swoich największych sukcesów zawodowych. Pomimo wielu propozycji o podobnym charakterze, które dostała później, odmawiała, twierdząc że więź, która łączyła ją z Mercurym, była wyjątkowa. Artyści znaleźli wspólny muzyczny język, a po nagraniu albumu Freddie Mercury mówił w wywiadach, że zalicza [[Montserrat Caballé]] do bardzo wąskiego grona przyjaciół.
 
30 maja [[1987]] Mercury i Caballé zagrali swój pierwszy wspólny koncert w ramach festiwalu Ibiza ’92. Na imprezie zorganizowanej z okazji ogłoszenia decyzji o organizacji [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1992|Igrzysk Olimpijskich w Barcelonie]] zagrali także [[Marillion]], [[Duran Duran]] i [[Chris Rea]]. Mercury i Caballé wystąpili na końcu jako niespodzianka, a ich koncert został potem uznany za sukces.
Linia 105:
W lutym 1987 wydał singel „[[The Great Pretender]]”, który dotarł do czwartego miejsca na liście przebojów w Wielkiej Brytanii. W teledysku Mercury, Roger Taylor i przyjaciel wokalisty, Peter Straker, ubrani byli w stylu [[drag queen]]s. Mercury, aby uczynić klip jeszcze bardziej efektownym, planował przelot nad białymi klifami w Dover, ale z powodów logistycznych pomysł ten porzucono.
 
Mercury współpracował z [[Michael Jackson|Michaelem Jacksonem]] – wspólnie nagrali utwory „[[There Must Be More to Life Than This]]”, „[[State of Shock]]” oraz „Victory”. Pierwsze dwa wyciekły do internetu (z czego pierwszy z nich został wydany wiele lat później jako singel na albumie ''[[Queen Forever]]''), trzeci jest natomiast niedostępny. Mercury mógł zaśpiewać naw najlepiej sprzedającym się albumie wszech czasów, czyli ''[[Thriller (album)|Thrillerze]]'', jednak z powodów różnych zobowiązań, jakie mieli obaj wokaliści, a także braku czasu do nagrania nie doszło, czego Mercury bardzo potem żałował. Z podobnych powodów utwór „State of Shock” [[The Jackson 5|The Jacksons]] nagrali z [[Mick Jagger|Mickiem Jaggerem]].
 
Frontman [[Queen]] współpracował z wieloma artystami. Wziął udział w nagraniach takich artystów jak Eddie Howell („Man from the Manhattan”), [[Ian Hunter]] („You Nearly Did Me In”), [[Billy Squier]] („Emotions in Motion”, „Lady with the Tenor Sax”, „Love is the Hero”). Brał udział w nagraniach piosenek z solowego albumu Rogera Taylora („Killing Time”) i jego zespołu [[The Cross]] („[[Heaven for Everyone]]”) i był producentem płyty Petera Strakera ''This One’s on Me''.
Linia 115:
=== Życie prywatne ===
[[Plik:Freddy Statue Montreux Sunset.jpg|mały|Pomnik Freddiego Mercury’ego w [[Montreux]]]]
Był osobą otwarcie [[biseksualizm|biseksualną]]{{r|news.bbc-2546945}}, choć w niektórych wywiadach określał siebie również jako [[gej]]a{{r|queenarchives-viewtopic}}. Przez sześć lat związany był z [[Mary Austin]], którą poznał dzięki [[Brian May|Brianowi Mayowi]]. Jednocześnie miał liczne kontakty homoseksualne, w tym także przypadkowe, m.in. z Kennym Everettem, które przyczyniły się do rozpadu związku w [[1977]], niemniej para pozostała bliskimi przyjaciółmi. Swoich kochanków, zarówno w [[Stany Zjednoczone|USA]], jak i w [[Europa|Europie]] obdarowywał drogimi prezentami{{r|Freddie s Loves film 2004}}.
 
W [[1985]] związał się z [[Irlandia|irlandzkim]] fryzjerem Jimem Huttonem, z którym był do końca swojego życia. Hutton przez sześć lat mieszkał z Mercurym, a następniei opiekował się nim podczas śmiertelnej choroby. Według relacji Irlandczyka, w momencie śmierci wokalista miał na palcu obrączkę ślubną, którą otrzymał od swojego partnera. Mary Austin proponowała wcześniej zdjęcie obrączki z powodu możliwego spuchnięcia palców po śmierci Mercury’ego, jednak ten stanowczo odmówił i ostatecznie jego ciało zostało skremowane razem z obrączką{{r|Freddie and Jim A Love Story}}. Jeszcze za życia Mercury’ego, Hutton dowiedział się, że jest nosicielem wirusa [[Ludzki wirus niedoboru odporności|HIV]]. Po śmierci wokalisty, będąc jednym ze spadkobierców artysty, wyprowadził się z Londynu do rodzinnej Irlandii. Kilka lat później ukazała się książką opisująca życie Mercurego i Huttona.
 
Jim Hutton zmarł 1 stycznia [[2010]] na raka płuc w swoim domu w [[Carlow]]{{r|brianmay-brianssb}}. Pogrzeb Huttona odbył się w dniu jego 61. urodzin, 4 stycznia 2010, w Bennekerry w Irlandii{{r|Zmarł kochanek Mercury ego}}.
Linia 132:
Mercury mieszkał również w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]], gdzie posiadał apartament, oraz w [[Monachium]], gdzie wiele czasu spędzał z przyjaciółką, niemiecką aktorką Barbarą Valentin. Pomimo kilku lat spędzonych w [[Bawaria|Bawarii]], Mercury nie posługiwał się [[język niemiecki|językiem niemieckim]].
 
Szczególną sławą cieszyły się imprezy organizowane przez Mercury’ego. Tradycją było nieliczenie się z kosztami przez gospodarza, który płacił za najdroższe jedzenie, trunki oraz używki. 39. urodziny wokalisty w monachijskim klubie Henderson’s, zostały przedstawione w klipie do utworu „[[Living on My Own]]”. Koszt tamtej tematycznej, czarno-białej imprezy wyniósł 50&nbsp; 000 funtów, a Mercury miał na sobie kurtkę zaprojektowaną przez Emanuels, modystów, którzy stworzyli sławną ślubną kreację [[Diana (księżna Walii)|księżnej Diany]].
 
Autorzy filmu ''Freddies Millions'' (BBC 3, 2004) twierdzą, że w ciągu swojego życia wokalista wydał na organizację imprez blisko 5 mln funtów, a na [[narkotyk]]i (głównie [[kokaina|kokainę]]) pół miliona funtów.
Linia 145:
 
=== Choroba ===
Prawdopodobnie wiosną [[1987]] (taką datę podał Jim Hutton w swojej książce ''Mercury and Me'') Freddie Mercury dowiedział się, że jest chory na [[Zespół nabytego niedoboru odporności|AIDS]]. Pomimo widocznych objawów śmiertelnej choroby m.in. [[mięsak Kaposiego|mięsaków Kaposiego]] na dłoniach i twarzy, artysta zaprzeczał, że cokolwiek mu dolega. Aby ukryć mięsaki Kaposiego i ślady ich wypalania, wokalista nosił krótki zarost (widoczny w m.in. w teledyskach z albumu ''[[The Miracle]]'': „[[I Want It All]]”, „[[Breakthru]]”, „[[The Invisible Man]]”, „[[Scandal (utwór)|Scandal]]”, „[[The Miracle (singel)|The Miracle]]”). Po raz ostatni wokalista wystąpił z [[Montserrat Caballé]] 8 października [[1988]] na La Nit Festival, imprezie zorganizowanej na cześć przejęcia przez [[Barcelona|Barcelonę]] [[flaga olimpijska|flagi olimpijskiej]]. W związku z problemami z głosem Mercury’ego zastosowano playback, co z powodu złego odtworzenia taśmy od razu wyszło na jaw. Razem z orkiestrą filharmonii barcelońskiej para odtworzyła trzy utwory ze wspólnej płyty: „How Can I Go On”, „The Golden Boy” i „[[Barcelona (album)#Informacje o utworach#Barcelona|Barcelona]]”{{r|Freddie Mercury biography}}. Ostatnim [[teledysk]]iem w jakim wystąpił frontman Queen był klip do utworu „[[These Are the Days of Our Lives]]”, na którym wyraźnie widać jak choroba zmieniła ciało Mercury’ego. Aby zapewnić mu komfort, ekipę techniczną ograniczono do minimum, a twarz pokryto grubą warstwą makijażu. Frontman QueenMercury unikał rozmów na temat [[Zespół nabytego niedoboru odporności|AIDS]]. Po poinformowaniu tylko kilku swoich przyjaciół o chorobie, artysta nie rozmawiał już z nimi na ten temat. Na kilka tygodni przed śmiercią wokalista przestał brać leki, oprócz tych o działaniu przeciwbólowym. 14 października został wydany singel Queen o wymownym tytule „[[The Show Must Go On]]”. Z powodu stanu Mercury’ego, w teledysku skompilowano stare nagrania wideo. Dopiero dzień przed śmiercią, 23 listopada [[1991]] wydał oświadczenie, w którym napisał o swojej chorobie. W(tekst tekście napisanymstworzył dzień wcześniej wspólnie ze swoim menedżerem Jimem Beachem, wokalista napisał):
 
{|
Linia 158:
Po śmierci artysty, mur otaczający jego dom fani pokryli setkami napisów, a na chodniku położyli morze kwiatów, co wykorzystano potem w klipie ''[[Heaven for Everyone]]''. Choć mur jest regularnie czyszczony, cały czas pojawiają się na nim napisy osób, które chcą uczcić Mercury’ego.
 
Mercury zapisałprzekazał w testamencie 500 000 [[funt szterling|funtów]] swojemu partnerowi Jimowi Huttonowi, 500 000 kucharzowi Joe Fannelliemu, 500 000 osobistemu asystentowi Peterowi Freestone’owi oraz 100 000 funtów kierowcy i ochroniarzowi Terry’emu Giddingsowi. 50% pozostałego swojego majątku oraz przyszłych dochodów artysta zapisał swojej wieloletniej przyjaciółce Mary Austin, a po 25% swojej matce Jery oraz siostrze Kashmirze. Mary Austin odziedziczyła również jego dom Garden Lodge w Kensington w [[Londyn]]ie, gdzie mieszka wraz z rodziną{{r|The Shy Woman Who Was Left}}.
 
[[Śmierć]] Mercury’ego uświadomiła milionom osób na całym świecie, że [[Zespół nabytego niedoboru odporności|AIDS]] jest realnym zagrożeniem i zwiększyła poziom wiedzy na temat choroby oraz wirusa [[Ludzki wirus niedoboru odporności|HIV]]. Choć w testamencie wokalista nie przekazał pieniędzy na cele charytatywne lub walkę z [[Zespół nabytego niedoboru odporności|AIDS]], był osobą bardzo hojną, nie tylko dla swoich przyjaciół. Mary Austin ujawniła, że przed śmiercią wokalista przeznaczał spore kwoty na rzecz walki z tą chorobą{{r|The Show Must Go On The Life2}}.
Linia 168:
Sława i popularność wokalisty znajduje swoje odbicie w wielu plebiscytach i głosowaniach:
* Dwa utwory autorstwa Mercury’ego – „[[We Are the Champions]]”{{r|We Are The Champions voted}} i „[[Bohemian Rhapsody]]”{{r|The top 100 number one singles}} – zostały w dwóch różnych głosowaniach uznane za najlepsze utwory w historii.
* W milenijnym głosowaniu, w którym wzięło udział 600 000 Brytyjczyków (Music of the Millenium Poll), w kategorii najlepszy utwór zwyciężył utwór „[[Bohemian Rhapsody]]”. Mercury zajął szóste miejsce w głosowaniu na najlepszego męskiego wokalistę, a zespół Queen w kategorii najlepszy zespół ustąpił pola jedynie grupie [[The Beatles]]{{r|Music of the Millenium Poll}}.
* W 2006 azjatycka edycja magazynu „[[Time (tygodnik)|Time]]” określiła go jako jednego z najbardziej wpływowych Azjatów ostatnich 60 lat{{r|Farrokh Bulsara}}.
* W 2002 w głosowaniu na 100 największych Brytyjczyków pod patronatem [[BBC]], Mercury zajął 58. miejsce{{r|BBC reveals 100 great British}}.
* Na liście najlepszych wokalistów [[XX wiek]]u śpiewających w [[język angielski|języku angielskim]] [[XX wiek]]u stworzonej przez radio [[BBC]], Mercury zajął 10. miejsce, najwyższej spośród wokalistów [[hard rock|hardrockowych]]. Natomiast na liście [[MTV]] 22 najlepszych głosów ostatnich 25 lat znalazł się na miejscu drugim.
* W 2006 został sklasyfikowany na 6. miejscu listy 100 najlepszych wokalistów wszech czasów według [[Hit Parader]]{{r|Hit Parader s Top 100 Metal}}.
 
