Karolingowie: Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:Western Empire as divided at Verdun 843.jpg|thumb|240px|Podział państwa Karolingów ([[843]]) oraz sąsiedzi za Łabą "[[Plemiona lechickie|Lechs]]"]]

'''Karolingowie''' – [[dynastia]] [[Frankowie|frankijska]] wywodząca się od [[Karol Młot|Karola Młota]], panująca w latach [[753]]-[[987]]. Pierwszym jej przedstawicielem miał być [[Arnulf z Metzu]]. Początkowo [[majordom]]owie dynastii [[Merowingowie|Merowingów]]. Odsunęli ich od władzy w [[751]] i sami objęli tron za zgodą możnowładztwa i papiestwa. Po śmierci [[Ludwik I Pobożny|Ludwika Pobożnego]] państwo frankijskie zostało podzielone na trzy części: zachodnią (''Francia occidentalis''), wschodnią (''Francia orientalis'') i środkową ciągnącą się od [[Region Flamandzki|Flandrii]] po północną [[Italia (kraina historyczna)|Italię]] i brzegi [[Morze Śródziemne|Morza Śródziemnego]].

 

== Historia ==

 

Synowie Młota, [[Karloman (syn Karola Młota)|Karloman]] i [[Pepin Krótki]], po śmierci ojca podzielili królestwo Franków między siebie. Karloman otrzymał Austrazję, [[Szwabia|Szwabię]] i [[Turyngia|Turyngię]], Pepin Neustrię i Burgundię, a swojego najmłodszego, przyrodniego brata [[Griffo]] umieścili w klasztorze<ref>P. Riché, ''Karolingowie'', s.53.</ref>. W roku 743 na tronie Frankońskim - zdobytym wcześniej przez Karola Młota - osadzili [[Childeryk III|Childeryka III]], prawowitego władcę z dynastii [[Merowingowie|Merowingów]]<ref name=":0" />. Obaj bracia rządzili swoimi częściami zgodnie, wspierając się wzajemnie. W [[747]] roku Karloman zrezygnował z władzy i został mnichem w klasztorze na [[Monte Cassino]]. Pepin przejął faktycznie całą władzę w królestwie Franków. W październiku [[751]] roku na zwołanym przez siebie zjeździe feudałów frankijskich w [[Soissons]] dokonał za przyzwoleniem feudałów zamachu stanu, detronizował króla Childeryka III<ref name=":0" /> i został konsekrowany na króla Franków przez [[Bonifacy-Winfrid|świętego Bonifacego]] jako pierwszy władca z dynastii Karolingów. Wcześniej od [[Zachariasz (papież)|papieża Zachariasza]] otrzymał poparcie w formie rozporządzenia, by tytuły królewskie nadawano tym, którzy realnie sprawują władzę. Jego prawo do władzy pozostawało jednak wciąż dyskusyjne, dlatego zawarł sojusz z papiestwem, zaproponowany przez kolejnego papieża, [[Stefan II (papież)|Stefana II]]. Zalegalizował on jego władzę przez namaszczenie w dniu 28&nbsp;lipca 754 roku w bazylice [[Bazylika Saint-Denis|Saint-Denis]] pod Paryżem, a tym samym zobowiązał go do obrony Rzymu przed [[Longobardowie|Longobardami]]. Prowadził on kampanię przeciw Longobardom ([[754]]), wyniku której powstało [[Państwo Kościelne]]. W latach 752-760 prowadził walki z Arabami z [[Półwysep Iberyjski|Półwyspu Iberyjskiego]].

[[Plik:Frankish Empire 481 to 814-pl.svg|thumb|270px|Mapa rozwoju Imperium Franków w latach 481-814]]