Megadeth: Różnice pomiędzy wersjami

|pochodzenie = [[Los Angeles]], [[Kalifornia]],<br />[[Stany Zjednoczone]]{{r|p1}}

|gatunek = [[thrash metal]]{{r|p1}}, [[speed metal]]{{r|p1}}, [[heavy metal]]{{r|p1}}, [[metal progresywny]]{{r|p1}}, [[pop -rock]]{{r|p1}}

'''Megadeth''' – [[Stany Zjednoczone|amerykańska]] [[Zespół muzyczny|grupa muzyczna]] założona w kwietniu 1983 roku w [[Los Angeles]] w [[Kalifornia|Kalifornii]]. Powstała z inicjatywy [[Dave Mustaine|Dave'aDave’a Mustaine'aMustaine’a]] i [[Dave Ellefson|Dave'aDave’a Ellefsona]]. Nazwa zespołu to fonetyczne brzmienie angielskiego (''megadeath'') określenia hipotetycznej jednostki miar, oznaczającej liczbę miliona osób, które zginęłyby w wyniku eksplozji nuklearnej<ref>{{cytuj stronę|url=http://megadeth.rockmetal.art.pl/interviews_hitparader1987.html|tytuł=Out to Lunch|data dostępu=2012-03-23|data=czerwiec 1998|autor=Jodi Beth Summers|język=en}}</ref>. Formacja reprezentuje takie style muzyczne jak [[thrash metal]], [[speed metal]], [[heavy metal]], [[metal progresywny]] i [[pop-rock]]<ref name="p1">{{Cytuj|autor=Stephen Thomas Erlewine|tytuł=Megadeth - biography|opublikowany=[[AllmusicAllMusic]]|url=http://www.allmusic.com/artist/megadeth-mn0000406294/biography|cytat=Formed 1983 in Los Angeles, CA

Muzyka Megadeth charakteryzuje się dynamicznymi kompozycjami z bardzo szybko i agresywnie granymi riffami gitar. Łatwo rozpoznawalny jest również śpiew [[frontman]]a Dave'aDave’a Mustaine'aMustaine’a.

[[Plik:Metalmania 2008 Megadeth 002.jpg|mały|250px240px|Megadeth podczas [[Metalmania|Metalmanii]] w 2008 roku]]

We wczesnych miesiącach 1985 roku zespół otrzymał 8000 dolarów od wytwórni [[Combat Records]] na nagranie i wyprodukowanie debiutanckiego albumu<ref name="notatki z albumu Killing Is My Business">„''Killing Is My Business... and Business Is Good!"”'' notki ze zremasterowanej wersji. Maj 2002, [[Loud Records]], 9046-2.</ref>. Jednak po wydaniu połowy budżetu na narkotyki i alkohol zespół był zmuszony do zwolnienia producenta i nagrania albumu samodzielnie<ref name="Killing Is My Business album notes">''"Killing„Killing Is My Business... and Business Is Good"Good”'' remastered album notes. Maj 2002, [[Loud Records]], 9046-2.</ref>. Mimo niskiej jakości dźwięku, ''[[Killing Is My Business... and Business Is Good!]]'' został wydany w maju 1985 roku. Album został dobrze przyjęty i określony jako mieszanka elementów charakterystycznych dla [[thrash metal]]u i [[speed metal]]u<ref name="AMGK">Huey, Steve. ''"Killing„Killing Is My Business... and Business Is Good! AMG Review''”, at [http://www.allmusic.com/album/killing-is-my-businessand-business-is-good-r12847 AMG.com]; dostęp 16 listopada 2006.</ref><ref>Bregman, Adam. ''"Killing„Killing Is My Business... and Business Is Good!"” Remastered version AMG Review'', at [http://www.allmusic.com/album/killing-is-my-businessand-business-is-good-remixed-r568972 AMG.com]; dostęp 16 listopada 2006</ref>.

Album zawiera cover utworu "These„These Boots Are Made for Walking"Walking” [[Nancy Sinatra]] z tekstem zmienionym przez Mustaine'a. Utwór wywołał niemałe kontrowersje w późniejszych latach, kiedy oryginalny autor, [[Lee Hazlewood]], mniemał, że Mustaine zmienił tekst utworu na "vile„vile and offensive"offensive”<ref name="autonazwa4">„''Killing Is My Business... and Business Is Good''” remastered album notes''. May 2002, [[Loud Records]], 9046-2.''</ref> i zażądał, by piosenka została usunięta z albumu. Pod groźbą pozwu utwór został usunięty ze wszystkich wydawnictw sprzed 1995 roku. W 2002 jednak ukazała się reedycja albumu z częścią piosenki, chociaż z przerobionym tekstem, ocenzurowanym przez dźwięk "beep"„beep”. We wkładce tejże wersji albumu ''Killing Is My Business... and Business Is Good!'', Mustaine mocno skrytykował Hazlewooda i zauważył, że otrzymał on zapłatę 10 lat przed jego sprzeciwem wobec alternatywnej wersji<ref name="Killing Is My Business album notes" />.