Linia 178:
Wiele z solowych singli wokalisty stanowi gratkę dla kolekcjonerów na całym świecie. Oryginalna płyta singla japońskiej edycji ''Guide Me Home'' jest warta około 1000 funtów{{r|How Great Thou Art King Freddie}}.
 
W [[2010 w filmie|2010]] ogłoszono, że powstanie film fabularny opowiadający historię zespołu Queen, skupiający się głównie na wokaliście i frontmanie grupy. Początkowo rolę Mercury’ego miał zagrać [[Sacha Baron Cohen]]<ref>{{Cytuj |tytuł = Sacha Baron Cohen to play Mercury |czasopismo = BBC News |data = 2010-09-17 |data dostępu = 2018-07-16 |url = https://www.bbc.co.uk/news/entertainment-arts-11340336 |język = en-GB}}</ref>, lecz ostatecznie w roli frontmana został obsadzony [[Rami Malek]], znany m.in. z filmu ''[[Noc w muzeum]]''<ref>{{Cytuj |autor = Mike Fleming Jr |tytuł = Queen Movie Amping Up With Bryan Singer & Rami Malek As Freddie Mercury |czasopismo = Deadline |data = 2016-11-04 |data dostępu = 2018-07-16 |url = https://deadline.com/2016/11/queen-movie-rami-malek-freddie-mercury-bryan-singer-bohemian-rhapsody-1201848910/ |język = en}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = Justin Kroll |tytuł = ‘Mr. Robot’ Star Rami Malek to Play Freddie Mercury in Queen Biopic |czasopismo = Variety |data = 2016-11-04 |data dostępu = 2018-07-16 |url = https://variety.com/2016/film/news/rami-malek-to-play-freddie-mercury-in-queen-biopic-bohemian-rhapsody-1201910261/ |język = en}}</ref>. W rolach pozostałych członków zespołu wystąpili: [[Gwilym Lee]] (jako Brian May), [[Ben Hardy (aktor)|Ben Hardy]] (jako Roger Taylor) i [[Joseph Mazzello]] (jako John Deacon)<ref>{{Cytuj |autor = Anita Busch |tytuł = Queen Pic ‘Bohemian Rhapsody’ Finds Bandmates In Ben Hardy, Gwilym Lee & Joe Mazzello |czasopismo = Deadline |data = 2017-08-21 |data dostępu = 2018-07-16 |url = https://deadline.com/2017/08/queen-movie-cast-ben-hardy-gwilym-lee-joe-mazzello-bohemian-rhapsody-1202153081/ |język = en}}</ref>. Tytuł filmu nosi ''[[Bohemian Rhapsody (film)|Bohemian Rhapsody]]'' (pochodzący od jednego z najpopularniejszych utworów grupy), a jego polska premiera odbyła się 2 listopada 2018<ref>{{Cytuj |autor = Dino-Ray Ramos |tytuł = 20th Century Fox Shuffles Release Dates For ‘Bohemian Rhapsody’, ‘Dark Phoenix’ & More |czasopismo = Deadline |data = 2018-03-27 |data dostępu = 2018-07-16 |url = https://deadline.com/2018/03/20th-century-fox-release-dates-bohemian-rhapsody-dark-phoenix-the-new-mutants-1202353890/ |język = en}}</ref>.
 
Dopóki rodzice Mercury’ego mieszkali w swoim starym domu, docierały do nich listy od fanów artysty, zaadresowane jedynie „Mama i tata Freddiego Mercury’ego, Feltham”. Później państwo Bulsara przeprowadzili się do Nottingham, żeby być bliżej swojej córki Kashmiry{{r|Freddie His Best Friends2}}. Ojciec Freddiego, Bomi Bulsara, zmarł [[26 grudnia]] [[2003]]{{r|Queen People|news2003}} w wieku 95 lat, a matka, Jer Bulsara, zmarła 13 listopada 2016 w wieku 94 lat.
 
Imieniem i nazwiskiem Mercury’ego nazwano m.in.:
* gatunek żółtej [[Róża|róży]]{{r|The Freddie Mercury Rose}};
* gwiazdę w [[Gwiazdozbiór Kasjopei|gwiazdozbiorze KasjopejaKasjopei]]. Jej dane to RA: 0h 02m 0.65s DEC: 65° 24' 00"{{r|Freddie Mercury Star}};
* asteroidę [[(17473) Freddiemercury]]{{r|Asteroida}}.
 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Freddie_Mercury”