Hypocaustum: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Pilot Pirx (dyskusja | edycje)
uzupełnienie
Pilot Pirx (dyskusja | edycje)
→‎Działanie: rok 25 to czasy Witruwiusza, nie Oraty
Linia 10:
Hypocausta były wykorzystywane do ogrzewania [[term]] i domów prywatnych. Wzniesiona wysoko podłoga opierała się na słupkach, zwanych ''pilae'', na których układano stropy wyłożone warstwą płytek zalanych warstwą betonu, z drugą warstwą płytek na powierzchni. Przestrzenie pozostawione w ścianach służyły temu, aby gorące powietrze i dym z pieca mogły przejść przez nie i zostać wyprowadzone na zewnątrz przez ujścia przewodów w dachu. Dzięki temu gorące powietrze i dym nie przenikały do wnętrza pomieszczeń. Płytki ceramiczne umieszczano dla ogrzewania ścian. Pokoje wymagające największego ciepła położone były najbliżej pieca, którego ciepło można było zwiększać poprzez rozniecanie większego ognia. Uruchomienie hypocaustu było czynnością pracochłonną, wymagało stałego dozorowania mocy ognia, a ponieważ jako system był kosztowny w użytkowaniu, funkcjonował głównie w prywatnych willach i w łaźniach publicznych.
 
[[Witruwiusz]] opisuje jego budowę i eksploatację opierając się na pracy [[Sergiusz Orat|Sergiusza Orata]] z ok. 2580 roku p.n.e., i dodając szczegółowe informacje dotyczące paliwa. Opisuje także urządzenie do regulacji ciepła – wentylator z [[Brązy|brązu]] w kopule sufitu.
 
Wiele pozostałości hypocaustów przetrwało wśród ruin architektury rzymskiej w całej Europie, w zachodniej Azji i północnej Afryce. Hypocaust uważany jest za wynalazek, który poprawił higienę i warunki życia ludności, będąc zarazem poprzednikiem współczesnego centralnego ogrzewania.