Wikipedia

Irena Dziedzic: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
miejsce smierci - zmarła w Szpitalu Grochowskim
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Kelvin (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
39 185 edycji
redakcyjne, WP:SK+mSK+ToS+Bn
Linia 1:
{{Biogram infobox
|imię i nazwisko = Irena Dziedzic
|imię i nazwisko org =
|grafika = Irena Dziedzic 2006 by Kubik.JPG
|opis grafiki = Irena Dziedzic, 2006
|podpis =
|data urodzenia = [[20 czerwca]] [[1925]]
|miejsce urodzenia = [[Kołomyja]]
|data śmierci = [[5 listopada]] [[2018]]
|miejsce śmierci = [[Warszawa]]
|zawód = [[dziennikarz|dziennikarka]]
|odznaczenia =
|commons = Category:Irena Dziedzic
|wikicytaty = Irena Dziedzic
|www =
}}
'''Irena Dziedzic''' (właśc. Sylwia Irena Dziedzic<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Dziedzic Sylwia Irena -– Encyklopedia PWN |data = |data dostępu = 2018-12-29 |opublikowany = encyklopedia.pwn.pl |url = https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Dziedzic-Sylwia-Irena;3895728.html}}</ref>, ur. [[20 czerwca]] [[1925]] w [[Kołomyja|Kołomyi]], zm. [[5 listopada]] [[2018]]<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Irena Dziedzic nie żyje. Dziennikarka i prezenterka telewizyjna miała 93 lata |data = 2019-01-12 |data dostępu = 2019-01-12 |opublikowany = kultura.gazeta.pl |url = http://kultura.gazeta.pl/kultura/7,114628,24355592,irena-dziedzic-nie-zyje-dziennikarka-i-prezenterka-telewizyjna.html}}</ref>) – polska [[Dziennikarz|dziennikarka]] i prezenterka telewizyjna, twórczyni pierwszego polskiego [[talk-show]] ''[[Tele-Echo]]''.
 
== Życiorys ==
Jej rodzicami byli Antoni Dziedzic i Aleksandra Zajączkowska. Przed [[II wojna światowa|II wojną światową]] była uczennicą żeńskiej szkoły podstawowej, wychowanką w internacie s. Felicjanek[[Felicjanki|felicjanek]] przy ul. Janowskiej we [[Lwów|Lwowie]]. Po zajęciu we wrześniu 1939 miasta przez wojska [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radzieckie]], uczęszczała do koedukacyjnej szkoły średniej (tzw. dziesięciolatki) w dawnym gimnazjum żeńskim SS.[[Siostry Notre Dame|sióstr Notre Dame]] przy ul. Ochronek 8. Maturę zdała eksternistycznie w [[Kraków|Krakowie]]<ref>{{cytuj stronę|url=http://wiadomosci.onet.pl/prasa/irena-dziedzic-zelazna-dama-telewizji/4rt5mv|tytuł=Żelazna Irena|data=2015-06-18|opublikowany=Onet.pl|data dostępu=2015-08-11}}</ref>.
 
Pracę zawodową rozpoczęła 1946 w „[[Echo Krakowa|Echu Krakowa]]” jako redaktor depeszowy. Później krótko pracowała we wrocławskim „[[Słowo Polskie|Słowie Polskim]]”. Od 1948 w [[Warszawa|Warszawie]], gdzie początkowo pracowała jako depeszowiec w „[[Głos Ludu (gazeta w Polsce)|Głosie Ludu]]”, a następnie w „[[Express Wieczorny|Expressie Wieczornym]]” (depesze, działy: zagraniczny i kultury). Od 1952 w [[Polskie Radio|Polskim Radio]].
Linia 30:
Przez 4 lata (2002–2006) co tydzień można było słuchać jej publicystycznych felietonów ''Punkt widzenia'' w [[Polskie Radio Program I|Programie I Polskiego Radia]] (w audycji: ''Muzyka i aktualności''). Po felietonie, w którym mówiła o lustracji, ze współpracy zrezygnowano.
 
Była żoną (rozwód) inżyniera Janusza Bałabana. Dziennikarka mieszkała w Warszawie<ref>Tygodnik ''Rewia'', 2 grudnia 2015 Nr 49, s. 44-4544–45.</ref>.
 
Zmarła [[5 listopada]] [[2018]] roku, ale jej śmierć ujawniono 2 miesiące później, [[12 stycznia]] [[2019]] roku.
 
== Sprawa „kłamstwa lustracyjnego” ==
30 listopada 2010 Sąd Okręgowy Warszawa-Praga uznał ją za [[lustracja osób pełniących funkcje publiczne|kłamcę lustracyjnego]]<ref>{{cytuj stronę|url=http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80273,8742025,Sad__Irena_Dziedzic__klamca_lustracyjnym_.html|tytuł=Sąd: Irena Dziedzic „kłamcą lustracyjnym”|autor=dżek, PAP|data=2010-11-30|opublikowany=gazeta.pl|data dostępu=2010-10-30}}</ref>. W 2011 Sąd Apelacyjny, na jej wniosek, uchylił ten wyrok i skierował sprawę do ponownego rozpatrzenia.
 
W październiku 2012 r. ten sam Sąd Okręgowy Warszawa-Praga uznał, że jej oświadczenie lustracyjne było zgodne z prawdą<ref>(PAP), ''Irena Dziedzic nie jest kłamcą lustracyjnym''; w: „Polska. Dziennik Łódzki”, 19 X 2012, nr 245, s. 8; {{cytuj stronę|url=http://www.tvn24.pl/sad-znana-dziennikarka-nie-jest-klamca-lustracyjnym,283455,s.html|tytuł=Sąd: znana dziennikarka nie jest kłamcą lustracyjnym|data=2010-11-19|opublikowany=tvn24.pl|data dostępu=2012-10-19}}</ref>. Sprawę zakończył prawomocnie w dniu 25 marca 2013 roku Sąd Apelacyjny w Warszawie, oddalając apelację [[Instytut Pamięci Narodowej|IPN]] od wyroku I instancji. Możliwe jest wystąpienie IPN do [[Prokurator Generalny (Polska)|prokuratora generalnego]] z wnioskiem o złożenie [[Kasacja (Polska)|kasacji]] do [[Sąd Najwyższy (Polska)|Sądu Najwyższego]]<ref>{{cytuj stronę|url=http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114871,13628744,Sad__Irena_Dziedzic_nie_jest_klamca_lustracyjnym_.html|tytuł=Sąd: Irena Dziedzic nie jest kłamcą lustracyjnym. &#039;Są jeszcze sędziowie w Warszawie&#039;|data=2013-03-25|opublikowany=www.gazeta.pl|data dostępu=2013-03-25}}</ref>.
 
== Przypisy ==
Linia 44:
== Bibliografia ==
=== Publikacje i artykuły ===
* {{Cytuj|autor = Irena Dziedzic |tytuł = Teraz Ja... |data = 1992 |isbn = 83-85189-30-0 |miejsce = Warszawa |wydawca = Wyd. „Reporter” |oclc = 834058293 }}
 
=== Prasa i periodyki ===
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Irena_Dziedzic”