Wikipedia

Billy Graham: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m →‎BGEA: drobne techniczne
m drobne techniczne
Linia 67:
== Rodzina ==
[[Plik:Billy Graham.JPG|thumb|Franklin i Billy Grahamowie (1994)]]
Dwa miesiące po uzyskaniu dyplomu, 13 sierpnia 1943, ożenił się z [[Ruth Graham|Ruth Bell]] (1920–2007), której rodzice byli prezbiteriańskimi misjonarzami w Chinach<ref name = latimes>{{Cytuj pismo | autor = Jocelyn Y. Stewart | tytuł = Ruth Graham, 87; had active role as wife of evangelist | url = http://www.latimes.com/news/obituaries/la-me-graham15jun15,0,56499.story?page=1&coll=la-home-center | czasopismo = Los Angeles Times | data = 2007-06-15 | data dostępu = 2011-12-02}}</ref>. Graham poznał Ruth w Wheaton College<ref name = satevepost>{{Cytuj pismo | autor = Maynard Good Stoddard | url = https://www.thefreelibrary.com/Billy+Graham%3A+the+world+is+his+pulpit.-a04151300 | tytuł = Billy Graham: the world is his pulpit | czasopismo = The Saturday Evening Post | rok data= 1986 | miesiąc = March | dzień = -03-01 | oznaczenie = 258 (2) | strony = 42-45}}</ref>. Zamieszkali w drewnianej chatce zaprojektowanej przez Ruth w [[Pasmo Błękitne|Paśmie Błękitnym]] w [[Montreat (Karolina Północna)|Montreat]]{{r|time1993}}. Ruth była poetką i pisarką, jest autorką i współautorką 14 książek, regularnie pisywała do gazet i czasopism<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Cornwell | imię = Patricia | autor link = Patricia Cornwell | tytuł = Ruth, A Portrait: The story of Ruth Bell Graham | wydawca = Galilee Trade; New Ed edition | data = 1998-10-20 | isbn = 978-0385489003 | strony = 304}}</ref>. Pomimo iż jej mąż stał się baptystą, ona sama do końca życia pozostała prezbiterianką<ref name = cfm>{{Cytuj stronę | tytuł = Billy Graham. Biography | url = http://web.archive.org/web/20131014124505/http://crossfaithministry.org/graham.html | opublikowany = Cross Faith Ministry | język = en | data dostępu = 2012-01-22}}</ref>.
 
W 1993 roku, w wywiadzie dla ABC – z okazji 50-lecia małżeństwa – Ruth powiedziała, że gdy była studentką, modliła się: „Boże, jeżeli pozwolisz mi wyjść za tego człowieka, będzie to największy zaszczyt, jaki mógłby mnie spotkać”. Kiedykolwiek reporterzy pytali Grahama o to, kto jego zdaniem jest największym chrześcijaninem, za każdym razem niezmiennie odpowiadał, że nigdy w swym życiu nie spotkał tak wielkiego chrześcijanina jak Ruth<ref>{{Cytuj pismo | autor = Lillian Kwon | tytuł = Ruth Graham: Anchor of Faith | url = http://www.christianpost.com/news/ruth-graham-anchor-of-faith-28005/ | czasopismo = Christian Post Reporter | data = Fri, Jun. 15 2007 | data dostępu = 2011-11-22}}</ref><ref>{{Cytuj stronę | autor = Lonnette Harrell | tytuł = Billy Graham Celebrates Life at 89. Reflections on Living Without Ruth Graham | url = https://web.archive.org/web/20080218052712/http://www.associatedcontent.com:80/article/447569/billy_graham_celebrates_life_at_89.html | opublikowany = Associated Content | data dostępu = 2011-11-22 | archiwum = https://archive.is/TOXu | zarchiwizowano=2012-07-18}}</ref>. Na pogrzebie powiedział: „Nikt inny nie mógłby unieść takich ciężarów, jakie ona dźwigała. Ona była integralną częścią naszej służby, a moja wieloletnia praca nie byłaby możliwa bez jej zachęty i wsparcia”<ref>{{Cytuj stronę | autor = Michael F. Haverlouck | tytuł = America Remembers Ruth Graham | url = http://www.cbn.com/cbnnews/us/Billy-Graham-Special-Section/Ruth-Graham-Bell/America-Remembers-Ruth-Graham/ | opublikowany = The Christian Broadcasting Network | data = Saturday, June 23, 2007 | data dostępu = 2011-11-24}}</ref>. Podczas swych 93. urodzin w dniu 7 listopada 2011 powiedział, że czeka na ponowne połączenie ze swoją żoną po śmierci<ref>{{Cytuj stronę | tytuł = Billy Graham Turns 93, Says Old Age Is Not for Sissies | url = http://www.christianpost.com/news/billy-graham-turns-93-shares-wisdom-on-old-age-60741/ | opublikowany = The Christian Post > Church & Ministries | data = Mon, Nov. 07 2011 | data dostępu = 2011-11-24}}</ref>.
