Rozdział Kościoła od państwa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→W Unii Europejskiej: int., drobne redakcyjne |
→W Unii Europejskiej: int. |
||
Linia 14:
W [[Unia Europejska|Unii Europejskiej]] funkcjonują 3 modele stosunków między państwem a wspólnotami religijnymi.
# '''Ostra separacja.''' Taki model występuje np. w prawodawstwie [[Francja|Francji]] i jej konstytucyjnej zasady świeckości państwa (''vide'' [[laicyzm]]). Organizacje religijne traktowane są na równi z innymi organizacjami i nie stoją ponad prawem. Formalno-prawny status organizacji religijnych to rola prywatnych stowarzyszeń kultowych. Obecna polityka osłabia te tendencje, niemniej religię nadal traktuje się jako sprawę sfery prywatnej, a jej wspólnotowy charakter nie jest widziany jako przyczyna do jej wspierania.
# '''Przyjazny rozdział.''' Model ten występuje w prawie wyznaniowym krajów i regionów obszaru języka niemieckiego ([[Niemcy]], [[Austria]], [[Lotaryngia]], francuska [[Alzacja]]), w krajach romańskich ([[Włochy]], [[Hiszpania]], [[Portugalia]]) i w [[Rozdział Kościoła od państwa w Polsce|Polsce]]. Podstawą są dwustronne umowy o charakterze konkordatowym, określające stosunki państwa z Kościołami w duchu omówienia zasad współpracy. Państwo, mimo że nie identyfikuje się z żadnym z wyznań, w konstytucji niekiedy zawiera odniesienie do Boga (tzw. ''[[invocatio Dei]]''). Państwo kieruje się zasadą nieidentyfikacji z określonymi wspólnotami wyznaniowymi, respektuje ich niezależność i autonomię, gwarantuje wolność przekonań i praktyk religijnych. Treścią umów prawnych między państwem a Kościołem są sprawy edukacji (funkcjonowanie kościelnego szkolnictwa wyższego, konfesyjnych szkół średnich, podstawowych i przedszkoli) oraz niekiedy nauka religii w szkołach publicznych a ponadto sprawy własnościowe i stosunki z władzami religijnymi.
# '''Zespolenie.''' Formalnie nie istnieje rozdział Kościoła od państwa w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] i [[Dania|Danii]] (kraje tradycyjnie protestanckie) oraz w prawosławnej [[Grecja|Grecji]]. Model stosunków między państwem a Kościołem zbliżony jest w nich do modelu państwa wyznaniowego lub modelu Kościoła państwowego (np. [[Kościół Anglii]] ma charakter państwowy<ref>{{Cytuj|autor = [[Tadeusz Jacek Zieliński|Tadeusz J Zieliński]]; |tytuł = Państwowy Kościół Anglii. Studium prawa wyznaniowego |data = 2016 |isbn = 978-83-60273-36-4 |miejsce = Warszawa |wydawca = Wydawnictwo Naukowe ChAT |s = 13}}</ref>). Kościelne instytucje prawne i systemy finansowe w tych państwach są zależne od państwa a decyzje polityczne państwa ingerują w wewnętrzne sprawy Kościoła. Obecnie{{kiedy|data=2017-03}} te powiązania ulegają zmianie.
| |||