Nieświszczuk czarnoogonowy: Różnice pomiędzy wersjami

W połowie XIX wieku liczebność populacji nieświszczuków czarnoogonowych była zbliżona do 5 miliardów osobników, zaś wielkość pojedynczej, rozległej kolonii szacowana była na 400 000 zwierząt{{r|Merriam}}. Obecna liczebność populacji piesków preriowych liczona jest w milionach, lecz oszacowanie łącznej liczby zwierząt tego gatunku jest znacznie utrudnione. Poszczególne populacje są izolowane i znacznie zmniejszyły swoją liczebność. [[United States Fish and Wildlife Service]] (USFaWS) publikuje informacje na temat powierzchni zajmowanych, lub potencjalnych siedlisk. Obliczono, że na terenie [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]] jest blisko 159,6 mln ha potencjalnych siedlisk nieświszczuków, z czego zasiedlone są tereny jedynie o powierzchni 0,4 mln ha. Historycznie, w jednym czasie zajętych było maksymalnie 20% siedlisk{{r|miller|Gober}}, czyli około 78,732 mln ha (wegług innych źródeł 45 mln ha){{r|Gober}}. Biorąc pod uwagę powyższe wyniki, [[National Wildlife Federation]] (NWF) złożyła w 1998 roku do United States Fish and Wildlife Service wniosek o objęcie gatunku ochroną prawną na podstawie „Endangered Species Act”, jednak – mimo spełnienia w opinii NWF aż czterech z pięciu wymogów jakie muszą spełniać gatunki objęte aplikacją – wniosek został odrzucony. USFaWS potwierdziło zasadność zgłoszenia, a jako przyczynę odmowy wskazało szereg innych zagrożeń ekologicznych o wyższym priorytecie oraz brak środków finansowych{{r|miller}}.