Wikipedia

Marine Le Pen: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Czyz1 (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
57 479 edycji
ok
Linia 19:
 
== Życiorys ==
Jest córką [[Jean-Marie Le Pen|Jeana-Marie Le Pena]], założyciela i pierwszego przewodniczącego FN (1972–2011). Z wykształcenia prawnikprawniczka, absolwentka [[Université de Paris II Panthéon-Assas|Uniwersytetu Paryż II]]. W 1991 uzyskała dyplom pomagisterskich studiów z zakresu [[prawo karne|prawa karnego]]. Od 1992 praktykowała jako [[adwokat]]<nowiki/>ka w [[Paryż]]u.
 
W drugiej połowie lat 90. weszła w skład władz [[Front Narodowy|Frontu Narodowego]], nacjonalistycznego i eurosceptycznego ugrupowania założonego i kierowanego przez jej ojca, [[Jean-Marie Le Pen]]a. Z ramienia Frontu Narodowego uzyskiwała mandaty radnej departamentu [[Nord (departament)|Nord]] i regionu [[Île-de-France]]. Była dyrektoremdyrektorką działu prawnego FN, od 2003 pełniła funkcję wiceprzewodniczącej partii. W 2004 została wybrana posłanką do [[Parlament Europejski|Parlamentu Europejskiego]]. Pięć lat później skutecznie ubiegała się o reelekcję.
 
W 2007 prowadziła prezydencką kampanię wyborczą swojego ojca. Była wymieniana jako głównygłówna kandydatkandydatka do przejęcia po nim przywództwa we Froncie Narodowym<ref>{{cytuj stronę | autor = Dominika Pszczółkowska | url = http://wyborcza.pl/1,76842,6389528,Le_Pen_wskrzesza_polskiego_hydraulika.html | tytuł = Le Pen wskrzesza polskiego hydraulika | opublikowany = wyborcza.pl | data = 17 marca 2009 |data dostępu=2012-04-23}}</ref>. 16 stycznia 2011 stanęła na czele Frontu Narodowego, zastępując na tym stanowisku swojego ojca<ref>{{cytuj stronę | autor = | url = http://archive.is/4AUg | tytuł = Marine Le Pen consacrée à la tête du Front national après son père | opublikowany = google.com | data = 16 stycznia 2011 | język = fr|data dostępu=2012-04-23}}</ref>.
 
Marine Le Pen wystartowała w [[wybory prezydenckie we Francji w 2012 roku|wyborach prezydenckich w 2012]]. W głosowaniu z 22 kwietnia 2012 otrzymała około 6,42 miliona głosów (17,90%), zajmując 3. miejsce wśród 10 kandydatów 3. miejsce i przegrywając w pierwszej turze<ref>{{Cytuj stronę|url=http://elections.interieur.gouv.fr/PR2012/FE.html|tytuł=Résultats de l'élection présidentielle 2012: Résultats 1er tour|opublikowany=interieur.gouv.fr|język=fr|data dostępu=2012-04-23}}</ref>.
 
W 2014 kierowany przez nią Front Narodowy zwyciężył w wyborach europejskich we Francji, uzyskując 24 mandaty w PE VIII kadencji, z których jeden przypadł Marine Le Pen<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.leparisien.fr/elections-europeennes/europeennes-la-liste-de-nos-nouveaux-elus-26-05-2014-3871041.php|tytuł=Résultats européennes: la liste de nos nouveaux élus|opublikowany=leparisien.fr|data=26 maja 2014|data dostępu=2014-05-28|język=fr}}</ref>. W grudniu 2015 FN uzyskał najwięcej głosów w pierwszej turze wyborów regionalnych (ok. 28%), a jego kandydaci zajęli pierwsze miejsca w wyborach na prezydentów regionów. W drugiej turze FN uległ jednak centroprawicy i lewicy, nie wygrywając w żadnym z regionów. Sama Marine Le Pen przegrała w Nord-Pas-de-Calais-Pikardia z [[Xavier Bertrand|Xavierem Bertrandem]]<ref>{{cytuj stronę|url=http://elections.interieur.gouv.fr/regionales-2015/|tytuł=Elections régionales et des assemblées de Corse, Guyane et Martinique 2015|opublikowany=interieur.gouv.fr|data dostępu=2015-12-14|język=fr}}</ref>.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Marine_Le_Pen”