Linia 158:
Żądał zniesienia [[Segregacja rasowa#USA|segregacji rasowej]]. Od 1953 roku nie zgadzał się, aby podczas jego krucjat na Południu były osobne sektory dla białych i czarnych (spotkania muszą być „integrated”, nie „segregated”)<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Miller | imię = Steven P. | tytuł = Billy Graham and the Rise of the Republican South | miejsce = Philadelphia | wydawca = University of Pennsylvania Press | rok = 2009 | strony = 28-33}}</ref>. Graham zapłacił kaucję dla uwolnienia [[Martin Luther King|Martina Luthera Kinga]] z więzienia; zaprosił Kinga za pulpit podczas swej 16-tygodniowej krucjaty w Nowym Jorku w 1957 roku{{r|nytimes03172002}}. Jednak ze względu na niepokoje i zarzuty, że zajął się polityką rasizmu, nigdy już więcej nie poprosił Kinga na swoje krucjaty<ref>{{Cytuj książkę | autor = Michael G. Long | tytuł = The Legacy of Billy Graham: Critical Reflections on America’s Greatest Evangelist | wydawca = John Knox Press | miejsce = Westminster | rok = 2008 | strony = 150}}</ref>.
 
Na początku lat 50. kilku polityków z Partii Demokratycznej namawiało go, by z ramienia ich partii wystartował do [[Senat Stanów Zjednoczonych|senatu]] i reprezentował stan [[Karolina Północna]]<ref>{{Cytuj książkę | autor = Steven P. Miller | tytuł = Billy Graham and the Rise of the Republican South | url = https://books.google.com/books?id=6hFOSw3U2ckC&pg=PA36&lpg=PA36&dq=#v=onepage&q&f=false | wydawca = University of Pennsylvania Press | miejsce = Philadelphia | rok = 2009 | strony = 36}}</ref>. W 1979 roku [[Jerry Falwell]] nakłaniał Grahama do przyłączenia się do założonej przezeń partii politycznej [[Moral Majority]]. Graham odmówił, ponieważ jego zdaniem duchowni powinni się wypowiadać w kwestiach związanych z moralnością, a nie np. w sprawie [[Kanał Panamski|Kanału Panamskiego]] albo jakości uzbrojenia armii. Jego zdaniem ewangeliści nie powinni identyfikować się z żadną konkretną partią polityczną bądź osobą. Ewangelista powinien stać w środku i przemawiać zarówno do zwolenników [[prawica|prawicy]], jak i [[lewica|lewicy]]<ref name = highbeam>{{Cytuj pismo | autor = Barry M. Horstman | tytuł = Billy Graham: A Man woth a Mission | url = http://www.highbeam.com/doc/1G1-87912863.html | opublikowany = Baptist History and Heritage | czasopismo = The Cincinati Post | data = 2002-06-27 | data dostępu = 2011-11-06}}</ref>. Graham porównany z takimi ewangelistami jak [[Pat Robertson]], Ralph Reed lub [[Jerry Falwell]] jawi się jako niemal neutralny politycznie<ref name=Stoehr>{{Cytuj stronę | autor = John Stoehr | tytuł = How Billy Graham shook up the solid South. Dixie storms | url = http://www.indyweek.com/indyweek/how-billy-graham-shook-up-the-solid-south/Content?oid=1216616 | opublikowany = Independent Weekly | data dostępu = 2011-11-22}}</ref>{{r|NYT2005|timeworld}}. Gdy odmówił wsparcia dla antyaborcjonistów z „Operation Rescue”, drogi jego oraz fundamentalistów rozeszły się na zawsze{{r|timeworld}}.
