Benjamin Constant: Różnice pomiędzy wersjami

▲Urodził się w [[Hugenoci|protestanckiej]], arystokratycznej rodzinie francuskiej jako syn pułkownika w służbie holenderskiej. Jego matka zmarła wkrótce po porodzie. Był więc, na zlecenie ojca, wychowywany głównie przez guwernerów. Bardzo wcześnie opanował grekę, łacinę następnie język angielski oraz niemiecki. Ponadto interesował się lekturą autorów starożytnych i francuskich.

▲W latach 1796-1797 Constant opublikował trzy broszury na tematy bieżącej polityki francuskiej. Potępiał w nich [[Jakobini|jakobiński]] terror. W 1799 r. za zgodą [[Napoleon Bonaparte|Napoleona Bonapartego]] został mianowany członkiem Trybunatu. Tam daje się poznać jako przeciwnik rodzącej się dyktatury, twory opozycję broniącą wolności obywatelskich. Postuluje wzmocnienie roli Trybunatu w procedurze ustawodawczej. Jego poczynania wywołały irytację Napoleona, dlatego z końcem 1801 r. zostaje przez Bonapartego skreślony z listy Trybunów. W roku 1802 traci możliwość działalności politycznej co rozpoczęło okres jego życiowych niepowodzeń. Dopiero w trakcie kryzysu władzy Napoleona Constant ponownie angażuje się w politykę. Po upadku Bonapartego w 1814 roku wraca do Paryża gdzie początkowo popiera dynastię Burbonów. Jako zwolennik [[Restauracja Burbonów|restauracji]] bronił idei ograniczonych rządów konstytucyjnych. Już wtedy zarzucano mu chwiejność poglądów.

▲W kwietniu 1815 roku podejmuje współprace z Napoleonem. Opracowuje [[Akt dodatkowy do konstytucji cesarstwa|Akt dodatkowy do konstytucji Cesarstwa]], za co otrzymuje stanowisko radcy stanu. W latach 1819-1822 oraz 1824 - 1830 zasiadał w Izbie Deputowanych jako jeden z przywódców liberalnej opozycji. W 1830 poparł zwycięską [[Rewolucja lipcowa we Francji|rewolucję lipcową]]. Zmarł 8 grudnia 1830 roku a jego pogrzeb w Paryżu przemienił się w wielką demonstrację patriotyczną.

▲W myśli Constanta możemy wyróżnić kilka znaczeń wolności. Podstawą wolności jest, coraz bardziej pojmujący swoją odrębność i domagający się swoich spraw, człowiek. Constant, rozdzielając życie człowieka na sferę prywatną i publiczną, uważa, że wolnością jest prawo jednostki do sfery prywatności niezależnej od władzy i innych osób. Wolność ta ma być zagwarantowana prawem - prawem do własności i aktywnego działania w społeczeństwie. Jednostka ma mieć możliwość wolnego wyrażania swoich przekonań, formułowania myśli. Z tych praw wynikać mają wolności polityczne takie jak: możliwość zrzeszania się czy wolność religijna. Za niezbędną uznaje również wolność prasy. Jedynym ograniczeniem wolności człowieka ma być wolność innej jednostki.

▲Krytycznie ocenia przesłanie [[Rewolucja francuska|rewolucji francuskiej]]. Samego [[Jan Jakub Rousseau|Rousseau]] traktuje jako głównego przeciwnika ideowego. Uważał go za odpowiedzialnego za terror jakobinów i reżim Napoleona. Constant zdecydowanie odrzuca jego koncepcje suwerenności ludu pozwalającą postawić interes całości ponad interesami jednostki. Według Constanta próba wprowadzenia klasycznego etosu wolności jest głównym błędem rewolucjonistów francuskich. Wniknęło to z ich niezrozumienia różnicy między tymi dwoma rodzajami wolności.

▲Na podstawie własnych spostrzeżeń oraz dzieła [[Monteskiusz]]a zwracał uwagę na konieczność dobrej organizacji władzy. Władza według pomysłu Constanta ma być przede wszystkim ograniczona, tak by nie naruszać wolności jednostki.