Andriej Własow: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne techniczne |
drobne techniczne |
||
Linia 17:
|jednostki =
|stanowiska =
|wojny i bitwy = [[Wojna domowa w Rosji]]<br/>[[II wojna światowa]]
|późniejsza praca =
|odznaczenia = [[Plik:DEU Ostvolk Medal 2Kl Gold swords BAR.svg|40px]]<br/>{{order|OL (ZSRR)}} {{order|OCzSz}} {{order|OCzSz}} [[Plik:20 years saf rib.png|40px|Medal XX-lecia RKKA]]<ref group=uwaga>pozbawiony wszystkich radzieckich odznaczeń za zdradę kraju</ref>
Linia 30:
W 1930 wstąpił do [[Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego|Wszechzwiązkowej Partii Radzieckiej (bolszewików)]]. Od lutego 1933 służył w sztabie [[Leningradzki Okręg Wojskowy (ZSRR)|Leningradzkiego Okręgu Wojskowego]] jako zastępca szefa 1 sektora 2 oddziału. W 1935 objął funkcję zastępcy naczelnika oddziału przygotowania wojskowego, zaś w 1936 – naczelnika szkoleniowego oddziału kursów tłumaczy wojskowych. Od lipca 1937 dowodził [[215 Pułk śtrzelecki|215 Pułkiem Strzeleckim]], zaś od listopada tego roku – [[133 Pułk Strzelecki|133 Pułkiem Strzeleckim]]. W maju 1938 został odkomenderowany do sztabu Kijowskiego Samodzielnego Okręgu Wojskowego, w którym objął funkcję naczelnika 2-go oddziału. We wrześniu tego roku został dowódcą [[72 Dywizja Strzelecka|72 Dywizji Strzeleckiej]]. Jednocześnie w latach 1937-1938 jako członek trybunału wojskowego najpierw Leningradzkiego Okręgu Wojskowego, a potem Kijowskiego Samodzielnego Okręgu Wojskowego wydał kilkaset wyroków śmierci w sfabrykowanych procesach stalinowskich kadry oficerskiej Armii Czerwonej.
Pod koniec 1938 został wysłany wraz z kilkoma innymi oficerami do [[Chiny|Chin]] jako doradca wojskowy. W grudniu 1939 powrócił do [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|
Od ataku wojsk niemieckich na ZSRR 22 czerwca 1941 r. 4 Korpus Zmechanizowany toczył ciężkie walki w obronie [[Lwów|Lwowa]]. 17 lipca gen. A.A. Własow został wezwany przez marszałka [[Siemion Budionny|Siemiona M. Budionnego]] do [[Kijów|Kijowa]], gdzie stanął na czele [[37 Armia (ZSRR)|37 Armii]], broniącej miasta. Po odwrocie wojsk spod Kijowa i jego zajęciu przez Niemców udał się do [[Woroneż]]a. 10 listopada w [[Moskwa|Moskwie]] odbył spotkanie z [[Józef Stalin|Józefem Stalinem]]. W jego wyniku 20 listopada został dowódcą [[20 Armia (ZSRR)|20 Armii]], która broniła przedpola stolicy ZSRR. 6 stycznia 1942 r. awansował na generała porucznika, zaś 22 lutego tego roku został drugi raz odznaczony Orderem Lenina. Dowodząc 20 Armią, wykazał wybitne zdolności dowódcze. 10 marca mianowano go zastępcą dowódcy [[Front Wołchowski|Frontu Wołchowskiego]]. 15 kwietnia gen. A.A. Własow przejął dowództwo [[2 Armia Uderzeniowa|2 Armii Uderzeniowej]], aby wydostać ją z okrążenia, w jakim znajdowała się od 19 marca. 30 kwietnia Niemcy przystąpili do likwidacji armii. Próby wyrwania się z okrążenia, podejmowane przez gen. A. A. Własowa, nie dały jednak żadnych rezultatów, on sam zaś, po dwutygodniowej samotnej tułaczce, 12 lipca dostał się do niewoli we wsi Tuchowieci.
| |||