Adam Koc: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Gruzin (dyskusja | edycje)
uzupełnienie odznaczeń
poprawa linków
Linia 88:
Po wykonaniu zadania Koc został wcielony do II batalionu [[5 Pułk Piechoty (LP)|5 pułku piechoty, tzw. „Zuchowatych”]]{{odn|Mierzwa|2006|s=48}} w składzie [[III Brygada Legionów Polskich|III Brygady Legionów]]. Po zdobyciu przez wojska [[Państwa centralne|państw centralnych]] [[Lublin]]a, otrzymał zadanie pokrywające się z jego wcześniejszymi doświadczeniami konspiracyjnymi. Miał zająć się wspieraniem [[Wydział Narodowy Lubelski|Wydziału Narodowego Lubelskiego (WNL)]] – organizacji propagującej na terenie [[Lubelszczyzna|Lubelszczyzny]] politykę Piłsudskiego (rywalizującego z c.k. Komendą Legionów){{odn|Mierzwa|2006|s=48}}. Działalnością tą zwrócił na siebie uwagę władz austro-węgierskich, wobec czego został odesłany do służby liniowej. Dla Koca było to szczególnie trudne, ponieważ był słabego zdrowia (przeszedł [[zapalenie płuc]] i [[malaria|malarię]]), a dodatkowo cierpiał na znaczną wadę wzroku. Jak pisał: {{Cytat|''W pełnieniu moich obowiązków natrafiłem na trudności, ponieważ miałem kłopoty ze wzrokiem. W nocy nic nie widziałem, a co raz zdarzały się nocne wypady, gdy po zapadnięciu zmroku wychodziliśmy na patrolowanie przedpola. Należało więc wyszukać sobie ordynansa bojowego, który mógłby w nocy zastępować osłabiony wzrok, prowadząc w ciemnościach''{{Refn|Ordynansem Koca został starszy żołnierz Jerzy Biel (zgłosił się na ochotnika){{odn|Koc|2005|s=194}}.|grupa = uwaga|nazwa = nota3}}{{odn|Koc|2005|s=194}}.}}
 
18 września 1916 Koc został ciężko ranny w [[Bitwa pod Sitowiczami|bitwie pod Sitowiczami]] nad [[Stochód|Stochodem]]. Został trafiony kulą karabinową w okolice [[wątroba|wątroby]]. Wydarzyło się to podczas misji zwiadowczej, podczas prowadzenia wywiadu obserwacyjnego pozycji Rosjan ze stanowiska zorganizowanego na [[dąb|dębie]]. Tego dnia poległ sierżant Aleksander Sulkiewicz, próbując udzielić pomocy rannemu Kocowi. Po ściągnięciu z drzewa, rannym zaopiekował się dr [[Felicjan Sławoj Składkowski]]. Koca zabrano do Zakładu Sanitarnego Brygady{{odn|Mierzwa|2006|s=51}}. Następnie trafił do szpitala legionowego w Lublinie, a potem do szpitala urządzonego w [[Pałac Pod„Pod Baranami w KrakowieBaranami”|pałacu Pod Baranami w Krakowie]]{{odn|Mierzwa|2006|s=52}}.
 
