Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Anulowanie wersji 55558270 autorstwa 37.190.218.66 (dyskusja) to tylko wywiad prasowy Znacznik: Anulowanie edycji |
drobne techniczne |
||
Linia 75:
{{Cytat|„Z uwagi na to”, nakazywała Kwatera Główna Naczelnego Dowództwa Nr 220169 z 1 sierpnia 1944, „że wroga agentura usiłuje przenikać do rejonów działań bojowych Armii Czerwonej i osiąść na terytorium wyzwolonym Polski pod postacią oddziałów Armii Krajowej, Kwatera Główna rozkazała po wyjaśnieniu [chyba po ujawnieniu się – JMC] natychmiast rozbrajać oddziały zbrojne wchodzące w skład Armii Krajowej lub innych podobnych organizacji niewątpliwie mających w swoim składzie agentów niemieckich. Oficerów tych oddziałów internować, a szeregowych i podoficerów kierować do samodzielnego batalionu zapasowego [[1 Armia Wojska Polskiego|1 armii polskiej]] generała Berlinga.”<ref>Rozkaz Dowódcy Wojsk [[1 Front Białoruski|1 Frontu Białoruskiego]] do Dowódców Armii w związku z Dyrektywą o Rozbrajaniu Formacji Armii Krajowej, 2 sierpnia 1944, [[Jan Ciechanowski (historyk)|Jan Ciechanowski]], ''Powstanie Warszawskie. Zarys podłoża politycznego i dyplomatycznego'', wydanie uzupełnione i poszerzone, [[Bellona (wydawnictwo)|Bellona]] i Oficyna Aspra-JR, Pułtusk-Warszawa 2009, {{ISBN|978-83-7549-074-9}}, s. 423.</ref>}}.
[[Jan Ciechanowski (historyk)|Jan Ciechanowski]] konkluduje: {{Cytat|W dniu, w którym zaczynało się [[Powstanie warszawskie|Powstanie Warszawskie]], którego ostateczne powodzenie zależało, zgodnie z planem jego polskich autorów, od wejścia Armii Czerwonej do stolicy Polski, Stalin jednocześnie wypowiadał, w istocie, Armii Krajowej wojnę i zapowiadał jej całkowitą likwidację na wszystkich oswobodzonych od Niemców terenach. Co nie najlepiej wróżyło powstańcom i mieszkańcom Warszawy czekającym od samego wybuchu powstania na sowiecką pomoc. Stalin był niestety zdecydowany narzucić Polsce pro-sowiecki rząd, który sam w rzeczywistości stworzył, na przeszkodzie czemu stała Armia Krajowa i władze [[Polskie Państwo Podziemne|Polski Podziemnej]] i Rząd Polski w Londynie uznawany jeszcze przez naszych zachodnich aliantów. Przeszkodę tę, w postaci stołecznych oddziałów Armii Krajowej, mogli usunąć z drogi i jak wiemy usunęli jego główni, ale pod tym jednym i jedynym względem niezmiernie usłużni, przeciwnicy – Niemcy
6 sierpnia 1944 odbyły się w Moskwie rozmowy między premierem Rządu RP na uchodźstwie Stanisławem Mikołajczykiem i towarzyszącym mu [[Tadeusz Romer|Tadeuszem Romerem]] a przedstawicielami PKWN (m.in. Bierut, Osóbka-Morawski, Żymierski), które zakończyły się fiaskiem<ref>{{Cytuj|autor = Krystyna Kersten |tytuł = Narodziny systemu władzy. Polska 1943-1948 |data = 1990 |isbn = 83-85066-09-8 |miejsce = Poznań |wydawca = Kantor Wydawniczy SAWW |s = 76 |oclc = 834533924}}</ref>. Przedstawiciele PKWN zaproponowali Mikołajczykowi stanowisko premiera w przyszłym rządzie jedności narodowej za cenę odrzucenia konstytucji kwietniowej jako podstawy formowania nowych władz i proponowali przedstawicielom rządu na uchodźstwie 4 teki w nowym gabinecie<ref>Andrzej Leon Sowa „Kto wydał wyrok na miasto. Plany operacyjne ZWZ-AK (1940 – 1944) i sposoby ich realizacji.“ Wydawnictwo Literackie 2016, {{ISBN|978-83-08-06095-7}}, str. 387</ref>.
| |||