Latem 1985 roku grupa odbyła pierwsze tournée po [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]] i [[Kanada|Kanadzie]], promując swój debiutancki album i będąc supportem przed [[Exciter (zespół muzyczny)|Exciter]]. Tuż przed rozpoczęciem tournée [[Chris Poland]] opuścił niespodziewanie zespół. Został szybko zastąpiony przez gitarzystę, dołączonego do zespołu jedynie na trasę koncertową, [[Mike Albert|Mike'aMike’a Alberta]]<ref name="MegadethTimeline">Oficjalna strona Megadeth, „''Timeline''”, 2006, at [http://www.megadeth.com/index.php?section=history Megadeth.com]; dostęp 11 października 2006.</ref>. Poland powrócił do Megadeth w październiku 1985, na krótko przed tym, jak muzycy rozpoczęli pracę nad ich drugim albumem dla [[Combat Records]].

Ukończony w marcu 1986 roku drugi album był źle zmiksowany i miał niską jakość. Sfrustrowani muzycy podpisali kontrakt z wytwórnią [[Capitol Records]], która wykupiła od [[Combat Records]] prawa do ''[[Peace Sells... but Who's Buying?]]'' oraz do następnego albumu grupy. Zremiksowany album ukazał się ostatecznie w listopadzie 1986 roku. W roku następnym osiągnął status platynowej płyty{{doprecyzuj|data=2015-08|gdzie?}}. Był ogromnym sukcesem komercyjnym, zyskał przychylność krytyków<ref name="AMGHuey">Huey, Steve. ''"Peace„Peace Sells... but Who's Buying? Review'', at [http://www.allmusic.com/album/peace-sellsbut-whos-buying-r12848 AMG.com]; dostęp 16 listopada 2006.</ref>, a w samych [[Stany Zjednoczone|Stanach]] sprzedał się w ponad milionie kopii.

Album był kamieniem milowym w muzyce [[thrash metal|thrashmetalowej]], został określony jako: "jedno„jedno z wydawnictw o największym wpływie na muzykę metalową w tej dekadzie, i z pewnością jeden z kilku albumów rzeczywiście i definitywnie thrashmetalowych"thrashmetalowych”<ref>Birchmeier, Jason. ''"Peace„Peace Sells... but Who's Buying?"” Remastered version AMG Review'', na [http://www.allmusic.com/album/peace-sellsbut-whos-buying-bonus-tracks-r700886 All Music Guide].</ref>.

Tytułowy utwór został wybrany do pierwszego w historii Megadeth [[teledysk]]u. Był on często pokazywany w [[Headbangers Ball]] na [[MTV]]. "Peace„Peace Sells"Sells” został sklasyfikowany na 11. miejscu w rankingu "40„40 Greatest Metal Songs"Songs” prowadzonym przez amerykańską stację muzyczną [[VH1]]<ref>„''VH1 40 Greatest Metal Songs''”, 1–4 May 2006, ''VH1'' Channel, reported by [http://www.vh1.com/shows/dyn/the_greatest/103446/episode_this_list.jhtml VH1.com]</ref>. Intro tej piosenki przez lata było używane jako "theme"„theme” w "MTV„MTV News"News”.

Album ten był też pierwszym, którego okładkę zaprojektował Ed Repka. Zaprojektował on maskotkę zespołu (Vic Rattlehead) i stworzył większość "artworków"„artworków” zespołu w następnych latach. ''Peace Sells... but Who's Buying?!'' był sukcesem, dzięki któremu zespół został zaliczony do tzw. Wielkiej Czwórki Thrash Metalu.

W marcu Megadeth rozpoczął swoją pierwszą światową trasę koncertową. Początek miał miejsce w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]], gdzie jako support występiły grupy [[Overkill (zespół muzyczny)|Overkill]] i [[Necros]]<ref>Oficjalna strona Megadeth, „''Timeline"Timeline”'', 2006, na [http://www.megadeth.com/index.php?section=history Megadeth.com]</ref>. W trakcie trasy koncertowej [[Gar Samuelson]] nie panował nad uzależnieniem od alkoholu, zachodziła obawa, że nie dotrwa do końca tournée<ref>Gomes, Celesete. ''"So„So Far, So Good for Megadeth"Megadeth”'', listopad 1988, ''Rock'', reported by [http://megadeth.rockmetal.art.pl/interviews_rock1988.html The Realms of Deth]</ref>. Został więc zastąpiony przez swojego technicznego, [[Chuck Behler|Chucka Behlera]], a po finałowym występie trasy koncertowej (czerwiec 1987) został wyrzucony z zespołu. Z Megadeth usunięty został też [[Chris Poland]], który sprzedał instrumenty zespołu, a zarobione w ten sposób pieniądze przeznaczył na używki (utwór "Liar"„Liar” opowiada właśnie o uzależnieniu Polanda). Na jego miejsce przyszedł Jay Reynolds, który jednak tuż przed rozpoczęciem sesji nagraniowej trzeciego albumu został zastąpiony przez swego nauczyciela gry na gitarze, [[Jeff Young|Jeffa Younga]], który dołączył do Megadeth na sześć tygodni, w czasie nagrywania ich trzeciego albumu<ref name="Rock88">Gomes, Celesete. ''"So„So Far, So Good for Megadeth''”, August 1988, ''Rock'', reported by [http://megadeth.rockmetal.art.pl/interviews_rock1988.html The Realms of Deth]; last accessed [[October 13]], 2006.</ref>. W tym składzie muzycy zaczęli nagrywać materiał na nowy album.

