Andrzej Tyszkiewicz: Różnice pomiędzy wersjami

W Siłach Zbrojnych RP przeszedł ścieżkę od oficera-dowódcy do sztabowca. Służbę zawodową rozpoczął w [[8 Dywizja Zmechanizowana|8 Dywizji Zmechanizowanej]] w garnizonach [[Koszalin]] i [[Trzebiatów]] na stanowiskach: dowódcy plutonu i kompanii oraz szefa sztabu batalionu zmechanizowanego. Po ukończeniu akademii wojskowej w 1979 r. objął stanowisko starszego oficera operacyjnego – zastępcy szefa sztabu [[28 Pułk Zmechanizowany|28 Pułku Zmechanizowanego]], a następnie szefa sztabu [[36 Pułk Zmechanizowany Legii Akademickiej|36 Pułku Zmechanizowanego]] (1980-1982) i dowódcy [[32 Pułk Zmechanizowany|32 Pułku Zmechanizowanego]] (1982-1984). Następnie został przeniesiony do [[Warszawski Okręg Wojskowy|Warszawskiego Okręgu Wojskowego]], gdzie pełnił kolejno obowiązki dowódcy [[1 Pułk Zmechanizowany|1 Pułku Zmechanizowanego]] w [[Wesoła (Warszawa)|Wesołej]] (1984-1986), szefa sztabu [[1 Dywizja Zmechanizowana|1 Dywizji Zmechanizowanej]] w [[Legionowo|Legionowie]] i dowódcy [[6 Brygada Powietrznodesantowa|6 Brygady Powietrznodesantowej]] w Krakowie (1987-1988){{Fakt|data=2016-03}}. W 1988 r. w drodze wyróżnienia skierowany został na studia w Akademii Sztabu Generalnego [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]], po ukończeniu której kontynuował służbę w Dowództwie Warszawskiego Okręgu Wojskowego, m.in. jako: szef oddziału operacyjnego, szef sztabu-zastępca dowódcy (1990–1992) i szef szkolenia-zastępca dowódcy (1993–1994).