Kutno: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎II wojna światowa i prześladowania Żydów: przekształcenie tekstu o egzekucji
Znacznik: Edytor kodu źródłowego 2017
Znacznik: Edytor kodu źródłowego 2017
Linia 121:
W 1941 z powodu dużej liczby wysiedlonych i trudności transportowych, w Kutnie przy ulicy Przemysłowej 7, założono kolejny obóz, tym razem obóz przejściowy dla przesiedleńców. Na jego terenie znajdował się 1 budynek murowany i 2 drewniane baraki, nie było tam, podobnie jak w getcie, żadnych urządzeń sanitarnych. Tymczasowo w obozie mieszkało ok. 500 osób. Z powodu jedzenia okopowizny i picia wody w stanie surowym, co dzień na czerwonkę umierało 10 osób. W styczniu 1941 w kutnowskim getcie wybuchła epidemia tyfusu. Dla mieszkańców getta nie były dostępne żadne lekarstwa, a gdy mieszkańcy miasta zwracali się o szczepionki i leki dla Żydów otrzymywali od Niemców odpowiedź, że „dla Polaków i Żydów pomocy nie ma”. Epidemię stłumiono dopiero w czerwcu. Przez ten czas zachorowało 800 osób, zmarło 500 osób. Ich zwłoki przewożono wózkiem piekarskim lub, gdy było ich więcej, ciężarówką.
 
Kolejnym wydarzeniem była egzekucja trzech Polaków – Kaliksta Perkowskiego, [[Wilhelm Czarnecki|Wilhelma Czarneckiego]] i Piotra Sanda, na Starym Rynku (wówczas Alter Markt), czyli dzisiejszym Placu Wolności, 9 czerwca 1941 roku. Skazano ich za przewóz żywności do Warszawy. By ich śmierć stała się dla wszystkich nauczką, na polecenie [[gauleiter]]a i namiestnika [[Kraj Warty|Kraju Warty]], Arthura Greisera, egzekucja poprzez powieszenie odbyła się w obecności naczelnych władz miasta Kutna, wysokich funkcjonariuszy nazistowskich i przymusowo spędzonych mieszkańców, wśród nich bylibyły nawet rodziny skazanych. Ciała przewieziono potem w nieznanym kierunku i do tej pory nie odnaleziono. Wyrok wykonano pod kierownictwem szefa kutnowskiego [[Gestapo]], [[Hauptsturmführer]]a [[Eduard Schmidt|Eduarda Schmidta]]. Ciała zamordowanych odcięto z szubienicy o godzinie 6 wieczorem w związku z planowaną defiladą wojskową, po czym wywieziono w nieznanym kierunku. Zbrodnia została udokumentowana przez [[Hermann Baltruschat|Hermanna Baltruschata]], który służył wówczas w Komisariacie Policji Granicznej w Kutnie<ref>{{Cytuj |autor = Jacek Zygmunt Sawicki |tytuł = Kariera SS-Oberscharfuhrera Hermana Baltruschata 1939-1943, Album fotograficzny funkcjonariusza Einsatzgruppe i Geheime Staatspolizei na ziemiach polskich wcielonych do Rzeszy |data = 2014}}</ref>.
 
19 marca 1942 zamknięto getto. W tym samym roku Niemcy wysadzili w powietrze [[Synagoga w Kutnie|osiemnastowieczną synagogę]]. Wszystkich Żydów, w kolejności alfabetycznej, wywieziono do [[Koło (miasto)|Koła]], skąd przetransportowano ich do obozu zagłady w Chełmnie. Tam śmierć poniosło 6000 żydowskich mieszkańców Kutna, zarządzającą gettem starszyznę zamordowano w mieście, a policję żydowską rozstrzelano na końcu. 31 sierpnia 1942 miał miejsce Zjazd [[Hitlerjugend]] [[Kraj Warty|Kraju Warty]], uroczystości odbyły się w obu kutnowskich parkach, Wiosny Ludów i Traugutta. W tym celu specjalnie opracowano mapę miasta z niemieckim nazewnictwem ulic<ref>Kutno Poprzez wieki, pod red. J. Szymczaka, t. 2, Kutno-Łódź 2011, s. 62.</ref>.