Z budżetem na miarę niezależnej wytwórni muzycznej i producentem Paulem Lanim, Megadeth przystąpił do nagrywania trzeciego albumu studyjnego, ''[[So Far, So Good... So What!]]''. Nagrania trwały pięć miesięcy, były przerywane przez narkotykowe problemy [[Dave Mustaine|Mustaine'a]]. Lider powiedział później: "Produkcja„Produkcja ''So Far, So Good... So What!'' była okropna, najczęściej odpowiednio do substancji lub priorytetów, które posiadaliśmy, lub których nie posiadaliśmy w danym momencie."”<ref name="AMG">Birchmeier, Jason. „''So Far, So Good... So What! Remastered Review"Review”'', ''All Music Guide'', na [http://www.allmusic.com/album/so-far-so-goodso-what-bonus-tracks-r700842 AMG.com] Oryginalne brzmienie: "The„The production (of ''So Far, So Good...'') was horrible, mostly due to substances and the priorities we had or didn't have at the time"time”</ref> [[Dave Mustaine|Mustaine]] kłócił się też z producentem Paulem Lanim. Konflikt rozpoczął się od decyzji Laniego, by perkusja i talerze zostały nagrane oddzielnie (niesłyszalny proces dla perkusisty rockowego)<ref name="So Far, So Good... remastered album notes">''"So„So Far, So Good, So What!"”'' remastered album notes''. 24 czerwca 2004, [[Capitol Records]], 72435-98626-2-0.''</ref>. W trakcie miksowania albumu [[Dave Mustaine|Mustaine]] odsunął Laniego od produkcji i zastąpił go producentem Michealem Wagenerem<ref name="autonazwa1">Birchmeier, Jason. ''"So„So Far, So Good... So What! Remastered Review''”, ''All Music Guide'', na [http://www.allmusic.com/album/so-far-so-goodso-what-bonus-tracks-r700842 AMG.com]</ref>.

''[[So Far, So Good... So What!]]'' ukazał się w lutym 1988 roku, zdobył status platynowej płyty w Stanach Zjednoczonych. Został źle przyjęty przez krytyków: według ''[[AllMusic|Allmusic]]'' w albumie "brakowało„brakowało koncepcyjnej jedności i muzycznego kąsania"kąsania”, płyta "miała„miała brzmieć groźnie, a głównie brzmi jak zderzenie się ze sobą wymuszonego i "małoletniego"„małoletniego” stylu."”<ref>Huey, Steve. „''So Far, So Good... So What! Review''”, ''All Music Guide'', at [http://www.allmusic.com/album/so-far-so-goodso-what-r12846 AMG.com]</ref>

Album zawiera singel "„[[In My Darkest Hour]]"”, dedykowany zmarłemu basiście [[Metallica|Metalliki]], [[Cliff Burton|Cliffowi Burtonowi]]. Napisany przez [[Dave Mustaine|Mustaine'a]] singel stał się ulubionym utworem fanów Megadeth, odtąd grany był na prawie każdym koncercie grupy. ''[[So Far, So Good... So What!]]'' zawiera też [[cover]] utworu [[Sex Pistols]], "„[[Anarchy in the U.K.]]"”, z alternatywnym tekstem Mustaine'a (który później przyznał się, że usłyszał go źle)<ref name="autonazwa3">„''So Far, So Good, So What!''” remastered album notes''. July 24, 2004, [[Capitol Records]], 72435-98626-2-0.''</ref>.

W czerwcu 1988 roku Megadeth wystąpił w filmie dokumentalnym [[Penelope Spheeris]] ''[[The Decline of Western Civilization II|The Decline of Western Civilization II: The Metal Years]]''. Opowiada o dziejach metalowej sceny w [[Los Angeles]], w późnych latach 80., skupiając się głównie na [[glam metal]]u. Na nagraniu do ''[[Rusted Pieces]]'' [[Dave Mustaine]] nazwał tę produkcję wielkim rozczarowaniem, które pokazywało zespół razem z "a„a bunch of shit bands"bands”<ref>''Megadeth: Rusted Pieces'' VHS, wydany: 1 stycznia 1991 przez [[Capitol Records]]/[[EMI]], Inc, UPC 077774001335, na [http://www.upcdatabase.com/item.asp?upc=077774001335 UPC Database]</ref>.

Penelope Spheeris nagrywa także teledyski do "In„In My Darkest Hour"Hour”, "Wake„Wake Up Dead"Dead” i "Anarchy„Anarchy in the UK"UK”.