 
W latach 50. Graham był zdeklarowanym antykomunistą, co często podkreślał, jednak w końcu lat 70. zaczął odwiedzać kraje bloku komunistycznego i przeprowadzać w nich swoje kampanie ewangelizacyjne. Wpłynęło to na zmianę jego poglądów politycznych, a także na poszerzenie jego perspektywy teologicznej<ref>{{Cytuj książkę | autor = David Aikman | tytuł = Billy Graham: His Life and Influence | rok = 2007 | strony = 262}}</ref>. W 1982 roku przemawiał na [[Wizyta Billy’ego Grahama w ZSRR (1982)|konferencji pokojowej]] w Moskwie zorganizowanej dla liderów religijnych w celu ratowania świata przed nuklearną katastrofą<ref>{{Cytuj pismo | autor = Richard Chartres | tytuł = The Moscow peace conference, May 1982 | url = https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/09637498208431044?journalCode=crss19 | czasopismo = Religion in Communist Lands | oznaczenie = Volume 10, Issue 3 | rok = 1982 | doi = 10.1080/09637498208431044 | data dostępu = 2012-02-20}}</ref>.
Linia 174:
W 1950 roku kongresmen z Karoliny Południowej zainicjował spotkanie Grahama z Trumanem, wraz z trzema pastorami{{r|billygraham}}, w [[Gabinet Owalny|Gabinecie Owalnym]] i nakłaniał do zwalczania komunizmu w [[Korea Północna|Korei Północnej]]{{r|worldscollide}}. Graham próbował ponadto nawracać Trumana, ten odpowiedział, że stara się żyć „[[Kazanie na górze|kazaniem na górze]]”<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Frady | imię = Marshall | tytuł = Billy Graham: A Parable of American Righteousness | url = https://books.google.com/books?id=PEcXT68MjvgC&pg=PA252&lpg=PA252&dq=#v=onepage&q&f=false | wydawca = Simon and Schuster | rok = 2006 | strony = 252 | isbn = 978-0-7432-9143-9}}</ref>. Było to jedyne spotkanie Grahama z Trumanem w czasach, gdy ten był urzędującym prezydentem{{r|time1993|worldscollide}}. Graham stwierdził po latach, że zrobił wtedy z siebie głupca<ref>{{Cytuj książkę | autor = Bill Graham | tytuł = Taki, jaki jestem | inni = (przeł.) J. Marcol | wydawca = Wydawnictwo THEOLOGOS | rok = 2010 | strony = 17-22}}</ref>. W 1952 roku zaprosił Trumana na krucjatę w Waszyngtonie (styczeń-luty), ale ten odmówił{{r|Marty153}}. Ze względu na Grahama Kongres wydał specjalną ustawę, dzięki której mógł on poprowadzić pierwsze nabożeństwo na schodach [[Kapitol Stanów Zjednoczonych|Kapitolu]] w 1952 roku{{r|time1993}}. Zaprosił na nie Trumana, ale ten znowu odmówił{{r|Marty153}}. Truman stwierdził później, że Graham był przyjacielem wielu prezydentów, ale nigdy nie był jego przyjacielem, dopóki był urzędującym prezydentem<ref>{{Cytuj książkę | autor = Merle Miller | rok = 1974 | tytuł = Plain Speaking: An Oral Biography of Harry S. Truman | miejsce = New York | wydawca = Putnam | strony = 363}}</ref>. Truman wątpił, by w działalności Grahama przejawiała się autentyczna moc Boża. Twierdził, że mamy tu do czynienia z „podróbką” (''counterfeit''). Podejrzewał też, że Grahamowi chodziło głównie o to, by trafiać na pierwsze strony gazet{{r|worldscollide}}.
 
Graham stał się regularnym gościem [[Gabinet Owalny|Gabinetu Owalnego]] podczas prezydentury [[Dwight Eisenhower|Eisenhowera]]. Był on pierwszym prezydentem, który słuchał jego kazań<ref group = "uwaga">Wiosną 1955 roku gdy głosił w Narodowym Prezbiteriańskim Kościele w Waszyngtonie, przybył prezydent z małżonką, wielu członków rządu, kongresmenów i senatorów. „Strange to say, all nervousness and fear had left me. I felt perfectly calm and confident. I felt the Spirit of God in my heart and I knew He had given me a message for that hour. During the entire service I did not see the President once, though I knew where he was sitting. In fact, I forgot all about the fact that he was in the audience. I preached the Gospel as straight and as clearly as I have ever preached it. I felt that there was power and authority in the message. As soon as I was through, I gave thanks to God for the power He had given” ({{Cytuj książkę | nazwisko = High | imię = Stanley | tytuł = Billy Graham The Personal Story Of The Man His Message And His Mission | url = https://archive.org/stream/billygrahamthepe007977mbp#page/n43/mode/2up | wydawca = McGraw-Hill Book Company | miejsce = New York | rok = 1956 | strony = 29}}).</ref>. We wrześniu 1957 roku Graham przekonywał go, aby wysłać wojsko dla interwencji w [[Little Rock Nine]] przeciwko wspierającym segregację rasową terrorystom{{r|time1993}}. Podczas tej interwencji był w Waszyngtonie na polu golfowym, z wiceprezydentem Nixonem{{r|worldscollide}}. Graham został zaproszony przez byłego prezydenta Eisenhowera, aby być przy nim w momencie jego śmierci<ref name = washpost1991>{{Cytuj pismo | tytuł = The President Preacher; In Crisis, White House Turns to Billy Graham | url = http://www.highbeam.com/doc/1P2-1044879.html | opublikowany czasopismo= The Washington Post | data = 1991-01-18 | data dostępu = 2011-11-07}}</ref>. Johnson poprosił Grahama, by wygłosił protestancką modlitwę podczas swej inauguracji<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Donovan | imię = Sandra | tytuł = Billy Graham | url = https://books.google.com/books?id=ICb6I8wWrMgC&pg=PA73&lpg=PA73&dq=#v=onepage&q&f=false | wydawca = Twenty-First Century Books | rok = 2006 | strony = 73}}</ref>. W czasach prezydentury Johnsona Graham spędził więcej niż 20 nocy w Białym Domu<ref name = billygraham>{{Cytuj stronę | tytuł = Billy Graham: Pastor to Presidents | url = http://www.billygraham.org/articlepage.asp?articleid=1926 | praca = BGEA | opublikowany = BGEA | rok = 2011 | data dostępu = 20-11-22}}</ref>.
 
Od czasów Eisenhowera był doradcą każdego kolejnego prezydenta{{r|time100}}. Zarówno Eisenhower, jak i [[John F. Kennedy]] zasięgali opinii u Grahama przed podjęciem ważnych decyzji i powoływali się na jego autorytet. Kennedy grywał z Grahamem w golfa<ref name = martinbiopost>{{Cytuj pismo | autor = William G. McLoughlin | tytuł = The Essence of Billy Graham; A Warm but Honest Biography of the Evangelist | url = http://www.highbeam.com/doc/1P2-1091805.html | czasopismo = The Washington Post | data = 1991-10-25 | data dostępu = 2011-11-07}}</ref>. Johnson, Nixon, Ford i Bush nazywali go pastorem Ameryki{{r|Bloom}}.
Linia 196:
 
=== Pogrzeby państwowe ===
W 1993 roku poprowadził modlitwę na pogrzebie [[John Connally|Johna Connally’ego]], byłego gubernatora Teksasu<ref>{{Cytuj książkępismo | autor = Nancy Gibbs | autor2 = Richard N. Ostling | tytuł = A Christian In Winter: Billy Graham at 75 | url = | wydawca = TIME | praca czasopismo= TIME Magazine | data = Nov. 15, 1993 | data dostępu = 2011-12-02}}</ref>. W tym samym roku poprowadził też usługę pogrzebową byłej pierwszej damy [[Pat Nixon]]{{r|time1993}}<ref name = Maseko>{{Cytuj książkę | autor = Achim Nkosi Maseko | tytuł = Church Schism & Corruption | url = https://books.google.com/books?id=gC93bLKtMqMC&pg=PA399&lpg=PA399&dq=%22Gerald+R.+Ford%22+funeral+%22Billy+Graham%22&source=bl&ots=87bhk6fVwD&sig=0Hw580v1EcQBr9uRnsISD62O-KE&hl=pl&ei=3KPaTobXBMPz-gb0-uzoDg&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=6&sqi=2&ved=0CE8Q6AEwBQ#v=onepage&q=%22Gerald%20R.%20Ford%22%20funeral%20%22Billy%20Graham%22&f=false | wydawca = | miejsce = Durban | rok = 2008 | strony = 399 | isbn = 978-1-4092-2186-9}}</ref>.
