ST Brda: Różnice pomiędzy wersjami

'''ST Brda''' (GDY-261) – polski [[trawler]] typu [[Trawlery typu B 10|B10]], zbudowany w [[Stocznia Gdańska|Stoczni Gdańskiej]]. Należał do Przedsiębiorstwa Połowów Dalekomorskich i Usług Rybackich [[Dalmor]]. Zatonął 10 stycznia 1975 roku wraz z 10 członkami załogi (jedenasta ofiara zmarła w szpitalu na skutek zawału serca) w [[Dania|duńskim]] porcie [[Hanstholm]].

Na łowiącym na [[Morze Północne|Morzu Północnym]] ST Brda zachorowaniu na [[zapalenie ucha środkowego]] uległ pierwszy oficer. Chory był również radiooficer. Próby leczenia [[streptomycyna|streptomycyną]] dostępną na kutrzestatku (zlecenie wydał lekarz z [[Gdynia|Gdyni]] konsultujący przez radio) nie przyniosły skutku. W tej sytuacji kapitan statku otrzymał polecenie zawinięcia do portu i przekazania chorującego na ląd.

Statek dopłynął w pobliże portu wieczorem i mimo wysokiego [[stan morza|stanu morza]] zdecydował się na próbę wpłynięcia. Podczas wpływania do portu statek został zniesiony przez prąd na lewo od toru wodnego w stronę główki falochronu[[falochron]]u i uderzył o dno, co doprowadziło do uszkodzenia steru i jego zablokowania w pozycji prawo na burt. W tej sytuacji kapitan Andrzej Zieliński rzucił obie [[Kotwica|kotwice]]. Kotwice zostały rzucone nie jednocześnie, lecz najpierw jedna z prawej [[Burta (statek wodny)|burty]], a później druga. Fakt ten ma znaczenie ze względu na upływ czasu.

Cała 27-osobowa załoga zdołała opuścić wnętrze kadłuba i zgromadziła się w dwóch grupach: na [[Dziób jednostki pływającej|dziobie]] oraz na [[Śródokręcie|śródokręciu]] w okolicach [[Mostek kapitański|mostka]].

Jeszcze stojąc na kotwicach kapitan Brdy poprosił kapitana portu o holowniki[[holownik]]i. Port Hanstholm nie dysponował etatowymi holownikami i statkami ratowniczymi (Izba Morska uznała to za zaniedbanie kierownictwa), więc holowania podjął się duński trawler przebywający w porcie. Wypłynięcie tego statku uległo opóźnieniu, bo wpierw negocjowano warunki zapłaceniazapłaty za akcję ratowniczą. Wcześniej proponowano podjęcie załogi, na co nie chciał się zgodzić kapitan „Brdy” – nie zdążono przed katastrofą dojść do porozumienia.

Wezwany helikopter ratowniczy podjął najpierw siedmioosobową grupę z dziobu. W czasie odstawiania jej na ląd około godziny 1.30 wielka fala sztormowa uderzyła w kadłub i zmyła z niego pozostałą grupę 10 członków załogi między kadłub a falochron, na zalane mazutem[[mazut]]em łamacze fal.

Izba Morska uznała winę kapitana, który niewłaściwie prowadził [[nawigacja|nawigację]] schodząc z linii nabieżnika[[nabieżnik]]a portowego. Ponadto według map portu głębokość wody była większa o kilka metrów niż w rzeczywistości, ale i tak wystarczająca dla zanurzenia statku – jednakże kierownictwo portu rzadko uaktualniało mapy w przypadku miejsc poza wyznaczonymi [[Tor wodny|torami wodnymi]], co wiązało się z tym, że mogły tam znajdować się miejsca o znacznie mniejszej głębokości.