W sierpniu 1988 roku Megadeth pojawił się na festiwalu [[Monsters of Rock]] w [[Castle Donnington]], w Wielkiej Brytanii, w otoczeniu takich grup jak [[Kiss (zespół muzyczny)|KISS]], [[Iron Maiden]], [[Helloween]] czy [[Guns N’ Roses|Guns N' Roses]]. Grupa występowała przed publiką liczącą ponad 100&nbsp;000 osób. Zespół został wkrótce dodany do europejskiej trasy [[Monsters of Rock]], ale opuścił ją przed pierwszym występem na skutek powrotu Davida Ellefsona do Stanów Zjednoczonych w celu podjęcia leczenia odwykowego. Wkrótce po tym Mustaine zwolnił perkusistę Chucka Behlera i gitarzystę Jeffa Younga, anulował też plany związane z australijską trasą koncertową w 1988 roku. "On„On the road, things escalated from a small border skirmish into a full-on raging war"war”. Później wycofał to zdanie na rzecz nowej opinii – "I„I think a lot of us were inconsistent (on the 1988 tour) because of the guy we were waiting for after the show"show”<ref>Niles, Eric. „''Rust in Peace''”, September 1990, ''Music Connection'', reported by [http://megadeth.rockmetal.art.pl/interviews_musicconnection1990.html The Realms of Deth]</ref>.

W roku 1989 przyszłość zespołu stanęła pod znakiem zapytania. [[Dave Mustaine|Mustaine]] coraz bardziej uzależniał się od narkotyków. [[Chuck Behler|Behlera]] zastąpił dotychczasowy techniczny – [[Nick Menza]], ale brakowało gitarzysty. W tym składzie zespół nagrał tylko jeden utwór – cover "No„No More Mr. Nice Guy"Guy” [[Alice Cooper]]a na ścieżkę dźwiękową do filmu ''[[Shocker]]''. Wkrótce Mustaine został zatrzymany za jazdę samochodem pod wpływem niedozwolonych substancji (w szpitalu wykryto ich 9) i zmuszony do przejścia przez program odwykowy. Przez cały rok zespół nie koncertował.

Po niespodziewanym otrzeźwieniu [[Dave Mustaine|Mustaine'a]], Megadeth rozpoczął długie poszukiwania nowego gitarzysty. Przesłuchano m.in. [[Eric Meyer|Erica Meyera]] z [[Dark Angel]], Lee Altusa z [[Heathen]] i [[Dimebag Darrell|Dimebaga Darrella]] z [[Pantera (zespół muzyczny)|Pantery]]. Darrell nie chciał grać bez swojego brata, perkusisty [[Pantera (zespół muzyczny)|Pantery]], [[Vinnie Paul Abbot|Vinniego Paula Abbotta]], a ponieważ [[Nick Menza]] został dopiero co zatrudniony, oferta Darrella została rozpatrzona negatywnie. Ostatecznie Megadeth zdecydował się na [[Marty Friedman|Marty'egoMarty’ego Friedmana]] z [[Cacophony]]. [[Dave Mustaine|Mustaine]] początkowo odrzucił Friedmana dlatego, że ten posiadał kolorowe włosy, ale po doświadczeniu tego, co [[Dave Mustaine|Mustaine]] nazywa "Rock„Rock Star 101"101”, [[Marty Friedman|Friedman]] oficjalnie dołączył do Megadeth w lutym 1990 roku<ref>Stix, John. „''A Founding Forefather of Thrash''”, 1990, ''Guitar for the Practicing Musician'', reported by [http://megadeth.rockmetal.art.pl/interviews_practisingmusician1990.html The Realms of Deth]</ref>.

Świat usłyszał ''Rust in Peace'' po raz pierwszy 24 września 1990 roku. Album zadebiutował na 23. miejscu listy [[Billboard (tygodnik)|Billboard]] Top 200 w USA i 8. pozycji na liście brytyjskiej<ref>Rock Detector's Official website. „''Rust in Peace chart positions"positions”'', at [http://www.rockdetector.com/discography,5742.sm Rock Detector.com]</ref>. [[AllMusic]] nazwał ''Rust in Peace'' "Najmocniejszą„Najmocniejszą muzyczną próbą ze strony Megadeth"Megadeth”<ref>"Megadeth„Megadeth's strongest musical effort"effort” Huey, Steve. ''"Rust„Rust In Peace Review''”, ''Allmusic'', at [http://www.allmusic.com/album/rust-in-peace-r12844 AMG.com]; last accessed [[November 15]], 2006.</ref>. Album sprzedał się w liczbie ponad miliona kopii w samym USA, był nominowany do [[Nagroda Grammy|Grammy]] w 1991 i 1992 roku w kategorii [[Best Metal Performance]].

Z albumu zostały wyodrębnione single: "Holy„Holy Wars... The Punishment Due"Due” i "„[[Hangar 18]]"”. Do obu utworów zostały nakręcone teledyski.

We wrześniu 1990 roku Megadeth dołączył do [[Slayer]]a, [[Testament (zespół muzyczny)|Testamentu]] i [[Suicidal Tendencies]] na europejskiej trasie koncertowej "„[[Clash of the Titans]]"”. W październiku zespół był supportem dla [[Judas Priest]], promującego album ''[[Painkiller (album)|Painkiller]]''. Punktem kulminacyjnym tej trasy był koncert dla 140&nbsp;000 osób w styczniu 1991 roku na [[Rock in Rio (festiwal)|Rock in Rio]] w [[Brazylia|Brazylii]]. Po sukcesie europejskiego [[Clash of the Titans]], jego amerykańska edycja ruszyła w maju 1991 roku. Oprócz Megadeth w trasę wyruszyli: [[Anthrax (amerykański zespół muzyczny)|Anthrax]], [[Slayer]] i [[Alice in Chains]].

