Antoni Franciszek Sotkiewicz: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Linia 57:
Następnie był [[proboszcz]]em w [[Zbelutka|Zbelutce]] i [[Nowa Słupia|Słupi Nowej]], pełnił też funkcję asesora konsystorza{{r|Nitecki}}. Został profesorem sandomierskiego seminarium duchownego{{r|nota biograficzna}} i warszawskiej Akademii Duchownej{{r|Nitecki}}. Otrzymał godność [[kanonik]]a warszawskiego{{r|Nitecki}}. Będąc [[wikariusz|wikariuszem generalnym]], w okresie od 4 października 1872 do 16 czerwca 1883 [[administrator diecezji|zarządzał]] [[archidiecezja warszawska|archidiecezją warszawską]] w zastępstwie nieobecnego arcybiskupa metropolity [[Zygmunt Szczęsny Feliński|Zygmunta Szczęsnego Felińskiego]]{{r|Kalwarczyk}}. Był redaktorem „[[Przegląd Katolicki|Przeglądu Katolickiego]]”{{r|Nitecki}}.
 
15 marca 1883 papież [[Leon XIII]] mianował go [[biskup diecezjalny|biskupem diecezjalnym]] [[diecezja sandomierska|diecezji sandomierskiej]]. [[sakra|Sakrę biskupią]] otrzymał 20 maja 1883 w Petersburgu[[Sankt Petersburg]]u. Konsekrował go arcybiskup warszawski [[Wincenty Teofil Popiel|Wincenty Popiel]]{{r|nota biograficzna}}. [[Ingres]] do [[bazylika katedralna Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Sandomierzu|katedry sandomierskiej]] odbył 24 czerwca 1883. Zabiegał o wyrabianie posłuszeństwa wśród duchownych, wspomagał rozwijanie działalności zakonów bezhabitowych, przeprowadził renowację kościoła katedralnego{{r|Nitecki}}.
 
W 1897 udzielił [[sakra|sakry]] biskupowi diecezjalnemu wileńskiemu [[Stefan Aleksander Zwierowicz|Stefanowi Aleksandrowi Zwierowiczowi]]{{r|catholic-hierarchy}}.