 
Graham był obecny na dwóch prezydenckich pogrzebach. Przewodniczył pochówkowi prezydenta [[Lyndon B. Johnson|Lyndona B. Johnsona]] w 1973 roku i wygłosił mowę pochwalną. Poprowadził też usługę pogrzebową [[Richard Nixon|Nixona]] w 1994 roku{{r|Maseko}}<ref>{{Cytuj pismo | autor = Thomas B. Rosenstiel | tytuł = Nixon Eulogized as a National Day of Mourning Is Set | url = http://articles.latimes.com/1994-04-24/news/mn-49889_1_richard-nixon | czasopismo = Los Angeles Times | data = 1994-04-24 | data dostępu = 2011-12-02}}</ref><ref>{{Cytuj pismo | tytuł = 37th President: THE PROGRAM; Nixon’s Funeral | url = https://www.nytimes.com/1994/04/27/us/the-37th-president-the-program-nixon-s-funeral.html?src=pm | czasopismo = New York Times | data = 1994-04-27 | data dostępu = 2011-11-10}}</ref>. W mowie pochwalnej nazwał Nixona jednym z najbardziej niezrozumianych ludzi, a zarazem jednym z największych ludzi XX wieku<ref name = wapo>{{Cytuj pismo | url = https://www.washingtonpost.com/wp-srv/national/longterm/watergate/stories/nixobit.htm | data = 1994-04-23| autor = Martin Weil | autor2 = Eleanor Randolph | czasopismo = The Washington Post | strony = 1 | tytuł = Richard M. Nixon, 37th President, Dies | data dostępu = 2011-11-25}}</ref>. Z powodu [[Endoproteza|endoprotezy]] nie był już zdolny do prowadzenia pogrzebu [[Ronald Reagan|Reagana]] 11 czerwca 2004 roku, zastąpił go w tym inny ewangelista, [[John Danford]], senator z partii republikańskiej<ref>{{Cytuj stronę | tytuł = Remarks by Former Senator John Danforth | url = http://www.winthropsociety.com/news/danforth_nytimes.htm | opublikowany = New York Times | data = 2004-06-11 | data dostępu = 2011-11-21}}</ref>. Były prezydent [[George H.W. Bush]] wygłosił mowę pochwalną. Z powodu zdrowia Graham nie mógł też prowadzić pogrzebu [[Gerald Ford|Geralda R. Forda]] 2 stycznia 2007 roku oraz pogrzebu byłej pierwszej damy [[Lady Bird Johnson|Bird Johnson]] w lipcu 2007 roku{{r|Maseko}}.
Linia 207:
Po wykorzystaniu radia i telewizji Billy Graham postanowił sięgnąć po kolejne medium – film. W tym też celu w 1951 roku jego stowarzyszenie (BGEA) powołało ''[[World Wide Pictures]]''. W tym też roku powstał pierwszy film – ''Mr. Texas''. Podczas premiery wynajęto dwadzieścia cztery reflektory, chcąc przebić wszystko to, co widziano do tej pory podczas premiery, jednak głośniki ustawione były zbyt daleko, a dźwięk był źle zsynchronizowany z obrazem na 15-metrowym ekranie. J. Arthur Rank, brytyjski producent filmowy, ocenił później, że film nie jest dobry pod względem technicznym, ale ma zrozumiałe przesłanie<ref>{{Cytuj stronę | url = http://digitallibrary.usc.edu/cdm/ref/collection/p15799coll44/id/21754 | tytuł = Billy Graham's „Mr. Texas” Film Premiere, Hollywood Bowl, 1951 | praca = Los Angeles Examiner Collection, 1920-1961 | opublikowany = University of Southern California | data dostępu = 2013-08-01}}</ref><ref>{{Cytuj książkę | autor = Bill Graham | tytuł = Taki, jaki jestem | inni = (przeł.) J. Marcol | wydawca = Wydawnictwo THEOLOGOS | rok = 2010 | strony = 214}}</ref>. Był to pierwszy chrześcijański western<ref>{{Cytuj pismo | autor = | tytuł = Religion: First Christian Western | url = http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,859412,00.html | czasopismo = Time Magazine | data = Monday, Oct. 08, 1951 | data dostępu = 2013-08-01}}</ref>. W następnych latach powstały filmy: ''Oiltown, U.S.A.'' (1954), ''Souls in Conflict'' (1955), ''The Heart Is a Rebel'' (1958), ''Shadow of the Boomerang'' (1960). Filmy te opowiadają o bohaterach sceptycznie nastawionych do chrześcijaństwa, jednak pod koniec filmu nawracają się pod wpływem świadectwa swego przyjaciela bądź członka rodziny. Nawrócenie zazwyczaj dokonuje się po wysłuchaniu kazania Grahama. Akcja tych filmów osadzona została w kontekście krucjat Grahama (w jednym przypadku była to audycja radiowa). Filmy te przewidziane zostały na potrzeby kościelne, w latach 60. zaczęto również kręcić filmy na potrzeby kinowe. Pierwszym takim filmem był ''The Restless Ones'' (1965). Filmy te zmieniły kulturę chrześcijan w USA, w wielu kościołach nabożeństwo wieczorne zamieniano na oglądanie filmu. W końcu lat 80. stwierdzono, że w kazanie Grahama na ekranie nie przynosi zadowalającego efektu i ograniczono produkcję filmów kinowych. ''World Wide Pictures'' na swojej stronie donosi, że w wyniku filmów wyprodukowanych przez wytwórnię nawróciło się około 2 milionów ludzi<ref>{{Cytuj pismo | autor = Peter T. Chattaway | tytuł = Billy Graham Goes to the Movies | url = http://www.patheos.com/blogs/filmchat/2005/08/billy-graham-goes-to-the-movies.html | czasopismo = Christianity Today | data = 2005-08-23 | data dostępu = 2013-08-01}}</ref>.
 
Billy Graham współtworzył scenariusz do filmu ''Wiretapper'' (1955) oraz ''The Mighty Fortress'' (1955), był producentem filmu ''Souls in Conflict'' (1954) oraz ''The Restless Ones'' (1965)<ref>[http://www.imdb.com/name/nm0333932/ ''Billy Graham''] IMDb</ref>. W 1964 roku Graham sfinansował 28-minutowy film dokumentalny „Man in the 5th Dimension” (''Człowiek w piątym wymiarze''), w którym też zagrał główną rolę. Został on przedstawiony podczas światowych targów w Nowym Jorku, obejrzało go około miliona widzów<ref name = IN70>{{Cytuj stronę | autor = Eric Paddon | tytuł = „Man in the 5th Dimension” In 70mm News | url = https://web.archive.org/web/20121016073329/http://in70mm.com/news/2005/5th_dimension/chapters/credits.htm | praca = in70mm.com | opublikowany = The 70mm Newsletter | data = 8. September 2002 | data dostępu = 2011-11-21}}</ref><ref>[http://www.imdb.com/title/tt0348674/ ''Man in the 5th Dimension''] IMDb [data dostępu 2011-11-11].</ref>. W 1969 roku wystąpił w programie telewizyjnym z [[Woody Allen|Woodym Allenem]]. Program łączył elementy komedii z ewangelizacyjnym przesłaniem<ref name = autogenerated1>{{Cytuj książkę | url = https://books.google.com/?id=xS9f-DI5ag4C&pg=PA52&dq=billy+graham+woody+allen&cd=9#v=onepage&q=billy%20graham%20woody%20allen | tytuł = Love, Sex, Death & The Meaning of Life: The Films of Woody Allen | authorautor = Foster Hirsch | wydawca = Da Capo Press | strony = 52 | rok = 2000 | isbn= 0306810174}}</ref><ref>{{Cytuj stronę | tytuł = When Woody Allen met Billy Graham | url = http://www.dangerousminds.net/comments/when_woody_allen_met_billy_graham/ | opublikowany = Dangerous Minds | data = 2011-06-23 | data dostępu = 2011-11-21}}</ref>.