W lipcu utwór "Go„Go to Hell"Hell” trafił na [[Ścieżka dźwiękowa|soundtrack]] do filmu ''[[Bill & Ted's Bogus Journey]]'', a niedługo później "Breakpoint"„Breakpoint” został zawarty na ścieżce filmowej kinowej produkcji na podstawie gry ''[[Super Mario Bros.|Super Mario Bros]]''. W 1991 roku Megadeth wydał pierwszą pozycję w swojej wideografii – ''[[Rusted Pieces]]'', która zawiera sześć teledysków, a także wywiad z zespołem.

Miesiąc później Megadeth wraz z [[Pantera (zespół muzyczny)|Panterą]] i [[Suicidal Tendencies]] rozpoczął światową trasę koncertową, następnie wyruszył wraz z [[Stone Temple Pilots]] w trasę północnoamerykańską. W lutym [[Dave Mustaine]] próbował popełnić samobójstwo, przedawkowując walium. Muzyk trafił do szpitala<ref>Chirazi, Steffan. „''Trial by Fire''”, October 1993, ''RIP'', reported by [http://megadeth.rockmetal.art.pl/interviews_rip1993.html The Realms of Deth]</ref>, trasa koncertowa została przerwana (odwołane zostały także koncerty w [[Japonia|Japonii]]). Dwa miesiące później Megadeth nagrał utwór "Angry„Angry Again"Again”, który znalazł się później na [[Ścieżka dźwiękowa|soundtracku]] do filmu ''[[Last Action Hero]]'' i został nominowany do Grammy w 1994 roku.

W czerwcu 1993 roku Megadeth wrócił na scenę, pojawiając się jako "gość„gość specjalny"specjalny” [[Metallica|Metalliki]] na festiwalu [[Milton Keynes Bowl]]. Po raz pierwszy od 10 lat [[Dave Mustaine|Mustaine]] i członkowie [[Metallica|Metalliki]] grali na tej samej scenie. Do "zbliżenia"„zbliżenia” zachęcał sam [[Dave Mustaine|Mustaine]], mówiąc na scenie: "The„The ten years of bullshit is over between Metallica and Megadeth!"”. Megadeth grał także jako support [[Aerosmith]] na amerykańskiej trasie promującej album ''[[Get a Grip|Get A Grip]]'' (ze względu na konflikty między artystami, Megadeth został wyrzucony z trasy po siedmiu wspólnych koncertach), oraz otwierał koncerty [[Iron Maiden]] podczas europejskiej trasy tej grupy.

Megadeth wrócił do studia, gdzie nagrał utwór "99„99 Ways to Die"Die”, który pojawił się później w filmie ''[[The Beavis and Butt-Head Experience]]''. Utwór został nominowany do [[Nagroda Grammy|Grammy]] w 1995 roku w kategorii [[Best Metal Performance]].

Na początku 1994 roku Megadeth zaczynał nagrywać materiał na nowy album. Ze względu na problemy ze sprzętem znajdującym się w [[Phase Four Studios]] w [[Phoenix]], [[Dave Mustaine|Mustaine]] zdecydował się na nagrywanie materiału w swoim własnym domu. Ostatecznie jednak zespół stworzył swoje własne studio w wynajętym magazynie w [[Phoenix]]. Miejsce to zostało później nazwane "Fat„Fat Planet in Hangar 18"18”. Nagrywanie albumu zostało uwiecznione na taśmie i wydane później jako ''[[Evolver: The Making of Youthanasia]]''.

Po ośmiu miesiącach spędzonych w studiu, album ''[[Youthanasia]]'' ukazał się 31 października 1994 roku. Zadebiutował na 4. miejscu na liście [[Billboard (tygodnik)|Billboard]] Top 200<ref>Oficjalna strona Billboardu. „''Megadeth album chart positions''”, na [http://web.archive.org/20070929133127/www.billboard.com/bbcom/retrieve_chart_history.do?model.chartFormatGroupName=Albums&model.vnuArtistId=5179&model.vnuAlbumId=646198 Billboard.com]</ref>. Zyskał status złotej płyty w [[Kanada|Kanadzie]] w 30 minut, a w USA osiągnął status platynowej płyty szybciej, niż jakikolwiek inny album Megadeth. Za sprawą producenta, którym nadal był Max Norman, utwory Megadeth ciągle kierowały się w stronę wolniejszego tempa i bardziej "komercyjnego"„komercyjnego” grania, czyli stylistyki zapoczątkowanej na ''Countdown to Extinction''<ref>Erlewine, Stephen Thomas. ''"Youthanasia"„Youthanasia” AMG Review'', na [http://www.allmusic.com/album/youthanasia-r206629 AMG.com]</ref>.

Powstała strona internetowa grupy, znana jako "Megadeth„Megadeth, Arizona"Arizona”. Fani mogli czatować w "Mega„Mega-diner"diner”, za pomocą poczty elektronicznej korespondować z członkami zespołu, składać prośby o zagranie konkretnych piosenek na koncertach, czytać wiadomości o grupie i pamiętniki muzyków z tras koncertowych.

