Przywłaszczenie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
akt. |
|||
Linia 32:
Przywłaszczenie musi mieć charakter trwały, co oznacza wystąpienie po stronie sprawcy [[animus rem sibi habendi|animi rem sibi habendi]]. Brak takiego zamiaru przy równoczesnym władaniu rzeczą cudzą i korzystaniu z niej może rodzić jedynie odpowiedzialność sprawcy za wykroczenie polegające albo na niezawiadomieniu właściwego urzędu o znalezieniu rzeczy (''art. 125 kw''), albo na samowolnym użyciu cudzej rzeczy ruchomej (''art. 127 kw'').
Kwalifikowaną postacią przywłaszczenia jest '''[[Defraudacja|sprzeniewierzenie]]''' polegające na przywłaszczeniu sobie rzeczy powierzonej sprawcy przez właściciela albo inną uprawnioną osobę lub posiadacza w dobrej wierze.
Jeżeli wartość przywłaszczonej rzeczy nie przekracza 500 złotych<ref>{{Dziennik Ustaw|2018|2077}}</ref> (w latach 2013-2018 1/4 [[Płaca minimalna|minimalnego wynagrodzenia]], od 1998 do 2013 r. 250 złotych, natomiast od 1972 do 1998 r. 500 złotych), sprawca odpowiada za [[wykroczenie]] (''art. 119 kw''). Przywłaszczenie prawa majątkowego zawsze stanowi przestępstwo z art. 284 k.k., niezależnie od wartości prawa.
Linia 44:
== Linki zewnętrzne ==
* ''Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r.
* ''Ustawa z dnia 20 maja 1971 r.
{{Zastrzeżenia|Prawo}}
| |||