 
W latach 50. wielokrotnie spekulowano w mediach, jaką karierę zrobiłby Graham jako gwiazda Hollywoodu. Podejrzewano, że filmowi kaznodzieje są stylizowani na Grahama, ale było to dementowane przez producentów filmowych. Nazywano Grahama „hollywoodzką wersją Jana Chrzciciela”{{r|Stevens}}. [[Henry Luce]] umieścił Grahama na okładce tygodnika „[[Time (tygodnik)|TIME]]” w 1954 roku{{r|baptisthistory}}<ref>{{Cytuj pismo | autor = Marc Duvoisin | tytuł = Billy Graham – Hollywood Star Walk | url = http://projects.latimes.com/hollywood/star-walk/billy-graham/ | czasopismo = Los Angeles Times | data = 2010-06-25 | data dostępu = 2011-11-21}}</ref>.
 
W 2006 roku nakręcono film dokumentalny ''[[Billy Graham: God’s Ambassador]]''<ref>[http://www.imdb.com/title/tt0808171/ Billy Graham: God’s Ambassador] IMDb.</ref>. W 2008 roku nakręcono film ''[[Billy: The Early Years]]'', którego premiera odbyła się 10 października 2008 roku<ref name = christianpost>{{Cytuj pismo | tytuł = Billy Graham Movie Prepares for Oct. 10 Release | url = http://www.christianpost.com/article/20080729/billy-graham-movie-prepares-for-oct-10-release.htm | czasopismo = The Christian Post | data = 2008-06-29 | data dostępu = 2011-11-07}}</ref>. Główną rolę zagrał [[Armie Hammer]]<ref name = eo1>{{Cytuj pismo | pracaczasopismo = [[E! Online]] | tytuł = Holy Double Take, Batman! Here Comes a New Caped Crusader | url = http://www.eonline.com/news/30975/holy_double_take_batman_here_comes_new.html | data = 2008-09-25 | imię = Marc | nazwisko = Malkin}}</ref>. Hammer za swoją rolę otrzymał nominację do nagrody „Faith and Values Award”, przyznawaną za najbardziej inspirujące z perspektywy chrześcijańskiej wykonanie roli<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Kimball | imię = Josh | tytuł = 'Epiphany Prize’ Nominees for Most Inspiring Movie, TV Program Announced | url = https://christianpost.com/article/20090206/-epiphany-prize-nominees-for-most-inspiring-movie-tv-program-announced/ | data dostępu = 2012-09-17 | czasopismo = The Christian Post | data = 2009-02-06}}</ref>. Graham nie skomentował filmu, lecz jego syn, Franklin, ocenił go krytycznie. 18 sierpnia 2008 roku, Franklin wydał oficjalne oświadczenie w imieniu Stowarzyszenia Billy’ego Grahama, że film powstał bez współpracy ze Stowarzyszeniem i nie jest przez nie aprobowany<ref name = movie>{{Cytuj stronę | tytuł = Billy: The Early Years. A response from Franklin Graham | url = https://web.archive.org/web/20091202074528/http://www.billygraham.org:80/News_Article.asp?ArticleID=358 | opublikowany = Billy Graham Evangelistic Association | data = 2008-08-18 | data dostępu = 2014-08-26}}</ref>. Jednak najstarsza córka Grahama, Gigi, oceniła film pozytywnie<ref name = christianpost.com>{{Cytuj pismo | autor = Johs Kimball | tytuł = Franklin Graham Among ‘Billy’ Movie Critics | url = http://www.christianpost.com/article/20080826/franklin-graham-among-billy-movie-critics.htm | czasopismo = The Christian Post Reporter | data = 2008-08-26 | data dostępu = 2011-11-22}}</ref>. Hammer powiedział, że za główną inspirację do filmu służył mu wywiad jaki Woody Allen przeprowadził z Grahamem w latach 70<ref>{{Cytuj pismo | imię = Kris | nazwisko = Rasmussen | tytuł = Billy Graham and Woody Allen Talk Religion | url = | czasopismo = Newsweek | oznaczenie = | data = Monday October 6, 2008}}</ref>. Postać Grahama pojawiała się w wielu filmach i była grana przez różnych aktorów, w roku 2013 w filmie ''Nixon's the One'' zagrał go Andrew Hall<ref>[http://www.imdb.com/character/ch0109189/ ''Billy Graham (Character)''] IMDb</ref>.
 
== Ostatnie lata ==
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Billy_Graham”