Pierwszy singel z ''Youthanasii'', "Train„Train of Consequences"Consequences”, znalazł się na 29. miejscu na ''Billboard's Mainstream Rock chart'', po czym pojawił się w ''[[Late Show with David Letterman]]'' w listopadzie 1994 roku, poprzedzając ukazanie się drugiego singla – "„[[À Tout le Monde|A Tout le Monde]]"”<ref>Boerio, Jeff. „''Megadeth: Online and Onstage''”, 1995, ''On Eleven Magazine'' [http://megadeth.rockmetal.art.pl/interviews_eleven1995.html The Realms of Deth]</ref>. Do utworu "„[[À Tout le Monde|À Tout Le Monde]]"” nakręcono również teledysk, przed którego emisją wzbraniało się [[MTV]], ponieważ klip miał nakłaniać do samobójstwa.

Promocja nowego albumu rozpoczęła się w [[Południowa Afryka|RPA]] w listopadzie 1994 roku. Trwała 11 miesięcy i była najbardziej ekstensywną i wyczerpującą w historii grupy. Megadeth grał wspólnie z [[Corrosion of Conformity]] w Europie i USA, oraz z [[Flotsam and Jetsam]], [[Korn]]em i [[Fear Factory]] w [[Stany Zjednoczone|USA]]. Kulminacyjny występ miał miejsce na festiwalu ''[[Monsters of Rock]]'' w [[Brazylia|Brazylii]], gdzie grupa wystąpiła obok [[Alice Cooper|Alice'a Coopera]] i [[Ozzy Osbourne|Ozzy'egoOzzy’ego Osbourne'aOsbourne’a]].

W styczniu 1995 roku utwór "Diadems"„Diadems” pojawił się na ścieżce dźwiękowej do filmu ''[[Demon Knight|Tales from the Crypt Presents: Demon Knight]]''. Megadeth coverował następnie utwór "Paranoid"„Paranoid”, przeznaczając go na trybut ''[[Nativity in Black]]'', poświęcony [[Black Sabbath]]. Wersja w wykonaniu Megadeth otrzymała nominację do [[Nagroda Grammy|Grammy]] w 1996 roku w kategorii

[[Dave Ellefson|David Ellefson]] świętuje narodziny syna – Romana Alexandra (luty 1996), zajmuje się też produkcją albumu ''[[Multiples of Black]]['' grupy [[Helstar]]. W 1997 David Ellefson wydaje także książkę "Making„Making Music Your Business: A Guide for Young Musicians"Musicians”,

''[[Cryptic Writings]]'' ukazuje się 17 czerwca 1997 roku, zajmuje pozycję #10 na liście Billboard Top 200 oraz pokrywa się złotem u [[Stany Zjednoczone|USA]]. Utwór "Trust"„Trust” jest nominowany do nagrody [[Nagroda Grammy|Grammy]] w 1998 roku w kategorii [[Best Metal Performance]].

W 1998 dwa utwory Megadeth – cover "Grabbag"„Grabbag” Lee Jacksona oraz "New„New World Order"Order” zostają wykorzystane przy tworzeniu gry [[Duke Nukem (gra komputerowa)|Duke Nukem]].

Na początku roku 1999 muzycy wkraczają do studia, by nagrać materiał na nowy album. W trakcie nagrywania narasta konflikt między [[Marty Friedman]]em a [[Dave Mustaine]]m. [[Marty Friedman|Friedman]] chce nagrywać bardziej popowe kawałki, traci zainteresowanie metalem, ponadto jest wściekły, bo bez jego wiedzy i zgody zamieniono jego solówkę z ''Breadline'' solówką [[Dave Mustaine|Mustaine'a]]<ref>{{Cytuj | url=https://www.ultimate-guitar.com/news/general_music_news/dave_mustaine_why_marty_friedman_left_megadeth.html | tytuł=Dave Mustaine: Why Marty Friedman Left Megadeth &#124; Music News @ Ultimate-Guitar.Com<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> | opublikowany=www.ultimate-guitar.com | data dostępu=2017-11-25}}</ref>. Ostatecznie nowa płyta jest tak różna od poprzednich, że [[Capitol Records]] początkowo chce wydać ją jako dzieło samego [[Dave Mustaine|Dave Mustaine'a]], wokalista jednak nie zgadza się na to i ostatecznie ''[[Risk]]'' ukazuje się jako album Megadeth.

Utwór "Crush„Crush'em"em” trafia na ścieżkę dźwiękową filmu ''[[Uniwersalny żołnierz: Powrót]]''.

W sierpniu grupa nagrywa cover utworu [[Black Sabbath]] – "Never„Never Say Die"Die”, który trafia na drugą płytę [[tribute album]]u ''[[Nativity in Black]]''.

We wrześniu 2008 roku na rynek wychodzi kolejny album "the„the best of"of”, zatytułowany Anthology: Set the World Afire.

=== ''Endgame'' (2009-20102009–2010) ===

=== ''Th1rt3en'' (od 2011-20132011–2013) ===

1 listopada 2011 roku album został wydany, producentem był Johnny K. Z albumu wyodrębniono single "Public„Public Enemy No.1"1” oraz "Whose„Whose Life (Is It Anyways?)"”. Pierwszy z nich został nominowany do 54. rozdania Granny Awards w kategorii "Best„Best Hard Rock/Heavy Metal Performance"Performance”, drugi – na 55. rozdaniu w tej samej kategorii, przegrywając z utworem zespołu Halestorm "Love„Love Bites (So Do I)"”.

