Kujawiak (taniec): Różnice pomiędzy wersjami

'''Kujawiak''' – polski [[taniec ludowy]], pochodzący z [[Kujawy|Kujaw]]. Wywodzi się z kujawskich obrzędów weselnych. Jest to miarowy taniec ludowy, który charakteryzuje się rytmami mazurowymi (mazur). Nazwa tańca pochodzi od nazwy regionu (Kujawy), lecz taniec jest też spotykany w regionach sąsiadującymi z Kujawą, np.w wielkopolsce, ziemi łęczyckiej, sierackiej, kalickiej, gostyńskiej. Kujawiak jest polskim tańcem naodowym, którego nazwa po raz pierwszy pojawiła się w 1827 r. Kujawiak jest typowym przejawem polskiego [[folklor]]u tanecznego, który polega na tańcu zbiorowym, wykonywanym wspólnie przez kobiety i mężczyzn.

 

 

== Charakterystyka ==

Jest tańcem spokojnym w metrum 3/4<ref>''Słownik muzyki'', red. W. Marchwica, Wydawnictwo Zielona Sowa, Kraków 2006, {{ISBN|83-7435-239-6}}; {{ISBN|978-83-7435-239-0}}.</ref>, wykonywanym w tempie rubato. Według klasyfikacji muzykologicznej kujawiak należy do tańców o mazurowych rytmach<ref>{{Cytuj |autor = Grażyna Dąbrowska |tytuł = Leksykon.Taniec w polskij tradycji. |data = 2012}}</ref>. Do tańców mazutowych zalicza się: kujawiaka, mazurka właściwego i oberka. Kujawiak jest z nich najwolniejszy. Wykonywano go zwykle z przyśpiewkami. Polega na chodzeniu w rytmie [[ćwierćnuta|ćwierćnut]] na lekko ugiętych nogach. Biorąc pod uwagę klasyfikację form choreograficznych polskiego folkloru, podaną przez C. Sachsa (podzielił on na podstawie rysunkowych form choreograficznych tańca na trzy rodzaje: koło, tańca szeregowe, korowodowe i profesjonalne, oraz wirowe tańce parowe), kujawiak należy do trzeciej grupy tańców. Specyfika ich polegała na wykonywaniu przez poszczególne pary wokół ich własnej osi w miejscu lub też z równoczesnym przesuwaniem się naprzód, często rysunku dużego koła<ref>{{Cytuj |autor = R.Lange |tytuł = Tradycyjny taniec ludowy w polsce i jego przeobrżenia w czasie i przestrzeni. |data = 1978}}</ref>. Nastrojowa, liryczna melodia nadaje mu zalotny charakter. Kroki taneczne oparte są głównie na łagodnym chodzie i obrotach, jedynie muzyczne akcenty na koniec [[fraza (muzyka)|frazy]] podkreślane są przez mocniejsze przytupywania. Według [[Tradycja|tradycji]] taniec jest tańczony przez te same pary. Po obwodzie koła tańczą za sobą para za parą. Tancerka znajduje się po lewej stronie, o krok przed partnerem. Tancerze zwracają sie do siebie przodem, tancerz chwyta partnerkę oburącz ponad talią, tancerka w tym samym czasie w podobnie chwyta pratnera od strony boków. Tancerze od czasu do czasu wznoszą do góry prawą rękę i potrząsają nią wysoko. Co jakiś czas zmieniają ujęcie na otwarte i tańczą w objęciu za plecami (tancerz lewą rękę, tancerka prawą, gdy tancerka znajduje się z lewej strony lub na odwrót).

 

# chodzony, czyli polski;

# odsibka, ocibka, czyli kujawiak właściwy środek pod względem ruchu pomiędzy a obertasem trzymającym;