Zygmunt Poniatowski (duchowny): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Andrzei111 przeniósł stronę Zygmunt Poniatowski do Zygmunt Poniatowski (duchowny): miejsce na ujednoznacznienie
EmptyBot (dyskusja | edycje)
zbędne powtórzenie
Linia 48:
Jako „wróg ludu” został aresztowany w Bargłowie koło [[Augustów|Augustowa]] 19 stycznia 1949 o godz. 15. Zatrzymania dokonali pracownicy Wydziału V Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Białymstoku – kapitan Stefan Tomczak (naczelnik tego wydziału) i podporucznik Bogdan Załuski (kierownik V sekcji Wydziału V), przy pomocy pracowników operacyjnych i wartowników z Powiatowego UB w Augustowie. Akcja została przeprowadzona w głębokiej tajemnicy tak, że Kuria Biskupia w Białymstoku dopiero 15 lutego 1949 dowiedziała się o aresztowaniu – w odpowiedzi na list wikariusza kapitulnego Kurii Biskupiej ks. biskupa [[Czesław Rydzewski|Czesława Rydzewskiego]].
 
W spreparowanym akcie oskarżenia zarzucano ks. Poniatowskiemu, że jako wikariusz parafii Szumowo utrzymywał kontakty z członkiem [[Narodowe Zjednoczenie Wojskowe|Narodowego Zjednoczenia Wojskowego]] Bronisławem Karwowskim, od którego ponadto przyjął 200 tys. zł. podczas amnestii w 1947 w celu wykupienia z więzienia byłego komendanta NZW, inżyniera [[Romuald Kozioł|Romualda Kozła]], wykorzystując w tym celu znajomość z wiceministrem [[Bolesław Podedworny|Bolesławem Podedwornym]]. Sam Karwowski podczas podczas przesłuchania zeznał, iż poznał ks. Poniatowskiego w maju 1946. Na podstawie tych zarzutów 20 stycznia 1949 wojskowy prokurator rejonowy w Białymstoku, kapitan Ludwik Borowski, wydał wniosek o czasowe aresztowanie księdza, a 18 lutego zgodził się na przedłużenie aresztu do 20 marca. 20 maja 1949 ks. Poniatowski został skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Białymstoku (rozprawie przewodniczył major Aleksander Filis, ławnikami byli starszy strzelec Antoni Tablica i strzelec Stefan Bidziński) na 5 lat więzienia, utratę praw publicznych na 3 lata i konfiskatę całego majątku za udzielenie pomocy członkom NZW – Bronisławowi i Henrykowi Karwowskim.
 
Po śmierci [[Józef Stalin|Stalina]], 17 maja 1953 zastosowano wobec księdza amnestię i zmniejszono mu wyrok o jedną trzecią – do 3 lat i 4 miesięcy. Niezwłocznie też wypuszczono go na wolność. Wówczas [[Biskupi łomżyńscy|biskup łomżyński]] chciał mianować ks. Poniatowskiego wikariuszem w Lipsku, ale nie uzyskał zgody [[Rada Narodowa (PRL)|Wojewódzkiej Rady Narodowej]] w Białymstoku. 20 września ks. Poniatowski został mianowany wikariuszem w [[Wąsosz (województwo podlaskie)|Wąsoszu]], a dwa lata później proboszczem w Przerośli. Przez cały ten i późniejszy okres ksiądz chorował na poważny niedowład nóg – był to skutek pobytu w więzieniu. Nigdy już nie odzyskał pełni sił.
Linia 65:
* [http://www.iap.pl/?id=wiadomosci&nrwiad=255636 Krzysztof Sychowicz, ''Ksiądz Zygmunt Poniatowski (1911-1975)'', IAP]
 
{{DEFAULTSORTSORTUJ:Poniatowski, Zygmunt}}
[[Kategoria:Duchowni diecezji łomżyńskiej]]
[[Kategoria:Polscy duchowni katoliccy – ofiary represji komunistycznych]]