Wielki głód na Ukrainie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
lit. |
m →Głód w oczach polskich dyplomatów: drobne redakcyjne |
||
Linia 53:
== Głód w oczach polskich dyplomatów ==
Ważnym źródłem dla ukazania pełnej historii Hołodomoru są materiały archiwalne państw, które posiadały swoje przedstawicielstwa w ZSRR. Materiały brytyjskie, niemieckie i włoskie opublikowano już w 1988 r. Podobne materiały polskie były nieznane do ostatnich czasów<ref>R. Kuśnierz: ''Pomór w raju bolszewickim. Głód na Ukrainie w latach 1932–1933 w świetle polskich dokumentów dyplomatycznych i dokumentów wywiadu'', Toruń 2005, s. 13.</ref>. Polska miała swoje konsulaty w Charkowie i Kijowie oraz poselstwo w Moskwie. Polscy dyplomaci, z których znaczna część pracowała dla wywiadu wojskowego II RP.<ref>R. Kuśnierz: ''Pomór w raju bolszewickim. Głód na Ukrainie w latach 1932–1933 w świetle polskich dokumentów dyplomatycznych i dokumentów wywiadu'', Toruń 2005, s. 15.</ref> ([[Oddział II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego|Oddział II Sztabu Głównego WP]]) obszernie relacjonowali otaczającą ich rzeczywistość. Informację czerpali z własnych obserwacji miejsc pracy – Kijowa i Charkowa, z podróży służbowych, od petentów, a także z korespondencji, która dochodziła do konsulatów<ref>R. Kuśnierz: ''Pomór w raju bolszewickim. Głód na Ukrainie w latach 1932–1933 w świetle polskich dokumentów dyplomatycznych i dokumentów wywiadu'', Toruń 2005, s. 17–19.</ref>. Kierownik referatu „Wschód” w II Oddziale Sztabu Głównego tak opisywał
{{CytatD|Głód na Ukrainie bardzo wielki. Wsie liczące ongiś 5–6 tysięcy ludności, zamieszkiwane są obecnie (15 czerw.) przez 20–30 rodzin. Z powodu braku ludzi do grzebania trupów w niektórych wsiach początkowo trupy były wrzucane do piwnic opustoszałych domów, a kiedy zabrakło ludzi trudniących się wrzucaniem trupów do piwnic, trupy leżały nie chowane przez dłuższy czas w domu. Na porządku dziennym trupów nie chowało się przez 3–4 dni. W związku z tym w niektórych, wymarłych prawie zupełnie wsiach, panuje smród nie do zniesienia.|R. Kuśnierz: Głód potępienia<ref>R. Kuśnierz: ''Pomór w raju bolszewickim. Głód na Ukrainie w latach 1932–1933 w świetle polskich dokumentów dyplomatycznych i dokumentów wywiadu'', Toruń 2005, s. 104; [http://www.wprost.pl/ar/102445/Glod-potepienia/?I=1263 R. Kuśnierz: ''Głód potępienia''], „[[Wprost]]”, nr 10 z 11 marca 2007, s. 69–70.</ref>.}}
| |||