Marcello Bacciarelli: Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:Jan Czesław Moniuszko - W pracowni Bacciarellego 1907.jpg|thumb|''W pracowni Bacciarellego'', [[Jan Czesław Moniuszko]] (1907).]]

Na polecenie króla założył w 1766 na [[Zamek Królewski w Warszawie|Zamku Królewskim w Warszawie]] [[Malarnia Królewska w Warszawie|Malarnię Królewską]]. Przez długi czas malarz prowadził ją przy swojej pracowni jako własną, autorską szkołę malarską. Pełnił w niej funkcje dyrektora, a nauczycielami byli [[Jan Piotr Norblin]], [[Ludwik Marteau]], [[Antoni Albertrandi]], [[Jan Bogumił Plersch]], a także [[Jean-Baptiste Pillement|Jean Pillement]] z Francji i [[Per Krafft (starszy)|Per Krafft]] ze Szwecji<ref>{{culture|pl|os_bacciarelli_marcello|Marcello Bacciarelli}}</ref>. Szkoła miała według zamiarów króla polskiego Stanisław Augusta zrekompensować brak artystycznej akademii w kraju, a później zapoczątkować jej powołanie w Warszawie co cześciowo udało się osiągnąć w 1816 roku w kształcie Oddziału Nauk i Sztuk Pięknych przy Królewskim Uniwersytecie Warszawskim. Bacciarelli wykształcił w Malarni Królewskiej wielu znanych później malarzy polskich. Do jego uczniów należeli m.in. [[Kazimierz Wojniakowski]], [[Anna Rajecka]], [[Wincenty de Lesseur|Wincenty Lesseur-Lesserowicz]], J. Kosiński, J. Wall, [[Stanisław Marszałkiewicz]], [[Zygmunt Vogel]]{{odn|Lorentz|1984}}.

W 1768 roku został uznany przez polski sejm za krajowca, otrzymał polski [[indygenat]] oraz [[Bacciarelli (herb szlachecki)|polski herb]]. Było to oficjalne uznanie w Rzeczypospolitej włoskiego [[szlachta|szlachectwa]] oraz przyznanie polskiego z nobilitacji, czyli za zasługi dla kraju. Od tego momentu Bacciarelli stał się [[naturalizacja|naturalizowanym]] [[Szlachta w Polsce|polskim szlachcicem]]. W 1771 r. kolejną uchwałą sejmową herb oficjalnie ubogacono dodając do włoskiego herbu Bacciarellich połowę polskiego godła – [[Godło Rzeczypospolitej Polskiej|białego orła]]{{odn|Chyczewska|1973}}{{odn|Praca zbiorowa|1860|s=373}}{{odn|Rastawiecki|1850}}.