Władysław Anders: Różnice pomiędzy wersjami

Był członkiem Towarzystwa Hodowli Konia Arabskiego w Polsce<ref>{{cytuj stronę|url=http://web.archive.org/web/20141020231640/http://www.lenczewski.com.pl/towarzystwo_konia.html|tytuł=Członkowie Towarzystwa Hodowli Konia Arabskiego w Polsce|opublikowany=lenczewski.com.pl|data dostępu=24 marca 2015}}</ref>. W latach 20. był członkiem władz Wojskowego Klubu Samochodowego i Motocyklowego<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Dział urzędowy. Spis członków Wojskowego Klubu Samochodowego i Motocyklowego w dniu 15 marca 1926 r. | url = http://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/docmetadata?id=354073| czasopismo = [[Automobilista Wojskowy]] | wydawca = Wojskowy Klub Samochodowy i Motocyklowy | strony =3 | data = nr 2 z 15 marca 1926}}</ref><ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Dział urzędowy. Władze klubowe | url = http://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/docmetadata?id=354074| czasopismo = [[Automobilista Wojskowy]] | wydawca = Wojskowy Klub Samochodowy i Motocyklowy | strony =4 | data = nr 3 z 1 kwietnia 1926}}</ref>. W czasie [[przewrót majowy|przewrotu majowego 1926]] był szefem sztabu dowódcy obrony Warszawy, wyznaczonego przez władze legalne gen. Tadeusza Rozwadowskiego<ref>Stanisław Haller, Wypadki warszawskie od 12 do 15 maja 1926 r., Kraków 1926, s. 11.</ref>.

Został uwolniony po wybuchu [[Atak Niemiec na ZSRR|wojny niemiecko-sowieckiej]] i podpisaniu [[Układ Sikorski–Majski|układu Sikorski-Majski]]. [[Wsiewołod Mierkułow]] uważał, że z Andersem jako byłym oficerem armii rosyjskiej ''rozprawić się nie będzie trudno''<ref>[[Paweł Wieczorkiewicz]], ''Historia polityczna Polski 1935–1945'', Warszawa 2005, s. 241–242.</ref>. W tym czasie zdecydowany zwolennik porozumienia między rządem emigracyjnym a ZSRR (w liście do gen. Sikorskiego pisze o akcji sprzeciwu kierowanej przez gen. Sosnkowskiego: „Podobna akcja dziś graniczy bodaj ze zdradą.”<ref name="ReferenceA">{{Cytuj|autor = Eugeniusz Duraczyński |tytuł = Między Londynem a Warszawą. Lipiec 1943 – lipiec 1944 |data = 1986 |isbn = 83-06-01406-5 |miejsce = Warszawa |wydawca = Państwowy Instytut Wydawniczy |s = 25 |oclc = 830222429 }}</ref>). Od 4 sierpnia 1941 twórca i dowódca [[Polskie Siły Zbrojne w ZSRR (1941–1942)|Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR]]. W porozumieniu z władzami radzieckimi próbował przerzucać do kraju podległych mu oficerów (np. ppłk Józefa Spychalskiego) co spowodowało stanowczy zakaz ze strony gen. Sikorskiego podejmowania przez Andersa wszelkich działań zmierzających do nawiązania kontaktów z podziemiem w kraju i prób kierowania nim<ref>Andrzej Leon Sowa „Kto wydał wyrok na miasto. Plany operacyjne ZWZ-AK (1940 – 1944) i sposoby ich realizacji.“ Wydawnictwo Literackie 2016, {{ISBN|978-83-08-06095-7}}, str. 150</ref>.

Był oskarżany o udział w domniemanym zamachu na [[Władysław Sikorski|gen. Sikorskiego]]<ref>[http://web.archive.org/web/20110828125917/http://general.tvn.pl:80/22686,news,,oskarzenia,kontrowersje_detal.html Oskarżenia – Kontrowersje – Film „Generał – zamach na Gibraltarze” – zagadka śmierci gen. Sikorskiego].</ref>. Po śmierci Sikorskiego – kandydat sił antypiłsudczykowskich na Naczelnego Wodza<ref>Jan Ciechanowski „Powstanie Warszawskie” Bellona S.A. s. 564 {{ISBN|978-83-7549-074-9}}.</ref>. W czasie kryzysu politycznego po śmierci gen. Sikorskiego sprzeciwia się planom powołania na stanowisko premiera Mikołajczyka. W liście do prezydenta Raczkiewicza stwierdza „Wierzymy (...), że nastąpi nareszcie rozdział dowodzenia wojskiem od kierownictwa polityką(...). Melduję jednocześnie, że aż do zdecydowania tego inaczej przez Pana Prezydenta będę wykonywał wyłącznie jego rozkazy.” Oświadczenie to wzbudza ostrą reakcję Ministra Obrony Narodowej gen. Mariana Kukiela, który pisze do prezydenta Raczkiewicza by ten zwrócił uwagę Andersowi „na niedopuszczalność wkraczania w atrybucje Głowy Państwa. Wyłamywanie się z ram hierarchii państwowej i subordynacji wojskowej i zakłócanie powszechnej żałoby w tak ciężkiej chwili.”<ref>{{Cytuj|autor = Eugeniusz Duraczyński |tytuł = Między Londynem a Warszawą. Lipiec 1943 – lipiec 1944 |data = 1986 |isbn = 83-06-01406-5 |miejsce = Warszawa |wydawca = Państwowy Instytut Wydawniczy |s = 60 |oclc = 830222429 }}</ref>. W „Orle Białym” – piśmie Armii Polskiej na Wschodzie, którą dowodził Anders, nie zamieszczono żadnych materiałów biograficznych dotyczących nowego premiera Mikołajczyka ani żadnych pośmiertnych materiałów dotyczących Naczelnego Wodza gen. Sikorskiego. Wzbudziło to wzburzenie Ministra Obrony Narodowej gen. Kukiela, który w piśmie do nowego Naczelnego Wodza gen. Sosnkowskiego prosił „by zechciał powściągnąć te wyskoki politycznego wojskowego organu prasowego przez odpowiednie pouczenie Dowódcy Armii.”<ref>{{Cytuj|autor = Eugeniusz Duraczyński |tytuł = Między Londynem a Warszawą. Lipiec 1943 – lipiec 1944 |data = 1986 |isbn = 83-06-01406-5 |miejsce = Warszawa |wydawca = Państwowy Instytut Wydawniczy |s = 65 |oclc = 830222429 }}</ref>. Do apogeum konfliktu doszło 13 lipca 1944, kiedy to Rada Ministrów uchwaliła jednogłośnie wniosek do Prezydenta, w którym stwierdzano: „Wobec powtarzających się coraz częściej wystąpień politycznych dowództwa Armii Polskiej we Włoszech, jaskrawie szkodliwych dla interesów Państwa Rada Ministrów zwraca się do Pana Prezydenta RP o spowodowanie Naczelnego Wodza do niezwłocznego zbadania wszystkich zarzutów podniesionych przeciwko generałowi Andersowi i wyciągnięcie wszystkich konsekwencji oraz do natychmiastowego zahamowania akcji politycznej dowództwa Armii Polskiej we Włoszech.” Podczas tego posiedzenia Rządu jego członek Jan Kwapiński domagał się odwołania gen. Andersa ze stanowiska i postawienia go przed sądem<ref>{{Cytuj|autor = Eugeniusz Duraczyński |tytuł = Między Londynem a Warszawą. Lipiec 1943 – lipiec 1944 |data = 1986 |isbn = 83-06-01406-5 |miejsce = Warszawa |wydawca = Państwowy Instytut Wydawniczy |s = 147 |oclc = 830222429 }}</ref>.

Osobista interwencja Andersa u aliantów uchroniła przed deportacją do ZSRR ukraińskich żołnierzy [[14 Dywizja Grenadierów SS (1 ukraińska)|14 Dywizji Grenadierów SS]], obywateli polskich, internowanych we Włoszech po zakończeniu wojny<ref>{{Cytuj|autor = Grzegorz Motyka |tytuł = Od rzezi wołyńskiej do akcji Wisła |data = 2011 |isbn = 978-83-08-04576-3 |miejsce = Kraków |wydawca = Wydawnictwo Literackie |s = 269 |oclc = 751572861 }}</ref>.

* [[Order Odrodzenia Polski|Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski]] (1938)<ref>{{Monitor Polski|rok=1938|numer=258|pozycja=592}}</ref>

[[Kategoria:Polacy odznaczeni 1939-45 Star‎Star]]

[[Kategoria:Polacy odznaczeni Defence Medal‎Medal]]