23 kwietnia 2013 „Super Collider” został wypuszczony jako singiel dostępny na iTunes. 18 maja za pośrednictwem Twittera udostępniono kolejny utwór z płyty, "Kingmaker"„Kingmaker”. Płyta zadebiutowała na 6 miejscu listy Billboard 200.

Istotny był wizerunek Megadeth. Już w samej nazwie kryło się przesłanie. Nihilistyczne teksty, w których często pojawiał się motyw umierania i samobójstwa, naraził grupę na oskarżenia o uprawianie kultu śmierci, choć teksty świadczyły o czymś zupełnie innym. Grupa Megadeth często w swoich piosenkach zamieszczała przesłania [[polityka|polityczne]]. Można to usłyszeć min. w takich utworach jak: "Amerikhastan"„Amerikhastan”, "Kill„Kill the King"King”, czy "Symphony„Symphony of Destruction"Destruction”. Teksty piosenek zespołu często traktują też o osobistych przeżyciach Mustaine'a. Nierzadko wzbudzają kontrowersje. Zespół nie unika w swoich tekstach tematu wojny (także atomowej). Piosenka ''Truth be told'' przytacza biblijny motyw o Kainie i Ablu.

Megadeth pojawiło się w wielu filmach i programach telewizyjnych, włącznie z ''[[Simpsonowie|Simpsonami]]'', gdzie pokazano "diepoda"„diepoda”, z opcjami: natychmiastowa śmierć, wolna i bolesna śmierć i "Megadeath"„Megadeath” (Megaśmierć), ''[[Przystanek Alaska]]'' kiedy postać [[Shelly Tambo]] ogłosiła, że czyjaś rana wygląda jak okładka albumu Megadeth ("Looks„Looks like a Megadeth album cover"cover”). W ''[[Mad About You]]'' i ''[[The Drew Carey Show]]'' [[Dave Mustaine]] zagrał solówkę na scenie. W ''[[Z Archiwum X]]'' [[Fox Mulder]] nadmienił [[Dana Scully|Danie Scully]] o Megadeth. W kreskówce ''[[Duck Dodgers]]'' zespół pojawił się w rysunkowej formie w epizodzie w 2005 roku. Odcinek nosił nazwę ''In Space, Nobody Can Hear You Rock''. Zespół wystąpił z piosenką "Back„Back in the Day"Day”<ref name="IMDBIMDb">Internet Movie Database „''Dave Mustaine IMDBIMDb webpage''”, reported by [http://www.imdb.com/name/nm0615962/ IMDB.com]; dostęp 20 listopada 2006.</ref>.

Fikcyjny kreskówkowy zespół [[Dethklok]] przyjął taką samą pozę jak Megadeth na jednym ze zdjęć grupy. O Megadeth słyszymy m.in. w ''[[Świat Wayne’a 2|Świecie Wayne'aWayne’a 2]]'', kiedy Honey Hornee ([[Kim Basinger]]) pyta Gartha ([[Dana Carvey]]) "Don„Don't you just love music?"”, na co on odpowiada "Got„Got any Megadeth?"”. Film "The„The Van"Van” [[Stephen Frears|Stephena Frearsa]] (na podstawie irlandzkiej powieści [[Roddy Doyle|Roddy'egoRoddy’ego Doyle'aDoyle’a]]), z [[Colm Meaney|Colmem Meaney]] i Donalem O'KellyO’Kelly, zawiera ujęcie gdzie dwóch właścicieli vana z frytkami i rybą czekają na zewnątrz odbywającego się właśnie koncertu Megadeth, sprzedając fast foody przedstawicielom subkultury metalowej.

Wzmianka o zespole pojawia się także w filmie z 1991 roku, o nazwie ''[[Bill & Ted's Bogus Journey]]'', gdzie dwóch bohaterów trafia do piekła. Bill ([[Alex Winter]]) mówi:"Ted, you know, if I die, you can have my Megadeth collection"collection”<ref>Internet Movie Database „''Memorable Quotes from Bill & Ted's Bogus Journey''”, reported by [http://www.imdb.com/title/tt0101452/quotes IMDB.com]; dostęp 20 listopada 2006.</ref>. Bill mówi też "„ In School of Rock, Jack Black's former band is named "MaggotDeth"„MaggotDeth”, co jest aluzją do Megadeth. W filmie ''[[Airborne (film)|Airborne]]'', kiedy główny bohater wchodzi do pokoju Wileya ([[Seth Green]]), można zobaczyć wielki plakat ''[[Countdown to Extinction]]''<ref>[http://www.imdb.com/title/tt0106233/ IMDB]</ref>. W telewizyjnych odcinkach Willa i Grace, Grace ma sąsiada, który pyta ją o najbardziej romantyczną piosenkę Megadeth. W filmie ''[[Przylądek strachu (film 1991)|Cape Fear]]'' z 1991 roku, Danielle posiada plakat Megadeth zawieszony na ścianie, z okładką z albumu ''[[Rust in Peace|Rust In Peace]]''<ref>Scorsese, Martin (Director), Wesley Strick (writer) : '''Cape Fear''', 1991, Universal Pictures</ref>.