Rekonwalescencja zakończyła się 31 stycznia 1917. Koc wrócił do działalności politycznej w I Brygadzie, gdzie został jednym z założycieli tzw. Towarzystwa Analfabetów – tajnej organizacji polityczno-wojskowej żołnierzy służących w 5 pułku piechoty, popierających niepodległościową politykę Piłsudskiego. W tym czasie był już jednym z piłsudczyków cieszących się znaczącym autorytetem w Legionach{{odn|Mierzwa|2006|s=52}}.
Linia 176:
Pod koniec marca 1936 doszło do gwałtownego załamania stanu rezerw dewizowych, a miesiąc później, podczas spotkania na [[Zamek Królewski w Warszawie|Zamku Królewskim w Warszawie]] (udział w nim wzięli: prezydent Mościcki, premier Zyndram-Kościałkowski, Rydz-Śmigły, gen. [[Tadeusz Kasprzycki]], [[Władysław Raczkiewicz]], [[Roman Górecki]], [[Juliusz Ulrych]] oraz [[Juliusz Poniatowski]]) Koc zaprezentował projekt prezydenckiego [[dekret]]u o [[dewaluacja|dewaluacji]] złotego. Przeciwko tym planom wypowiedział się jednak sam Ignacy Mościcki i pomysł nie został przyjęty{{odn|Mierzwa|2006|s=146}}. Oznaczało to zwycięstwo koncepcji Kwiatkowskiego i wprowadzenie ograniczeń dewizowych{{odn|Mierzwa|2006|s=147}}. Kocowi udało się jeszcze przeforsować plan przeznaczenia przez Bank Polski 20 mln zł na zatrudnienie bezrobotnych przy robotach drogowych<ref>{{cytuj pismo |tytuł = Bank Polski przeznacza 20 milj. na natychmiastowe zatrudnienie bezrobotnych | url = http://polona.pl/item/9604225/1/ |czasopismo = Gazeta Polska |numer = 116 |strony = 2 |data = 26 kwietnia 1936}}</ref>, jednak wiedział on dobrze o tym, że nie będzie w stanie firmować swym nazwiskiem polityki gospodarczej rządu, z którą się nie utożsamiał. 27 kwietnia 1936 podał się do dymisji ze stanowiska prezesa Banku Polskiego. O fakcie tym prasa poinformowała 9 maja 1936<ref>{{cytuj pismo |tytuł = Minister Adam Koc ustąpił z prezesury Banku Polskiego | url = http://polona.pl/item/9604284/0/ |czasopismo = Gazeta Polska |numer = 129 |strony = 1 |data = 9 maja 1936}}</ref>.
 
Od końca 1938 Koc pracował w [[Bank Handlowy|Banku Handlowym]], będąc od 30 marca 1939 jego wiceprezesem. Zajmował się m.in. polityką kredytową, kontaktami z bankami zagranicznymi i obowiązkami skarbowymi banku{{odn|Mierzwa|2006|s=151}}.
 
=== Na czele Obozu Zjednoczenia Narodowego ===
Linia 275:
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Filipow | imię = Krzysztof | autor link = Krzysztof Filipow | tytuł = Krzyż i Medal Niepodległości | url = http://pbc.biaman.pl/Content/21476/Krzy%C5%BC%20i%20medal.pdf | wydawca = Ośrodek Badań Historii Wojskowej. Muzeum Wojska | miejsce = Białystok | data = 1998 | isbn = 8386232900 | odn = tak}}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Garlicki | imię = Andrzej | autor link = Andrzej Garlicki | tytuł = Józef Piłsudski 1867–1935 | wydawca = Spółdzielnia Wydawnictwa „Czytelnik” | miejsce = Warszawa | data = 1989 | isbn = 83-07-01715-7 | odn = tak}}
* {{cytuj pismo |nazwisko = Grobelny |imię = Michał | tytuł = Jak w II RP kolej budowali |czasopismo = Rynek Kolejowy | oznaczenie = 3/2016 | wydawca = ZDG TOR Sp. z o.o | miejsce = Warszawa | issn = 16441958 | odn = tak}}
* {{Cytuj książkę | nazwisko = Hass | imię = Ludwik | autor link = Ludwik Hass | tytuł = Ambicje, rachuby, rzeczywistość: Wolnomularstwo w Europie Środkowo-Wschodniej 1905–1928 | wydawca = Państwowe Wydawnictwo Naukowe | miejsce = Warszawa | data = 1984 | isbn = 8301038241 | odn = tak}}
* {{Cytuj pismo | nazwisko = Hass | imię = Ludwik | autor link = Ludwik Hass | tytuł = Skład osobowy wolnomularstwa polskiego w II Rzeczypospolitej (Wielka Loża Narodowa) | czasopismo = Przegląd Historyczny | wolumin = 3 | miejsce = Warszawa | data = 1992 | odn = tak}}