Jakub Falkowski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m wstawiam Szablon:Kontrola autorytatywna |
drobne |
||
Linia 47:
Po powrocie, rozwijając niemiecką metodę Heinekego, nauczył swego podopiecznego „czytać z ruchu ust”. Swoje wyniki nauczania przedstawił w 1809 w [[Towarzystwo Warszawskie Przyjaciół Nauk|Towarzystwie Przyjaciół Nauk]]. W 1815 [[Izba Edukacyjna Księstwa Warszawskiego|Dyrekcja Edukacji Narodowej]] powierzyła mu utworzenie Instytutu Głuchoniemych, pierwszą w Polsce szkołę kształcącą dzieci głuche. Po rocznym naukowym pobycie w [[Wiedeń|Wiedniu]], 23 października 1817 otworzył instytut w dwóch pokojach [[Pałac Kazimierzowski w Warszawie|Pałacu Kazimierzowskiego]]. Kolejna siedziba mieściła się na [[Ulica Krakowskie Przedmieście w Warszawie|Krakowskim Przedmieściu]] pod nr 391 (według ówczesnej numeracji).
W 1820 został wyznaczony przez metropolitę warszawskiego [[Szczepan Hołowczyc|Szczepana Hołowczyca]] na stanowisko proboszcza parafii na [[Solec (Warszawa)|Solcu]]. To pozwoliło mu uzyskać dodatkowe fundusze na działalność instytutu. W 1822 wizytował placówkę cesarz i król Polski [[Aleksander I Romanow|Aleksander I]]. Dzięki przekazanej przez cesarza ze skarbu państwa sumie 124 000 złp. Falkowski wybudował
Zmarł 2 września 1848. Jego szczątki zostały złożone w kościele świętego Aleksandra w Warszawie.
|