Megadeth znajduje się na ścieżkach dźwiękowych do filmów: ''[[Shocker (film)|Shocker]]'', ''[[Bill & Ted's Bogus Journey]]'', ''[[Bohater ostatniej akcji]]'', ''[[Demon Knight|Tales from the Crypt Presents: Demon Knight]]'', ''[[Super Mario Bros. (film)|Super Mario Bros.]]'', i ''[[Uniwersalny Żołnierz: Powrót]]''. Muzyka zespołu pojawia się także w grach wideo, m.in. w [[Ultimate Fighting Championship]]. [[Peace Sells... But Who's Buying?|Peace Sells]] zawarte jest w radiostacji [[V-Rock]] w grze [[Grand Theft Auto: Vice City]], tak samo jak w grze z 2003 roku, ''[[True Crime: Streets of LA]]''. Cover "Symphony„Symphony of Destruction"Destruction” pojawia się w grze z [[PlayStation 2|Playstation 2]], ''[[Guitar Hero (seria)|Guitar Hero]]'', ''[[WWE SmackDown! vs. RAW 2006]]'' i ''[[Flatout 2]]''. Cover ''[[Hangar 18]]'' pojawia się w grze [[Guitar Hero II]] na [[PlayStation 2|Playstation 2]] i [[Xbox 360]]<ref name="IMDBIMDb" />, a ''[[Sweating Bullets]]'' pojawiło się w ''[[Guitar Hero 5]]''. Megadeth napisało również piosenkę ''[[Gears of War]]'' na potrzeby gry o tej samej nazwie, na platformę [[Xbox 360]]. Utwór ten zawarty jest na albumie ''[[United Abominations]]''. Podczas gry w [[NFL Street 3]] możemy usłyszeć remiks piosenki "Symphony„Symphony of Destruction"Destruction”. Piosenka ''[[Peace Sells... But Who's Buying?|Peace Sells]]'' trafi na soundtrack do ''[[Rock Band 2]]''.

[[Plik:Chris Boderick Metalmania 2008 cropped.jpg|mały|250px240px|[[Chris Broderick]]]]

|<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.rockonthenet.com/archive/1991/grammys.htm | tytuł = 33rd Grammy Awards – 1991 presented February 20, 1991| opublikowany = www.rockonthenet.com | język = en | data dostępu = 2016-02-10}}</ref>

|<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.rockonthenet.com/archive/1992/grammys.htm | tytuł = 34th Grammy Awards – 1992 presented February 25, 1992 | opublikowany = www.rockonthenet.com | język = en | data dostępu = 2016-02-10}}</ref>

|<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.rockonthenet.com/archive/1993/grammys.htm | tytuł = 35th Grammy Awards – 1993 presented February 24, 1993| opublikowany = www.rockonthenet.com | język = en | data dostępu = 2016-02-10}}</ref>

|<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.rockonthenet.com/archive/1994/grammys.htm | tytuł = 36th Grammy Awards – 1994 held March 1, 1994| opublikowany = www.rockonthenet.com | język = en | data dostępu = 2016-02-10}}</ref>

|"99„99 Ways to Die"Die”

|<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.rockonthenet.com/archive/1995/grammys.htm | tytuł = 37th Grammy Awards – 1995 held March 1, 1995 | opublikowany = www.rockonthenet.com | język = en | data dostępu = 2016-02-10}}</ref>

|<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.rockonthenet.com/archive/1996/grammys.htm | tytuł = 38th Grammy Awards – 1996 held February 28, 1996 | opublikowany = www.rockonthenet.com | język = en | data dostępu = 2016-02-10}}</ref>

|<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.rockonthenet.com/archive/1998/grammys.htm | tytuł = 40th Grammy Awards held February 25, 1998 | opublikowany = www.rockonthenet.com | język = en | data dostępu = 2016-02-10}}</ref>

|<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.metalinjection.net/latest-news/lamb-god-megadeth-slayer-grammy-nominees | tytuł = LAMB OF GOD, MEGADETH, SLAYER are among Grammy nominees | opublikowany = www.metalinjection.net | język = en | data dostępu = 2016-02-10}}</ref>

|<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.latimes.com/la-et-env-grammys-nominees-2010-list-htmlstory.html | tytuł = Grammy Awards 2011: Winners and nominees for 53rd Grammy Awards | opublikowany = www.latimes.com | język = en | data dostępu = 2016-02-10}}</ref>

|"Public„Public Enemy No. 1"1”

|<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.blabbermouth.net/news/megadeth-behind-the-scenes-footage-from-public-enemy-no-1-video-shoot/ | tytuł = MEGADETH: Behind-The-Scenes Footage From 'Public Enemy No. 1' Video Shoot | opublikowany = www.blabbermouth.net | język = en | data dostępu = 2016-02-10}}</ref>

|"Whose„Whose Life (Is It Anyways?)"”

|<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.blabbermouth.net/news/iron-maiden-megadeth-anthrax-lamb-of-god-among-grammy-awards-nominees/ | tytuł = IRON MAIDEN, MEGADETH, ANTHRAX, LAMB OF GOD Among GRAMMY AWARDS Nominees | opublikowany = www.blabbermouth.net | język = en | data dostępu = 2016-02-10}}</ref>