Partacz: Różnice pomiędzy wersjami

'''Partacz''' ([[Łacina|łac.]] ''a parte paternitatis'' = poza cechem<ref name="słownik">Czesław Witkowski ''Słownik pojęć historycznych'', wyd. 2008, s. 176</ref>), także '''przeszkodnik'''<ref name="Encyklopedia średniowiecza">Jerzy Rajman ''Encyklopedia średniowiecza'', wyd. 2006, s. 738</ref>, '''szturarz'''<ref name="PWN">''Historia. Encyklopedia szkolna PWN'', wyd. 2009, s. 454</ref> – dawniej [[Rzemiosło|rzemieślnik]] pracujący w mieście lub w jego pobliżu<ref name="Encyklopedia szkolna">''Encyklopedia szkolna. Historia Polski'', wyd. 2015, s. 246</ref>, nienależący do [[Cech rzemiosła|cechu]] mimo jego istnienia, często związany z konkurencyjną [[Jurydyka|jurydyką]]<ref name="słownik" />, często osiedlający się {{fakt|w nieobjętych [[miastoPrawa królewskiemiejskie|mieścieprawem królewskimmiejskim]] lub[[jurydyka]]ch<ref jegoname="Encyklopedia bezpośrednimszkolna" pobliżu/>. WPartacze oparciubyli o [[prawo miejskie]]|}}silnie zwalczani przez cechy, jako zagrażająca im konkurencja (łamiąca [[monopol]] produkcji)<ref name="PWN" />. Partacze broniliBronili się przed [[konfiskata|konfiskatą]] wyrobów, a także narzędzi pracy.

Partacze znani byli od XV wieku. Zazwyczaj wywodzili się z biedoty miejskiej, której nie było stać na finansowe sprostanie procedurze cechowej. W dużych miastach azylem dla partaczy były podmiejskie klasztory[[klasztor]]y i rezydencje szlacheckie<ref name="Encyklopedia średniowiecza" />. Wyroby partaczy były z reguły tańsze i wbrew współczesnemu znaczeniu słowa nie miały gorszej jakości<ref name="Encyklopedia szkolna" />.