Muzyka filmowa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Wycofano ostatnią zmianę treści (wprowadzoną przez 46.169.234.86) i przywrócono wersję 53500765 autorstwa Eurohunter |
||
Linia 3:
Muzyka filmowa może być ilustracją, albo też kontrapunktem obrazu – czyli warstwą dopełniającą, charakteryzującą postaci, nastrój, przeżycia psychiczne bohaterów. Po raz pierwszy o muzyce filmowej można było mówić w erze [[kino#początki kina|kina niemego]], ale od tamtych czasów muzyka filmowa przeszła znaczną ewolucję.
W czasach filmu niemego ilustracja muzyczna obrazu była wykonywana na żywo, w czasie seansu. Zazwyczaj były to utwory odgrywane na pianinie przez [[taper]]a, a w bogatszych kinach przez kameralne zespoły, a nawet duże orkiestry, jak np. The London Symphony Orchestra. Muzykę do takich orkiestrowych wykonań pisali na zamówienie realizatorów kompozytorzy, nierzadko uznani, jak [[Siergiej Prokofjew]] i [[Dmitrij Szostakowicz|Dymitr Szostakowicz]]. Taperzy natomiast najczęściej wykorzystywali utwory już istniejące, dobierane do dramaturgii filmu, w czym pomagały im wydawnictwa nutowe będące katalogami motywów uważanych za specjalnie nadające się do scen pogoni, kłamstwa, wyznań miłosnych, tęsknoty itd. Sytuacji tej położył kres film dźwiękowy.
Współczesna muzyka filmowa to w większości odmiana muzyki współczesnej oraz muzyki z [[Klasycyzm w muzyce|epoki klasycyzmu]] i [[romantyzm|epoki romantycznej]], główny nurt dzisiejszej muzyki filmowej opiera się na trendach powstałych na przełomie [[XIX wiek|XIX]] i [[XX wiek|XX]] wieku w [[Rosja|Rosji]], [[Francja|Francji]], [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] i [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]].
| |||