Wikipedia

Węglik krzemu: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
lit.
Anulowanie wersji 55551151 autorstwa 46.169.64.238: było dobrze, drobne redakcyjne, wikizacja, drobne techniczne, ilustracja
Znacznik: Anulowanie edycji
Linia 1:
{{dopracować|zweryfikować}}
[[Plik:SiC p1390066.jpg|thumb|250px|WęglikMonokryształ węgliku krzemu]]
[[Plik:Moissanite ring natural light.jpg|thumb|Pierścionek z moissanitami]]
'''Węglik krzemu''' ('''karborund''') – [[materiał]] [[ceramika|ceramiczny]] z grupy [[węgliki|węglików]] o ogólnym wzorze [[Krzem|Si]][[Węgiel (pierwiastek)|C]]. Występuje w naturze jako niezwykle rzadki minerał [[moissanit]]. Istnieją jego dwie odmiany krystaliczne α i β.
 
Węglik krzemu znalazł się w obszarze zainteresowań nauki pod koniec XIX w., w związku z poszukiwaniami nowych, niedrogich materiałów ściernych. Pierwsza metoda, opatentowana przez jej wynalazcę, [[Edward Goodrich Acheson|E. G. Achesona]], polegała na reakcji [[Ditlenek krzemu|krzemionki]] i [[Węgiel (pierwiastek)|węgla]] w piecu elektrycznym. Do dzisiaj jest stosowana ona w nieznacznie tylko zmodyfikowanej formie. Węglik krzemu można też otrzymywać w wyniku [[piroliza|pirolizy]] [[polikarbosilan]]ów<ref>{{Cytuj pismo | nazwiskoautor = YangDelin |Lai, imięPing =Xiao, Daxiang | nazwisko2 = Yu | imię2 = Yuxi | nazwisko3 = Zhao | imię3 = Xiaofeng | nazwisko4 = Song | imię4 = Yongcai | nazwisko5 =Eddie Lopez-Honorato, |Yongcai imię5Song, =Xiaofeng EddieZhao | tytuł = Fabrication of Silicon Carbide (SiC) Coatings from Pyrolysis of Polycarbosilane/Aluminum | czasopismo = Journal of Inorganic and Organometallic Polymers and Materials |data = 2011 |wolumin = 21 | wydanienumer = 3 | stronys = 534–540 | data = 25 marca 2011 | doi = 10.1007/s10904-011-9481-y | język = en |dostęp=z}}</ref>.
 
Węglik krzemu zwany jest czasami karborundem ze względu na jego twardość, która zawiera się pomiędzy twardością [[diament]]u i [[korund]]u.
Linia 9 ⟶ 10:
Główną zaletą węgliku krzemu jest jego [[twardość]], której wartość wynosi według [[Skala twardości Brinella|skali Brinella]] 1150{{fakt|data=2009-06}}, według [[Skala twardości Mohsa|skali Mohsa]] 9,5. Inną jego zaletą jest bardzo wysoka odporność termiczna. Jest to jednak materiał kruchy. W czystej postaci jest bezbarwny, spotykane najczęściej zabarwienie powodowane jest zanieczyszczeniem. Pod [[warunki normalne|normalnym ciśnieniem]] nie ulega stopieniu, ale sublimuje w temperaturze powyżej 2500 °C.
 
Węglik krzemu bywa stosowany do pokrywania powierzchni ściernych[[Tarcie ruchowe|ciernych]] pracujących w wysokich temperaturach, na przykład powierzchni bocznych [[Cylinder (mechanika)|cylindrów silników]], a także jako [[Osłona termiczna|osłony termiczne]] w pojazdach kosmicznych.
Jednym z najnowszych zastosowań węgliku krzemu jest produkcja [[tranzystor mikrofalowy|tranzystorów mikrofalowych]].
 
W czystej postaci (moissanit) jest niekiedy wykorzystywany zamiast diamentu w biżuterii jako kamień ozdobny.
 
Właściwości węgliku krzemu:
 
* [[gęstość]] 3,217 g/cm³
Linia 24 ⟶ 25:
* [[utlenianie]] się w temperaturze powyżej 1400 °C, z tworzeniem warstwy ochronnej [[Ditlenek krzemu|SiO<sub>2</sub>]]
* wysoka [[przewodność cieplna]], lecz słaba [[konduktancja|elektryczna]] (półprzewodnik).
{{Commonscat|Silicon carbide}}
 
== Przypisy ==
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Węglik_krzemu”