Traktat w Bukareszcie (1918): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne techniczne |
Pilot Pirx (dyskusja | edycje) →Postanowienia traktatu: rozejm salonicki |
||
Linia 12:
Rumunia utraciła południową [[Dobrudża|Dobrudżę]] (uzyskaną w 1913 po [[II wojna bałkańska|II wojnie bałkańskiej]] kosztem Bułgarii), na rzecz [[Carstwo Bułgarii|Carstwa Bułgarii]], północna Dobrudża stała się [[Kondominium (kolonia)|kondominium]] czterech państw centralnych, przy czym zamiarem Niemiec było utrzymanie jej przy Rumunii. Na rzecz Austro-Węgier utraciła strategiczne przełęcze górskie w [[Karpaty|Karpatach]] oraz najbliższe okolice (np. miejscowość [[Predeal (miasto)|Predeal]]). Uzyskała zgodę na aneksję [[Besarabia|Besarabii]]. [[Cesarstwo Niemieckie]] otrzymało na 90 lat dzierżawę rumuńskich [[szyb naftowy|szybów naftowych]]. Dynastia [[Hohenzollernowie|Hohenzollernów]] utrzymała się na tronie [[Królestwo Rumunii|Królestwa Rumunii]]. Traktat został podpisany przez premiera Aleksandra Marghilomanu, [[ratyfikacja|ratyfikowany]] przez parlament Rumunii w dniach [[28 czerwca]] (Izba Deputowanych) – [[4 lipca]] (Senat), jednak król [[Ferdynand I Hohenzollern-Sigmaringen|Ferdynand I Hohenzollern]] uchylił się od jego podpisania, co dało podstawę do podważenia mocy prawnej traktatu w zmienionej sytuacji wojskowo-politycznej.
Po rozpoczęciu ofensywy wojsk [[Ententa|Ententy]] na froncie południowym (z kierunku [[Saloniki|Salonik]]) i podpisaniu [[29 września]] 1918 przez Bułgarię [[Rozejm salonkici|zawieszenia broni]] z Ententą rząd Rumunii uznał traktat bukareszteński za nieobowiązujący, a Rumunię za znajdującą się nadal w stanie wojny z państwami centralnymi i 10 listopada 1918 wznowił działania wojenne przeciwko Austro-Węgrom, podejmując ofensywę w [[Siedmiogród|Siedmiogrodzie]].
== Epilog - uchylenie traktatu ==
| |||