Wersja z 11:36, 16 lip 2018 edytuj AndrzeiBOT (dyskusja \| edycje) Boty 391 617 edycji m Poprawiam linki do ujednoznacznień, drobne zmiany typogrficzne ← poprzednia edycja		Wersja z 11:44, 1 sty 2019 edytuj anuluj edycję Wiktoryn (dyskusja \| edycje) Redaktorzy, Administratorzy 71 797 edycji m poprawa przek., WP:SK, drobne techniczne następna edycja →
Linia 50: {{Sukcesja apostolska infobox/wiersz\|[[Teofil Bromboszcz]]\|3 czerwca 1934}} {{Sukcesja apostolska infobox/wiersz\|[[Jan Kanty Lorek]]\|7 czerwca 1936}} {{Sukcesja apostolska infobox/wiersz\|[[Antoni ~~Jacek~~ Zimniak]]\|18 października 1936}} {{Sukcesja apostolska infobox/wiersz\|[[Juliusz Bieniek]]\|25 kwietnia 1937}} }} Linia 58: [[Plik:JozefGawlina.jpg\|thumb\|240px\|J.Gawlina (po lewej stronie zdjęcia) w trakcie wizyty u żołnierzy Armii Andersa]] [[Plik:Jozef Gawlina pomnik Raciborz.png\|thumb\|240px\|Pomnik arcybiskupa Józefa Gawliny. Rynek w Raciborzu]] '''Józef Feliks Gawlina''', generał dywizji Wojska Polskiego, doktor (ur. [[18 listopada]] [[1892]] w [[Strzybnik]]u, zm. [[21 września]] [[1964]] w [[Rzym]]ie) – [[~~katoliccy biskupi~~Biskupi polowi Wojska Polskiego\|biskup polowy]] [[Wojsko Polskie (II RP)\|Wojska Polskiego]]. „Biskup – Tułacz” w określeniu Jana Pawła II, „Prawdziwy Pasterz” nazwany przez Sekretariat Generalny Soboru Watykańskiego po śmierci. == Dzieciństwo i młodość == Linia 67: == Biskup polowy == Po zatargu biskupa polowego [[Stanisław Gall\|Stanisława Galla]] z marszałkiem [[Józef Piłsudski\|Józefem Piłsudskim]] i zgodzie Watykanu na dymisję Galla, Józef Gawlina został kandydatem na tę funkcję. Piłsudski w dniu 7 lutego 1933 przeprowadził z Gawliną rozmowę w której wyraził zgodę na objęcie funkcji biskupa polowego. Jednocześnie przedstawił, jako minister Spraw Wojskowych swoje wymagania. Przełożonym biskupa był osobiście Piłsudski, sprawy techniczne i organizacyjne miał załatwiać płk [[Adam Korwin-Sokołowski]] szef Gabinetu Ministra. Spory między nim a Sokołowskim miał godzić Piłsudski. Określił też Gawlinie zadania działalności duszpasterstwa wojskowego, gdyż jak twierdził w tej dziedzinie po jego poprzedniku był: ''duży bezwład i nieporządek niemający sobie równego w innej części wojska''<ref name=autonazwa1>A. Korwin-Sokołowski, Fragmenty wspomnień 1910-1945, wyd. Editions Spotkania Paryż 1985</ref>. Po rezygnacji biskupa Stanisława Galla, 14 lutego 1933 został mianowany [[~~katoliccy biskupi~~Biskupi polowi Wojska Polskiego\|biskupem polowym]] Wojska Polskiego ze starszeństwem od 1 stycznia 1932. Sakrę biskupią otrzymał 19 marca 1933 w Królewskiej Hucie (dziś Chorzów) z rąk kard. Augusta Hlonda, bp. [[Stanisław Adamski (biskup)\|Stanisława Adamskiego]] i bp. [[Wincenty Tymieniecki\|Wincentego Tymienieckiego]] w parafii św. Barbary, w której sprawował dotychczas funkcję proboszcza. Wierni kościoła św. Barbary ufundowali tablicę z związku z odejściem biskupa, która zawisła w zakrystii kościoła. Kardynał [[August Hlond]] (także syn Ziemi Śląskiej) był jego przewodnikiem i opiekunem, a także protektorem. Po objęciu stanowiska biskupa polowego gen. Gawlina zachował struktury Kurii. Pozostały dwa wydziały: organizacyjno-administracyjny i oświatowo-wychowawczy oraz referat greckokatolicki. Kurii podlegały:Dziekanat Generalny, dziekani Okręgów Korpusów, starsi kapelani, kapelanii oraz proboszcze. W tym czasie w Kurii było 128 księży. Gawlina wprowadzał w Kurii reformy. Jeździł po najodleglejszych jednostkach i poligonach. Nazywano go „biskupem-wędrowcem”. W kontaktach z żołnierzami i kadrą przyjął postawę otwartą. Starał się pomóc ludziom. Kapłanom stawiał wysokie wymagania, co nie czyniło go wśród duchowieństwa Kurii Polowej zbyt popularnym. Swym postępowaniem niejednokrotnie narażał się przełożonym wojskowym i władzom państwowym. Przykładem odwagi cywilnej był udział w pogrzebie [[Wojciech Korfanty\|Wojciecha Korfantego]] w dniu 20 sierpnia 1939 w Katowicach. Był na pogrzebie jedynym biskupem przybyłym z Warszawy. W sprawie W. Korfantego interweniował wcześniej niejednokrotnie u władz, w tym u J. Piłsudskiego. W Wojsku Polskim zorganizował liczne ośrodki duszpasterstwa polowego. Zaczęły dobrze funkcjonować kościoły garnizonowe i szkolne. Poświęcał dużo czasu na pracę z młodzieżą zrzeszoną w Hufcach Służby Młodzieży, utworzonych dekretem Prezydenta RP 22 czerwca 1936 r. Linia 133: {{SORTUJ:Gawlina, Józef}} [[Kategoria:Polscy biskupi ~~polowi~~Wojska Polskiego]] ~~[[Kategoria:Biskupi polowi i dziekani generalni II Rzeczypospolitej\|*2]]~~ [[Kategoria:Biskupi warszawscy]] [[Kategoria:Członkowie I Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej]]

Józef Gawlina: Różnice pomiędzy wersjami