Zygmunt I Stary: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne techniczne
Linia 110:
=== O panowanie na Bałtyku ===
{{osobny artykuł|Gdańsk wobec polityki bałtyckiej ostatnich Jagiellonów}}
Nie najlepiejNienajlepiej układały się stosunki Zygmunta Starego z Gdańskiem. Miasto to w drugiej połowie XV wieku zdobyło podstawy dobrobytu, które w wieku XVI i w pierwszej połowie XVII pozwoliły mu osiągnąć szczyt bogactwa i stać się istotnym czynnikiem w sprawach politycznych, gospodarczych, a nawet kulturalnych Rzeczypospolitej. Gdańsk stał się wyłącznym pośrednikiem polskiego handlu morskiego, ale pośrednikiem uciążliwym, co wywoływało rosnące niezadowolenie tak króla, jak i szlachty.
 
Gdańszczanie byli niechętni próbom prowadzenia przez Polskę samodzielnej polityki morskiej, co skutkowało poparciem udzielanym konkurującemu z Gdańskiem [[Elbląg]]owi<ref>S. Matysiak, ''O stosunku...'', s. 393.</ref>. Wobec niemożności – ze względów finansowych – realizacji projektu budowy własnej floty wojennej, Zygmunt Stary, zapewne za radą [[Jan Dantyszek|Jana Dantyszka]]<ref>E. Cieślak, C. Biernat: ''Dzieje Gdańska'', Gdańsk 1969, s. 122.</ref> znającego sprawy morskie, postanowił utworzyć flotę systemem [[kaper]]skim. Pierwszy królewski okręt kaperski pod dowództwem gdańszczanina Adriana Flinta<ref>S. Matysiak, ''O stosunku...'', s. 400.</ref> rozpoczął działania na wodach Zatoki Fińskiej w roku 1517. Wkrótce flota polska powiększyła się do kilkunastu okrętów, a Flint został prawdopodobnie jej dowódcą<ref>S. Matysiak, ''O stosunku...'', s. 401.</ref>. Obszarem jej działalności były wschodnie akweny Bałtyku.