Bożena Rybicka-Grzywaczewska: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
kat., ilustracja, dr. mer., WP:SK |
int. |
||
Linia 7:
Od 1977 działała w organizacjach opozycyjnych, należąc do [[Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela|Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela]]. W 1979 była wśród sygnatariuszy deklaracji powołującej [[Ruch Młodej Polski]]. Współpracowała z Wydawnictwem im. Konstytucji 3 Maja, brała udział w organizacji nielegalnych manifestacji rocznicowych.
W [[Sierpień 1980|sierpniu 1980]] uczestniczyła w strajku w [[Stocznia Gdańska|Stoczni Gdańskiej]]<ref>{{cytuj stronę | autor = | url = http://web.archive.org/web/20110913013222/http://wyborcza.pl:80/1,93887,2848144.html | tytuł = Rybicka-Grzywaczewska Bożena, Modzelewska Magdalena i Osowska Ewa | opublikowany = wyborcza.pl | data = 21 sierpnia 2005}}</ref>. Później zaangażowała się w działalność [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”|NSZZ
Po wprowadzeniu [[Stan wojenny w Polsce (1981–1983)|stanu wojennego]] pozostawała kilka miesięcy w ukryciu. Do 1984 prowadziła nieformalny sekretariat Lecha Wałęsy. Od 1984 przebywała na emigracji we [[Francja|Francji]], gdzie współpracowała z wydawnictwami, a także organizowała Fundusz "SOS Pomoc Chorym w Polsce". Do kraju wróciła w 1988, zakładała Stowarzyszenie Pomocy Osobom Autystycznym oraz Stowarzyszenie Wspólny Dom. W 1992 stanęła na czele Gdańskiej Fundacji Dobroczynności. W 2008 została przewodniczącą Gdańskiej Rady Seniorów (przy prezydencie miasta).
| |||