Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy: Różnice pomiędzy wersjami

|grafika = Legnica_Legnica -_Teatr_im Teatr im._Heleny_Modrzejewskiej Heleny Modrzejewskiej.jpg

'''Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy''' – państwowy [[teatr]] dramatyczny, działający w budynku dawnego teatru-[[opera (architektura)|opery]] z połowy XIX wieku. W 1991 obiekt wpisano do rejestru zabytków (nr rej.: 590/963/L z 17.06.1991)<ref>[https://www.nid.pl/pl/Informacje_ogolne/Zabytki_w_Polsce/rejestr-zabytkow/zestawienia-zabytkow-nieruchomych/stan%20na%2030.09.2017/DLN-rej.pdf Rejestr zabytków woj. dolnośląskiego].</ref>.

Budynek teatru w Legnicy zaprojektował [[Carl Ferdinand Langhans]] młodszy, twórca m. in. gmachu opery wrocławskiej. Teatr powstał w miejscu dawnych sukiennic. Pierwowzorem budowli miał być pałac Strozzich we [[Florencja|Florencji]]. Uroczystemu otwarciu sceny 25 grudnia 1842 roku towarzyszyło wystawienie sztuki Friedricha Halma „Syn puszczy” (''Der Sohn der Wildnis''). Kolejnym spektaklom towarzyszyło takie zainteresowanie, że do pilnowania porządku skierowano żołnierzy z miejscowego garnizonu, co i tak nie zapobiegło awanturom i wybijaniu szyb.

Przez niemal całe pierwsze stulecie działalności w nowym gmachu teatr nie miał stałego zespołu i funkcjonował na zasadzie obsługi gościnnej ([[impresariat]]u). Wystawiano zarówno przedstawienia teatralne, jak też operowe i [[operetka|operetkowe]]<ref name=''"historia teatru''">[http://www.teatr.legnica.pl/o-teatrze/32-zarys-dziejow-teatru-w-legnicy Zarys dziejów teatru w Legnicy].</ref>.

W latach 1891-931891–1893 nastąpiło dostosowanie budynku do przepisów przeciwpożarowych; powstały wtedy m.in. drogi ewakuacyjne i zamontowano żelazną kurtynę. Kolejną modernizację teatr przeszedł w latach 1938-391938–1939<ref>[http://de.liegnitz.pl/index.php?OBJ/35 Teatr Miejski] na liegnitz.pl.</ref>.

Od 1933 roku uruchomiono w Legnicy stały [[teatr wielodziałowy]], kierowany przez [[intendent]]a. W latach 1938-19431938–1943 był nim Richard Rückert. W tym czasie wystawiano zarówno błahe farsy i operetki, ale także poważne dramaty oraz opery, w tym dzieła Wagnera. Wśród utworów dramatycznych nie brakowało ani utworów zwolenników nazizmu, ani niemieckiej klasyki (Goethe, Schiller, Lessing), ani też utworów współczesnych (np. Hauptmanna)<ref name=''"historia teatru''" />. Kres opery i teatru nastał we wrześniu 1944 roku w związku z powołaniem większości aktorów do wojska<ref name=''"historia teatru''" />.

Zaraz po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] budynek teatru splądrowali żołnierze [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]], wynosząc wszystko co nie było trwale przymocowane. Po 1945 teatr był przez 20 lat w wyłącznym użytkowaniu [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]]. W 1964 budynek oddano władzom polskim, jednakże wcześniej pozbawiono go całości wyposażenia, łącznie z kurtyną i instalacją grzewczą<ref>Marcin Wojciechowski "[http://wyborcza.pl/1,75515,10081732,Legnica_wielu_narodow.html Legnica„Legnica wielu narodównarodów”]" Gazeta Wyborcza 8 sierpnia 2011.</ref>.

Po powstaniu woj. legnickiego, istnienie teatru stało się ambicją miejscowych władz partyjnych i administracyjnych. Po zgromadzeniu niezbędnych funduszy przystąpiono do prac budowlanych, w czasie których zniszonozniszczono zabytkowy, [[neoklasycyzm|neoklasyczny]] charakter wnętrz. Fasadę teatru pomalowano dopiero w noc przed oficjalnym otwarciem, korzystając z drabin strażackich podstawionych z polecenie wojewody. Otwarciu teatru 27 listopada 1977 roku towarzyszyła premiera „Lata w Nohant” Jarosława Iwaszkiewicza w reżyserii Józefa Wyszomirskiego<ref name=''"historia teatru''" />.

Otwarty w 1977 państwowy teatr dramatyczny do 1991 roku funkcjonował pod nazwą Teatr Dramatyczny, potem (w połączeniu z Wojewódzkim Domem Kultury i Galerią Sztuki) jako Centrum Sztuki -– Teatr Dramatyczny. Od 1999 roku nosi imię Heleny Modrzejewskiej. Uczestniczy w najważniejszych krajowych przeglądach i festiwalach, zdobywając prestiżowe nagrody (m.in. w Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, [[Ogólnopolski Festiwal Sztuki Reżyserskiej „Interpretacje”|Festiwalu Sztuki Reżyserskiej "Interpretacje"„Interpretacje”]] w Katowicach, [[Festiwal Szekspirowski|Festiwalu Szekspirowskim]] w Gdańsku itd.)<ref>{{Cytuj|url = http://teatr.legnica.pl/o-teatrze|tytuł = O teatrze|opublikowany = teatr.legnica.pl|data dostępu = 2016-01-25}}</ref>; prezentuje swoje spektakle także poza granicami kraju (Czechy, Niemcy, Wielka Brytania, Słowacja, Słowenia, Rosja i USA -– 2009, Argentyna -– 2013, Turcja -– 2014). Misją legnickiego teatru jest przedstawianie „prawdziwych historii w prawdziwych miejscach”, np. starych halach fabrycznych czy zrujnowanym kinie. Historie te często dotyczą Legnicy, podtrzymując tym samym i utrwalajac tożsamość miasta. Najważniejsze spektakle Teatru Modrzejewskiej to: ''Ballada o Zakaczawiu (2000,'' wersja TV 2002''),'' ''Wschody i Zachody Miasta (2003,'' wersja TV 2005), ''Made in Poland (2004,'' wersja TV 2005), ''Otello (2006), Łemko (2007)'', ''III Furie (2011,'' wersja TV 2012), ''Orkiestra (2011,'' wersja TV 2013). Teatr organizował w Legnicy Międzynarodowy Festiwal Teatralny „Miasto” (2007, 2009), którego sceną były zrujnowane legnickie przestrzenie, i współorganizował Festiwal Teatru Nie-Złego (2011, 2012). W Teatrze Modrzejewskiej reżyserują tacy twórcy, jak [[Jacek Głomb]], [[Lech Raczak]], [[Piotr Cieplak]], Paweł Kamza, Ondrej Spišák, [[Przemysław Wojcieszek]].

14 listopada 2017 teatr został odznaczony [[Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”|Srebrnym Medalem "Zasłużony„Zasłużony Kulturze Gloria Artis"Artis”]]<ref>{{Cytuj |tytuł = MKiDN -– Medal Zasłużony Kulturze -– Gloria Artis |data dostępu = 2018-01-14 |opublikowany = www.mkidn.gov.pl |url = http://www.mkidn.gov.pl/pages/strona-glowna/ministerstwo/odznaczenia/medal-zasluzony-kulturze---gloria-artis.php |język = pl}}</ref>.