Dzień świra: Różnice pomiędzy wersjami

Bohater filmu, [[Adaś Miauczyński]], budzi się ze zniechęceniem i nienawiścią do całego świata{{odn|Kempna-Pieniążek|2007|s=195}}, po czym wykonuje serię porannych rytuałów, np. siedmiokrotne przemycie twarzy, siedem łyków wody mineralnej, ukazujących jego [[zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne]]. Z dezorientacją patrzy w telewizor, słuchając zażartych kłótni pomiędzy politykami różnej maści. Politycy w wyobraźni Adasia drą flagę Polski na strzępy, z których skapuje krew{{odn|Murawska|2005|s=302-303}}. Adaś próbuje napisać trzynastozgłoskowy wiersz, jednak dręczące go dźwięki otoczenia, w tym muzyka [[Fryderyk Chopin|Chopina]] puszczana z głośników przez sąsiada, uniemożliwiają mu pracę{{odn|Murawska|2005|s=304}}. Miauczyński przypadkowo uderza się w głowę, toteż zakleja sobie ranę plastrem i całuje stópkę figurki Jezusa zawieszonej na ścianie przedpokoju, po czym wychodzi do pracy{{odn|Murawska|2005|s=304}}.

Prowadząc zajęcia z języka polskiego, Adaś z natchnieniem cytuje ''[[Stepy akermańskie]]'' [[Adam Mickiewicz|Adama Mickiewicza]] ku rozbawieniu uczniów. Jego uwagę zwraca dziewczyna pozornie zaintrygowana poematem, w istocie jednak zapytuje Adasia o ranę na czole. Adaś, skonfundowany, opuszcza salę lekcyjną. Następnie odbiera wypłatę w banku. Rozzłoszczony niskimi zarobkami wspomina, jak całe jego wykształcenie poszło na marne. Jego dzień wypełniają również spotkania z bliskimi: byłą żoną Adasia, ich synem Sylwusiem oraz matką Miauczyńskiego, od której ten jest psychicznie uzależniony{{odn|Miławska|2015|s=213-214}}. Adaś uczęszcza również na badania lekarskie, które przynoszą mu szereg dalszych upokorzeń i zdają się nie poprawiać jego stanu psychicznego. Aby odpocząć, Miauczyński decyduje się wyjechać nad morze, jednakże przebywanie w pełnych przedziałach pociągu nastręcza mu trudności. Na plaży jednak Adaś nie może spokojnie wypocząć, gdyż dręczą go głosy otoczenia. Próbując zasnąć, wyobraża sobie swoją wyidealizowaną pierwszą miłość, Elę, która jednak wydaje mu się zbyt idealna jak na jego ponure życie{{odn|Murawska|2005|s=304}}.

Wróciwszy wieczorem do swojego lokalu, Miauczyński ogląda przed telewizorem blok reklamowy, który składa się z wulgarnych spotów promujących takie produkty, jak „Antyprykator”, „Vaginex” czy „Wyciąg z fiuta”{{odn|Miławska|2014|s=169-177}}. Zdegustowany Adaś wyłącza odbiornik, wychodzi na balkon i wraz ze wszystkimi sąsiadami w bloku recytuje sarkastyczną „modlitwę Polaka”. Potem próbuje położyć się do snu, jednak zdenerwowany stukaniem z piętra powyżej puka do drzwi sąsiadki-policjantki. W środku mieszkania dostrzega jednak jej córkę, która upuszczała piłkę będącą źródłem jego bezsenności. Dostrzegłszy, że jego frustracja jest zbyteczna, Adaś ponownie kładzie się do łóżka i ponownie wyobraża sobie Elę. Onanizując się, Adaś odzyskuje spokój ducha i zasypia. W myślach recytuje fragment ''Ziemi, planety ludzi'' [[Antoine de Saint-Exupéry|Antoine'a de Saint-Exupéry'ego]]: